Vandaag het goede nieuws gekregen dat mijn paardjes de gehele winter buiten kunnen blijven.
Ze staan op een stalling waar iedereen de paarden s'winters binnen op stal zet, de meesten staan zelfs met zomerdagen s'avonds binnen!
Ben enorm blij met de kans, want het druist totaal tegen de gevoelens van de staleigenaar in maar hij ziet wel dat ik er niet zomaar over "zeur"
Ze claimen dat een paard graag op stal wil, maar ik denk dat dat meer met de makkelijke maaltijd te maken heeft!!
We zijn nu ijzerloos, dekenloos en van stalarrest af!
Ben trouwens aan de Libra robe begonnen, ik zal wel heel dom zijn maar het laatste stuk met het stuk touw van anderhalve meter krijg ik niet voor elkaar!!

Yola

Nick Altena schreef op dinsdag, 27 september 2005, 21:52:


Sorry....zie dak wat vergeten ben...ook bij parellie is het natuurlijk druk zoveel als nodig...voor we daar weer ruzie over krijgen.

Nick

Yolanda Kuitert schreef op dinsdag, 27 september 2005, 21:54:


Goed zo....volg je eigen gedachtes!

Even Egon (E.M.Kraak )mailen over het probleem....dan kan hij daar misschien op de site duidelijker over zijn.
Ook de resultaten als je er mee rijd zou hij graag willen horen, net als een foto van je paard met dit hoofdstel...als dit nog klopt, dat kan veranderd zijn.
Het no en spam gedeelte uit zijn mailadr. hier (links, knopje ledenadministratie) moet je weghalen.

Nick

Hoi iedereen, en een goede avond!
Nu we toch over Parelli bezig zijn... Ikzelf ben er sinds kort ook mee begonnen, en heb vandaag voor het eerst proberen op te zadelen. Het zadelen op zich ging helemaal goed, uitgebreid laten kennis maken met zadel en pad, en rustig opgezadeld en in een paar keer aangesingeld (niet te strak natuurlijk).
En nu kwam het probleem: van het moment dat ik mijn voet in de beugel wou zetten, keek jij naar me om en deed een paar pasjes opzij. Ik heb een keer de pad verlegt, een tweede keer (zonder probleem) opgezadeld,... enz
Nu heb ik een Lamicell zadel, en ik merkte dat bij het aansingelen er wel erg veel druk (knijpende druk) op de boom komt te staan.
Kan het nu zijn dat het zadel te veel op zijn schouders knijpt, en dat het moment dat ik in de stijgbeugel stap de pijn net iets erger wordt!!!!
Hierna heb ik het zadel eraf gehaald, en ben gewoon (via een opstapje, want mijn paard is te groot!!! Iemand trouwens tips m erop te komen zonder opstapje???) op de pad gaan zitten. Paard bleef gewoon staan tot ik erop gesukkeld was!!!!

Dus volgens mij is het niet een kwestie van vertrouwen, zo van: ik wil jou niet op mijn rug! Want dan was hij ook niet blijven staan terwijl ik mezelf erop hees!

Nu wil ik graag weten hoe je echte kan merken (meten) of het zadel te veel knijpt. Hij heeft nooit drukplekken of iets dergelijks gehad, en het zadel is ook niet overdreven aangesingeld (net genoeg zodat het er niet afglijdt).
Dit alvorens ik begin te sparen voor een boomloos zadel (weet iemand of je die ook tweedehands ergens kunt kopen? ben namelijk studente die volledig geld-afhankelijk is van haar ouders en vriend, en die hebben vorig jaar dit zadel al voor mij gekocht... )

Veel groetjes, en slaapwel!
Kristel

Ben even terug van weggeweest dus even reageren op de antwoorden die volgens verschillende panelleden niet goed waren.

Ik ben een heel vriendelijk en behulpzaam mens en stel een vraag waarop ik een antwoord krijg waar ik niets mee kan en een psychoanalyse. kan niets anders zijn als van mensen die gekant zijn tegen de methode van Parelli. Nou hier wil ik mijn psychoanalyse wel eens laten lezen en ik denk dat dit clickers zijn.

