perdida schreef :

Ja hoor, ik vind dat zelfs bij het wat men dan zo leuk noemt 'natuurlijk rijden' (wat dat dan ook moge zijn....) een basis moet zijn omdat je je paard belast met gewicht en hem bewegingen laat maken die hij misschien uit zichzelf niet zou maken, al was het maar 3 kilometer draven op de verharde weg, of met een beginner, dus tegenwerkend ruitergewicht een steile heuvel afgaan, waarbij de ruiter zijn bovenlichaam nog niet onder controle kan houden en op en neer zwiept.

En die basis moet een onafhankelijke zit zijn waarbij je je paard niet hindert, tegenhoudt, klemt, voorover kukelt, achterover aan de teugels hangt, naar één kant helt, etc.
Want een tegenwerkend gewicht is een giga belasting voor een paard.
Dat is in feite mede een oorzaak voor zoveel rug- en hoefproblemen.

Ik vind ook dat de ruiter in staat moet zijn om met losse handen,dus zonder teugels, zijn paard te besturen, zonder zadel of zonder stijgbeugels door te zitten (ook in de bocht en als er een tractor aankomt).
Voeten, knieën, heupen, bovenlichaam, schouders, ellebogen, handen, onderkaak, nek, en ga zo maar door moeten los van elkaar kunnen bewegen, zonder dat de ruiter ergens anders steun zoekt om zijn balans te compenseren!

Groet, Pien
www.spirithorses.be

John Kuypers schreef op dinsdag, 27 september 2005, 14:32:


Hoi John,

Ik ben nog wel een aantal jaartjes verwijderd van de 53, maar wilde je mijn reactie toch niet onthouden.

Ik ben nu ongeveer een half jaar bezig met parelli en ben net begonnen aan level 2. Ik geniet van elk moment! Zoveel interactie had ik van mijn leven nog nooit met paarden gehad en ik heb ook zoveel geleerd over mezelf en wat me stoort in mijn contact met mijn paarden. Over het algemeen ben ik het zelf!
Ik kan nogal zwart/wit zijn. Helaas... een erfenisje van mijn opvoeding. Hierdoor blijkt het dat de problemen die ik eventueel tegenkom temaken hebben met te weinig assertiviteit gebruiken, of juist teveel assertiviteit gebruiken uit angst teweinig te gebruiken. Gelukkig weet ik dit van mezelf en laten mijn paarden het me altijd weten als ik weer eens op een scheve schaats rijd. En het gebeurt gelukkig steeds minder.

Ik hoop dat je net zoveel plezier beleeft aan je paard en de parelli methode als ik, leuk je hier te ontmoeten!

Groetjes, Marleen

Piet schreef op dinsdag, 27 september 2005, 15:03:


Een paard kan heel goed huilen,
alleen wij zien het niet.

Hallo Piet. Die clickertraining zie ik ook wel zitten. Het is een mooie manier om diverse spelletjes te doen met je paard. Ik las op een internetsite in Duitsland dat ze binnenkort al wedstrijdtjes organiseren. Clickeren is al langer bekend in het leren van Honden. Voor paarden was het nieuw voor me. En gelijk heb je met Chiny hij is nog jong en alles op zijn tijd. john