epona schreef op donderdag 10 november 2005, 12:38:


Hoi Ina, ik zeg ook niet dat het niet altijd belangrijk is, ik zeg dat het bij sommige trainingsmethodes gewoon niet kan.
Veel gebruikt voorbeeld: stel je paard springt aan in een verkeerde galop, iedere keer weer. Ineens doet hij het 1 keer goed, voordat je hem kunt belonen ben je al weer een paar sprongen verder, dus je beloont hem voor goed galloperen of je stopt en beloont hem. Nu beloon je dus voor stilstaan, niet voor goed aanspringen.
Met clikkeren beloon je zogauw hij goed aan gaat springen. Doet hij het weer verkeerd de volgende keer, dan hoort hij niks en zal hij in een mum van tijd begrijpen dat dat niet goed is en uit zichzelf gaan zoeken hoe het wel moet.

Piet

Piet schreef op donderdag 10 november 2005, 20:03:


Ina

Els Kleverlaan schreef op donderdag 10 november 2005, 15:04:

:) Ik schreef dat niet om hier schouderklopjes te verzamelen hoor, maar ok, wel leuk,. dank je wel. Zolang hij gewoon doorgaat met ademhalen wordt hij nog veel ouder :)
Het ging me erom om aan te geven dat ik niet weet of vanwege zijn leeftijd, zijn hoeven ooit weer helemaal normaal worden.
Het is een Welsh, die vorige winter met een enorm dikke vacht de hele winter buiten heeft gestaan en ook nu alweer een aardig beertje wordt.
Alleen dat zand is echt heel lastig, het vormt dikke klonten onder zijn voeten, waardoor hij gaat kreupelen en natuurlijk, hij heeft last van zijn gewrichten, achterhoeven bekappen valt soms niet mee. Maar voor de rest is het een krasse oude heer.
Vandaag met 2 paarden tegelijk op pad geweest, eentje die te jong is om te rijden en eentje die te oud is. :)

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Het voorschrijven van stalrust zal in elk geval voorkomen dat het paard uit zijn dak gaat en daardoor de verzwakte pees overbelast. Hoewel er ook paarden zijn die in de box staan te knetteren... Wellicht wordt er mede om die reden boxrust en gecontroleerd stappen op harde bodem voorgeschreven. En inderdaad... door boxrust van een peesblessure genezen paarden blijven in de toekomst vaak kandidaten voor weer zo'n blessure. In Wassenaar (kliniek van van Schie) wordt trouwens beweerd, dat hersteld peesweefsel ALTIJD van een andere, mindere structuur is dan het originele, omdat peesweefsel zich van nature slecht hersteld en altijd als "littekenweefsel" regenereert, dus minder elastisch is. Slechts met stamceltherapie zou een eenduidige kwaliteit te krijgen zijn, mits de blessure recent is.