Hallo,
Gisteren weer van onze wekelijkse lange buitenrit genoten. Van week tot week zie ik tot mijn verbazing nog steeds verbeteringen. We zijn gisteren naar de dijk van de Ems gereden, op een aantal slechte wegen, varieerend van erg slecht geteerde asfaltweg met grove stenen, gaten en losse delen, glibberige smalle bermen langs een diepe sloot, gemeen scherpe en ongelijke stenen die in een karrespoor omhoog steken.....
Maar Indy liep door en vertraagde alleen iets op erg slechte stukken, mank lopen deed ze absoluut niet. Waar ze nog wel last van had was af en toe een scherpe steen die op het asfalt lag, dan knikte ze iets, maar liep gewoon weer verder. We hebben genoten, ondanks de harde wind, en het ruisende, wild bewegende riet, waarvan Indy in het begin dacht dat zich daar wel een verschrikkelijk monster in moest verbergen, en waar om de haverklap luid snaterende eende opvlogen. Later liep ze er zelfs gewoon doorheen en was ik degene die schrok van de eenden.......
De voor de zekerheid meegenomen hoefschoenen konden in de zadeltassen blijven. Na 14 km weer bij thuis aangekomen weigerde mevrouw naar huis af te buigen en draafde met gespitste oortjes verder.
Nu moeten nog de oude hoefzweergaten uitgroeien, want daar zetten zich soms nog kleine steentjes in vast, maar we zijn weer een stapje dichter bij!
Monique

Ilona Kooistra schreef op donderdag 31 juli 2003, 12:43:


Sorry, ik geraak er niet in...

groeten,
Liesbet