Hoi onderstaande brief schreef ik vanavond aan iemand
met een gelijke belangstelling.
Groetjes, Michiel
----------------------------
Dank voor je mail, leuke zoektocht om het sublieme te vinden
Voor mijn gevoel heb ik het al gevonden, echter nog niet
verwezenlijkt, soms wel, soms niet.
En ik hou er van om er over te schrijven.
Het onderstaande komt wellicht wat belerend over,
na jouw uiteenzetting heb ik het gevoel dat ik me niet
in hoef te houden
en mijn steil van schrijven is een beetje
"in weinig woorden de essenties weergeven".
Als je engels goed is, dan is de de egroup
http://groups.yahoo.com/group/horsemaninside wel wat voor jou. Het boek van Tom Dorrance "True unity"
is te koop op
http://www.proxis.nl/ voor 20.20 euro.
En ik ken niemand die les geeft in waar Tom en ik mee bezig zijn.
Ook Mark Rashid niet en ook die link uit de PN-forum van "de hoefslag" niet. Russ Burns van horsemaniside beïnvloed wel de mensen daar, en dat is alles. Mark Rashid heeft wel hele leuke boekjes geschreven, die lezen als een roman, echt de moeite waard.
Ook is hij een hele goede leraar, waar ik heel veel van zou kunnen
leren. Echter te duur, te ver weg en mijn belangstelling ligt toch meer
bij de true unity die verkregen wordt vooral door het meegaan met
mijn paard, de techniek van "going with", en daarin geeft Mark geen les.
Iedereen is gericht op, hoe het paard voor hem kan werken.
En dat is geen partnerschap, dat is slavernij. (crue gezegd).
Dat één zijn met je paard, is geen einddoel van superieure training.
Het is het samen vallen van elkaar, samen het zelfde doen en willen,
zonder elkaar anders willen hebben, gewoon samen de zelfde kant
op kijken, samen de zelfde kant op stappen, aandacht voor elkaar,
elkaars blikveld zijn. In die éénheid is er een vriendelijk en open
bewustzijn van dat wat er is, en dat bewustzijn heb je dan beide.
Vandaag met Shadow hadden we dit enkele keren,
mijn verantwoordelijkheid is het, dat ik dit open en vriendelijk
bewustzijn, van dat wat er is, krijg. En als Shadow dit dan ook
heeft, dan vallen we samen. Omgekeerd kan natuurlijk ook.
Dat Shadow geen strijd heeft met wat ze doet, dat ze open
en tevreden loopt. Dan hoef ik alleen nog maar wakker te worden,
uit een gedachtedroom, en het mooie van ons samen
(is de hele wereld op dat moment) te beseffen, en viola
de eenheid is daar, true unity.
Weet je, vandaag ging het eigenlijk heel goed.
Verbasend is het hoe we, ondanks dat we elkaar net kennen,
al samen in eenheid, 2 zielen één gedachte rond schuifelen.
Doordat ik mee gaan met haar, gaat ze mee met mij.
En dat laatste deel is geen doel, het gebeurd gewoon (helaas)
dat ik ook invloed heb op de route keuzes.
En dat gaat ze net zo zacht en vloeiend met me mee, als ik
met haar.
En vandaag waren er ook vele momenten, dat ik "nee"
moest zeggen, omdat ze in het gras ging duiken.
Dit was wel 60 % van onze wandeltijd.
Ook dan oefen ik mezelf in het vriendelijke bewustzijn
van dat wat is.
Trek aan het touw, zo bijtijds mogelijk
en zeg "nee". Eenheid in de strijd, is mogelijk,
het heeft alleen een heel andere gevoels kwaliteit.
Het op commando leren grazen, dat leert ze nog wel.
We leren elkaar een beetje kennen, ze hoeft niet zo nodig
naar andere dieren en paarden toe, die we onderweg tegen
komen. Wel vind ze het interessant om erven, schuren
en steegjes binnen te lopen, even te kijken en rond snuffelen.
Terug bij de stal en naar haar weide toe, wou ze liever
nog een tijdje door gaan. Ze ging zelfs regelrecht voor
de ingang van de bak staan wachten ... zo van hier wil
ik ook wel wat doen. zin aan werken, vermoed ik.
Raar hoor, ik heb alleen nog maar met paarden gewerkt
die de bak meden als de pest.
Vriendelijke groet, Michiel
Warboel