Ik heb mijn paarden nog nooit een tik gegeven alleen een FSOHH. Voor Mensen die zo enorm veel verstand hebben van paarden moet dit begrip dus bekend zijn.
Ik heb aangegeven niet veel verstand te hebben van paarden en hoop op een forum als dit mijn potentie op een hoger peil te krijgen. Wie heeft de wijsheid in pacht als het over paarden gaat.Ik heb eerlijk gezegd niets aan analyses maar dacht meer wat te hebben aan brainstormen.Dus schiet maar van leer.

John Kuypers schreef op dinsdag, 27 september 2005, 22:57:


Ik denk dat hier veel mensen met verschillende inzichten meestal redelijk verdraagzaam met elkaar samenwerken om op veel gebieden tot een beter begrip te komen hoe we het ideaal, een zo natuurlijk mogelijk gehouden paard, kunnen bereiken. Huisvesting, voeding, optuiging, ijzerloze voeten lijken belangrijker dan volgens welke methode je een paard de benodigde kennis bijbrengt. Zolang het maar op een zo paardvriendelijk mogelijke manier is. Voordat je clickeraars ergens van beschuldigt, zou ik me er eerst in verdiepen, zodat je weet waar je over praat. Persoonlijk denk ik dat de meeste Parelli oefeningen prettiger voor een paard zouden zijn wanneer ze via het clikkeren aangeleerd worden.
Ik weet dat er ook ergens een forum is waar alleen over Parelli gesproken wordt, misschien is dat aantrekkelijker voor je?

Piet

ik ben ongeveer 9 jaar zelf aan het bekappen.
de reden was dat mijn smit zijn afspraken niet nakwam,op de manege gingen als hij wel kwam de paarden met ijzers of degene die een wedstrijd hadden voor. de rest kwaam in de loop van de week,dat liep nogal eens uit.
in die tijd was het niet makkelijk een ander te krijgen terwijl ik stad en land afbelde. de een had geen plaats ,de ander ging mij telefonisch uitleggen hoe ik het zelf kon doen en de volgende zei dat ze niet in elkaars gebied mochten werken.
dus ik boekjes en spullen gekocht en werd al bang van de foto's en de uitleg maar met behulp van de dierenarts toch begonnen want de hoeven groeien natuurlijk wel door.

nu had mijn paardje hoge overhoef gekregen en dat kwam er op 18 jarige leeftijd uit op de foto's waren de verbeningen goed te zien en te voelen ook .
allemaal harde bobbels boven de kroonrand, niets aan te doen en in laten slapen was het advies.
ik schrok me rot, had haar vanaf haar 4e jaar en onafschijdelijk.
ik besloot iedere dag haar los te laten lopen over de hoefslag in stap totdat ze na verloop van tijd haar achterhoef in de afdruk van haar voorhoef zette.
daarna hetzelfde in draf en galop. het duurde ongeveer een jaar maar het ging goed ,dit was nog op de manege toen de smit sporadisch langs kwam.

we kregen de mogelijkheid een huis te kopen met grond en besloten haar samen met een ander paardje in een bak van 20 bij 20 mtr. los te laten lopen met open stal.
ben toen zelf gaan bekappen,na een jaar kwam er een smit van een vriendin langs en gaf mij een 9 ,had zelf rotstraal verholpen.
mijn paardje is 29 jaar oud geworden, natuurlijke dood gestorven en de bultjes waren wonderbaarlijk verdwenen.
ik heb nog 4 jaar met haar gereden ,ook opstraat en heeft niet meer onregelmatig gelopen.

toen ik ermee begon en alle enge foto's en verhalen uit de gangbare boekjes zag was ik vreselijk bang iets verkeerd te doen.
ongemerkt was ik op de goede weg, ben een pietje presies met veel geduld en het enige wat ik anders deed was de steunsels laten zitten en de toon te lang laten.
ik ben nu 9 jaar verder en heb nog meer ervaringen die ik een andere keer zal vertellen.
groet een gelukkige bekapster