ilonka schreef op zaterdag 15 oktober 2005, 17:15:


Wij zijn ermee bezig: appartementen in de voormalige Landbouwschool vlakbij de Waddenzee, met je paardje voor je keukenraam.....

Maarja, ten eerste pas volgend jaar zomer klaar en ten tweede is de Waddenzee nog wel ff iets anders dan een strand.....

Wel mooie buitenrij-mogelijkheden met helemaal het voordeel van het niet voorkomen van dazen en ander gevaarlijk vliegmateriaal in de zomer!!

Rond die tijd ga ik me nog wel een keertje bekend maken via paardnatuurlijk.
Intussen succes met je zoektocht en vooral een fijne vakantie!!

Michiel schreef op zondag 16 oktober 2005, 20:14:

Nee hoor, ík verwar niets; probeer je er alleen op te wijzen dat het makkelijk in ongehoorzaamheid kán ontaarden.
Paarden begrijpen niet veel van situationeel afhankelijk leiderschap.

Wel als je het héél eerlijk wil weten vind ik het gezocht 'geitenwollensokken- vriendelijk' geneuzel.
Als je een daadwerkelijk perfecte relatie met je paard hebt wíl je paard wat jij wil.
Daarbij realiseer ik me dat 'pefect' aan verschil van definitie onderhevig kan zijn.

Voor míj is het 'maatjes' met je paard zijn zeer betrekkelijk; ook bij jou moet het paard doen wat jij wilt als het joú uitkomt.
Verder ben jij een stuk intelligenter dan jouw paard en is het wel zo verstandig dat jij de leidende rol op je neemt. Die leidende rol heb je dan altijd en niet alleen maar wanneer het zo uitkomt. Dat geeft zekerheid aan jouw paard en binnen die verhouding is ruimte zát voor de eigen persoonlijkheid en het eigen initiatief van het betreffende paard. Neem een paard met cow-sense als voorbeeld. Niks maatjelief maar fors bit en sporen erop en tóch heeft en toont zo'n paard inzicht en initiatief.
Mijn invulling van dat 'maatjes' zijn is dat ik er als onvoorwaardelijke rots in welke branding ook ben voor mijn paard. Samen ondernemen we van alles en krijgen ze problemen om op te lossen.

Mijn visie is dat je als zekerheid gevende leider; de combi van leidmerrie en haremhengst, jouw paard veel ruimte voor initiatief kan geven MITS je initiatief van 'landjepik' kan onderscheiden. Landjepik mag je NOOIT toestaan.
Jouw toelichting bij 'going with' vind ík erg vaag m.b.t. het onderscheid met 'landjepik'.
Maar goed, mijn twee rijpaarden zijn dan ook de leidmerrie en de haremhengst uit onze groep. Beiden zéér zelfverzekerd, dominant en heethoofden. Jouw 'going with' is daarbij een NoNo. Toch rij ik de merrie uitsluitend op een halsring en de hengst met een bb en heb ik goede hoop op de halsring in de toekomst. Omdat er op basis van ONGEDWONGEN respect een heldere situatie omtrent het leiderschap.....

Michiel schreef op maandag 17 oktober 2005, 13:47:


Ik zit voor het eerst op mijn werk vrijetijds dingen te doen. Voelt niet goed maar ik heb even niets anders omhanden.

Ik koester elke belevenis met Ilonka. Ik mis haar heel erg. Ze is zo veranderd na de dracht van Cadeau. Heeft daarna nog twee keer een fikse trap in haar vulva gehad (ja, echt erin). Daar heeft ze echt wat aan over gehouden, de wonden zijn wel steeds goed genezen maar het vertrouwen in haar omgeving is weg. Ik kan daar heel verdrietig van zijn.

Tijdens de wandelingen loopt Cadeau wel altijd naast me. Hij is heel kijkerig, dus nieuwschierig. Maar zo volgzaam.
Ilonka was een strenge moeder voor hem. Hij moest altijd bij haar blijven. Zodra hij te ver afdwaalde kreeg hij echt op zijn donder (toen was ze haar vertrouwen ook al wat kwijt in haar omgeving). Zijn rug zat onder de wondjes van mamma. Misschien heeft het daar mee te maken dat hij mij zo volgt. Je zet me wel aan het denken hoor. Ik moet hem gewoon wat dapperder gaan maken door hem zelf iets te laten ondernemen tijdens onze wandelingen. Ik zal wat allerter zijn op zijn reacties en daar op ingaan.

Dankjewel
Anna-Martine

biancawaamelink schreef op maandag 17 oktober 2005, 14:05:


Whouw! Geweldig!

Ik houd me aanbevolen!
Succes ermee.

Groetjes,
Anna-Martine

ilonka schreef op maandag 17 oktober 2005, 14:23:


wat jammer dat je merrie zo het vertrouwen kwijt geraakt is, mijn stelling is dat 90% van het gedrag van het veulen aangeleerd gedrag van de merrie is, dat cadeau voorzichtig is kan dus heel goed aangeleerd zijn van zijn moeder, je doet wat je moet doen vanuit een veilige omgeving/leiderschap van jou kan hij onderzoeken dat de wereld niet altijd eng hoeft te zijn.
Ina

Huertecilla schreef op maandag 17 oktober 2005, 14:07:


even een inwendige gil hoor!
waaaaaah nee nee nee een goede cowboy laat zijn paard werken met de koeien en mag absoluut geen teugel of sporen gebruiken (er zijn ook legio geen goede cowboy's) het cutten is een spel wat je er niet in krijgt met bit en spoor maar meer met een soort klikkermethode iedere keer dat het paard zelf een koe/geit/ezel/gans/loopeend de weg afsnijd is het good +krabbel in de nek ,net zo lang totdat hij het snapt (ongeveer drie keer doen achter elkaar en het zit erin)vanaf daar is het verfijnen, de ruiter laat daarbij de teugel in de nek liggen grijpt zijn knop en zorgt dat hij in het zadel blijft, pas als de ruiter de teugel opneemt is dat het sein voor het paard om te stoppen met zijn werk, het paard moet het alleen doen. Bovendien mag je sporen nooit als een strafmiddel gebruiken maar als aanwijspunt/wijken voor druk middel. De tijd van net doen als in de film is allang voorbij, excessen worden ook door goede cowboy's verafschuwd, nou ja in ieder geval door mij.
Ina

Huertecilla schreef op maandag 17 oktober 2005, 14:07:


Het heeft ook te maken met welke energie je op je paard zit/stapt.
Ik heb een keer gehad dat ik op Ilonka stapte om mijn hond te gaan zoeken. Deze was aangereden door een auto en het bos ingegaan.
Ik was zo geschrokken van dat bericht. Ben dus op Ilonka gesprongen en luid roepend, naar mijn hond,het bos in gecrost. Ilonka kon ik op mijn pinken rijden, wat zeg ik op mijn gedachten. Het kwam niet in haar op om ook maar even te denken een andere kant op te willen dan ik aangaf.

De periodes dat ik diep ongelukkig was heeft Ilonka veel intiatieven genomen tijdens onze tochtjes. Ik heb me vaak door hoor laten leiden. Ik heb me altijd veilig bij haar gevoeld.

Anna-Martine

Anna-Martine