> Hoi Ellen,
> Ja dat bedacht ik me ook toen ik het verzonden had. Ik ben inderdaad
altijd met paarden om blijven gaan en vind het geweldige beesten als ik er
maar naast sta. Als ik erop moet komt er een zekere "angst" naar boven. En
we maken vrij vaak paardrijvakantie, maar ik vind het altijd weer zo eng die
"vreemde" paarden. En het klikt altijd direct eigenlijk.
Ik denk dat je goed onbevangen (neeeeeej geeeen hoefje! -
) bent gebleven.
Elk paard een nieuwe kans zal ik maar zeggen.
>
> Ik moet ook eerlijk zijn, vandaag weer op de "wilde" Shiva gereden en het
ging weer goed. Oke, ze is er nu wel vandoor gegaan, maar dan reageer ik
toch nog altijd goed en had haar voordat ze de eerste voorbij ging weer
onder controle. Dat geeft je moed en een kick ook wel (haha).
Ja, en datts zo tof he, dat áls je controle krijgt (ook over angst) dan
krijg je kick. En het maakt moedig (elke keer angst aanvaarden en dealen
ermee).
Leuk joh, dat het dan zo goed gaat.
>
> Moet nu even aan mijn moeder denken, waar wij onze Isabella "gestald"
hebben. Die was in het begin als de dood van paarden. Ook van die kleine
hoor. En ons Isabella had in het begin nogal de neiging om aan te komen
draven, gewoon vriendelijk en vrolijk, maar mijn moeder durfde dan echt geen
voer te gaan geven.
Ikook ikook!!! Meniig keer het brokje van de zenuwe laten vallen...Zoooo
maf.
Geroosterde boterhammetjes (toen hij zo'n diarrhee had) ging wel goed. Nou
dan wilde ik niet stóppen; Daann overigens ook niet :)
>
> En dan mijn vader, die is slecht ter been, maar moet ook wel eens voeren
als het zo uitkomt. Hij was in het begin heel bang dat ze tegen hem aan zou
duwen (ze wil wel eens schuren). Hij schrok ooit toen ze (te) dichtbij kwam
en gaf een schreeuw van pas op! Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ze
altijd heel voorzichtig mijn vader benaderd, niet bang, maar gewoon
voorzichtig.
>
Die indruk hebbik ook. Daan lijkt ook voorzichtig te zijn; Jet zegt dit ook.
Behálve als zijzelf druk doet (galopperen aan de hand en zo) dán word hij
wel eens overmoedig (bokken aan de hand en zo).
> Die paardjes voelen heus wel aan hoe jij je voelt en wat ze bij wie kunnen
doen.
> Vandaar dat ik denk dat het goed is dat jullie nu een eigen paard hebben.
Daar kun je heel veel van leren en ga vooral zo door. Je bent denk ik zeker
op de goede weg.
Zeker goed dat we een eigen paard hebben. op een manege en met steeds
vreemde paarden zou ik ook niet zo kunnen tutten.
>
> Ik ken ook iemand die dit had, met tranen in de ogen soms op een vreemd
paard zat. later niet meer durfde, maar toen toch een eigen pony kocht. Daar
is ze gek op, rijdt super goed, zonder zadel, zonder hoofdstel. Maar ze
durft echt niet op een andere te stappen.
Zo zie je maar.... Toch tof dat ziji een eigen ponny kocht.
>
> Zo zie je maar, je bent niet de enige hoor. Geniet gewoon lekker op je
eigen manier van Daan. Grondwerk kan ook heel leuk zijn, of gewoon lekker
niksen bij elkaar.
Nou, dat herken ik ook zo uit jouw verhalen.... gewoon sámen zijn en lekker
kijken naar het beestje en dan het genieten.
>
> Groetjes,
> Ingrid
>
Groetjes
Ellenn
Warboel
