Morrie schreef op zaterdag, 18 juni 2005, 10:53:


Branco is ca. een jaar geleden door Steffi behandeld. Ik vond haar een prettig iemand. Branco was in het verleden ook al eens behandeld door Erik, maar nu had hij op korte termijn geen tijd, vandaar dat we toevallig bij Steffi terecht kwamen. Zij is er indirect wel de "oorzaak" van dat Branco nu op blote voeten staat. Bij de algehele controle die ze deed, merkte ze namelijk op dat zijn achterhoeven wel heel erg nauw werden door de ijzers en dat blote voeten toch beter zou zijn. Omdat ik dat op dat moment niet wilde, gaf zij toen aan dat natural balance ijzers dan misschien beter zouden zijn. Lijkt me dat ze dan ook zeker openstaat voor natuurlijk bekappen.

branki schreef op zondag, 19 juni 2005, 15:00:


tnx, dat geeft de burger weer moed!
Steffi weet al dat ik natuurlijk bekap, dat heb ik van tevoren gemeld, voor ze een afspraak maakte, ook dat ik geen rijpaard/dressuurpaard heb dat je kan corrigeren met longeren met bijzets en rijden,maar een zwaar trekpaard, absoluut niet rijtypisch....... :)

Karen Drost schreef op zondag, 19 juni 2005, 13:27:


Die 30° hoek komt mij ook voor als een veel logischer/betere biometrische constante. Op voorwaarde natuurlijk dat het inderdaad een constante is... heb je daar litteratuur over? Dat soort simpele sectiemetingen moet er toch eigenlijk wel zijn, ook zonder Strasser?
Nu is dat gelukkig eens niet moeilijk zelf te controleren.

Frans/Iloon/Pien/Piet doe de ouwe "professor" nou es een lol en zaag een 100 of wat hoeffies door tijdens de cursussen en meet die zooi op. Ik wil desgewenst sowieso helpen met het bedenken van een zinnig protocol. Zo zou ook duidelijk moeten worden wat er al dan niet variabel aan is, en wellicht waarom.
Als jullie er echt geen zin in hebben wil ik het desnoods ook wel doen, maar dan alleen in Odoornerveen, da's me al ver zat.

Groeten, Egon

fairytale schreef op zondag, 19 juni 2005, 13:39:

**********************
Gewoon omdat het dubbel zo snel duidelijk is wat je bedoelt. En bij de ene situatie vind ik clickeren prettiger (b.v. in angst-situaties) en in andere situaties vind ik de Parelli-fases gebruiken prettiger.

Een voorbeeldje. Als ik m'n paard iets nieuws zou willen leren, ik noem maar eens wat, onder een vliegengordijn doorlopen. Stel hij blijkt bang te zijn voor dit ding.

Dan zou je als je Parelli gebruikt kunnen werken met approach&retreat, hem op die manier leren dat hij "beloond" wordt als hij ontspannen is en niet beloond wordt als hij niet ontspannen is (want dan haal je immers datgene wat hij niet wil resp. wel en niet weg). Uiteindelijk zul je dan je paard er met gebruik van fases naartoe en onderdoor sturen met een squeeze game. Dit is een mogelijkheid.

Als je er clickeren bij kunt gebruiken, vind ik het in zo'n angst-situatie soweiso al een voordeel dat je recht op je doel mag afgaan (bij Parelli moet je vaak juist moeite doen om niet teveel te focussen omdat het anders als meer eng ervaren wordt). Ik ga nog steeds uit van de nieuwe situatie dat mijn paard bang is voor het vliegengordijn. Nu WIJS ik naar het vliegengordijn (dit is bij Parelli "ga in die richting" maar bovendien bij ons bij clickeren is het "raak dat aan"). Als ik bovendien ZEG "raak maar aan", dan weet m'n paard al dat het de bedoeling is dat hij het aanraakt, en dat hij dan een fluitje zal horen en een brokje zal krijgen. Dat transformeert het a.h.w. van iets wat alleen maar eng is, tot iets wat een uitdaging is: durf ik dat , of durf ik dat niet?

Het WIJZEN naar het object is in feite fase 1 van Parelli (hij weet ook dat er nog meer fases zouden kunnen komen, maar in de praktijk heb ik die dan al niet meer nodig als ik een clickercommando geef). Op het moment dat m'n paard dan zelf besluit in de richting van het enge te gaan, begin ik hem te prijzen (ik fluit dan nog niet) maar laat ik bovendien m'n wijzende arm zakken. Je beloont dan eigenlijk dubbel, terwijl ik maar 1 fase nodig heb gehad.

Begrijp je, dit is wat ik bedoel met de twee dingen combineren. Je gebruikt het dan eigenlijk door elkaar heen, maar het is volgens mij niet verwarrend voor het paard. Tenminste, mijn paard raakt er zeker niet van in de war. Het clickeren vormt een extra uitdaging voor hem om datgene waar ik hem graag aan wil laten wennen, te onderzoeken.

Als er geen sprake is van angst, maar als het meer een koppig weigeren is, wat neerkomt op "geen zin vandaag, ik doe het niet", dan gebruik ik liever meer fases dan dat ik ga clickeren. Dat blijft tegenwoordig dus redelijk beperkt tot die situaties waarbij ik hem iets nieuws wil leren of die situaties waarin hij tegendraads loopt te doen. Dan voer ik de druk op, totdat hij toegeeft. Clickeren voegt daar weinig aan toe, ik zou dan zelf in zo'n situatie ook geen goed gevoel bij clickeren hebben, dan loop ik hem naar mijn idee te paaien met een brokje terwijl hij gewoon de kont tegen de krib gooit. Daar heb ik dus geen zin in, dus dan ga ik door tot HIJ toegeeft, da's ook wel zo duidelijk.

Ik werk er nu al een tijdje zo mee, maar 't bevalt mij dus uitstekend, het geeft gewoon een veel breder pakket aan oplossingen voor allerlei situaties.

fairytale schreef op zondag, 19 juni 2005, 14:18:

.

Ach, what's new, we zijn zolangzamerhand niet beter van je gewend.
Isabel