Kejo schreef op donderdag 3 oktober 2019, 23:42:


Goeie vraag! Ik herinner mij evenmin dat dit hier ooit eerder gepasseerd is, terwijl het toch voor de hand liggend lijkt. Of rijdt er gewoon niemand een natgeregend en wellicht ook nog modderig paard? Voor mijzelf sprekend inderdaad niet. Maar dat heeft andere praktische redenen dan het effect op de vacht.
Als ik daar toch over probeer na te denken en te reconstrueren wat er gebeurt, denk ik dat wanneer je zoals voorgesteld het meeste water eraf haalt er geen probleem is. Maar dat is ook weer afhankelijk van het merk paard en hoe goed en natuurlijk die gefokte vacht nog is.
Uitgaande van mijn IJslandse hengst is de ondervacht, hoe hard het ook regent dat het giet, volkomen droog. Dat weet ik omdat ik dat gecontroleerd en waargenomen heb. Wat je ziet is dat de stokharen de regen opvangen en als puntvormige dakpannetjes samenklitten waarover het water perfect wordt afgevoerd.
Dan liggen er, denk ik, twee dingen voor de hand:
- die dakpanstructuur kan door de wrijving met het zadel worden verstoord waardoor ze lek wordt. Het lijkt mij toe dat je dus vooraf maar vooral na de rit die dekvacht zoveel mogelijk moet fatsoeneren. Het lijkt mij echter ook dat dat niet perfect hoeft te zijn omdat dat van nature ook niet altijd zo is (denk aan schuren, rollen, etc.).
- afhankelijk van de hoeveelheid inspanning kan er zweetvorming plaats vinden die contact maakt met de nattigheid van buitenaf. Echter, is dat anders dan de normale capillaire werking van zweetafvoer? Indien niet lijkt mij het ook geen probleem. Maar werkt het capillair systeem nog wanneer het van buitenaf reeds verzadigd is?
Ik denk van wel, om de simpele reden dat dat van nature ook nodig kan zijn. Dus de vacht van je paard alsmede de isolatie herstelt/droogt zichzelf van binnenuit vanwege de afgifte van energie/lichaamswarmte.
Tot zover, zonder verdere onderbouwing, een paar bespiegelingen op een goede vraag

Mijn haflinger heeft precies zn vacht als jou ijslander hengst. Mijn haflinger staag al 22 jaar buiten zonder deken en staat dankzij goede voeding en huisvesting dicht bij de natuur. Vroeger toen ik hem net had rees ik wel als hij nat geregend was. Laatste jaren niet meer.

Zorg dat het glad voelt onder het zadel, dan is het geen probleem. Gewoon even met je hand voelen en als je erg veel vuil voelt even een handdoek erover.
Goed opletten met je zadeldek, dat evt om en om wisselen met een droog exemplaar.
Nooit problemen mee gehad.

een bezweet paard is ook nat onder het zadel....

Voor vieze paarden hebben wij navajo's, een soort kleedjes die je onder je pad legt (westerndekje) en dan kun je gewoon rijden op een vies nat paard Mits er natuurlijk geen zand tussen zit wat kan gaan schuren.

Bedankt voor jullie reactie

Hoi allemaal,

Ik heb een jonge ruin van 2,5, genaamd Charlie. Hij staat 24/7 op een grote wei met veel andere paarden, waar hij het natuurlijk erg naar zijn zin heeft. Wanneer hij bij de kudde is, is hij erg ontspannen. Ik kan dan ook bijna alles met hem doen. Wandelen vind hij ook leuk. Maar zodra ik hem mee wil nemen naar de stallen en binnenbak, stopt hij met lopen. Dit is zegmaar aan de andere kant van het terrein en de kudde is daar niet meer in het zicht voor hem. Zodra hij ziet dat we die kant op lopen, krijg ik hem bijna niet verder. Ik heb super veel geduld en al veel geprobeerd maar het wordt maar niet beter. Mensen op stal zeggen dat ik hem met een zweep op zijn kont moet slaan, maar dit wil ik absoluut niet doen. Ik denk niet dat hij dit doet uit narigheid, hij vind het waarschijnlijk gewoon eng omdat hij daar alleen is, zonder zijn maatjes (verlatingsangst misschien?) Ik wil toch rustig aan beginnen hem wat dingen te leren en dat moet toch echt in de bak. Ik heb al geprobeerd hem met een touw vooruit te drijven en met de stick, maar dat boeit hem niet zo veel. Ik wil hem heel graag leren dat er niks engs is daar en dat ik hem daarna gewoon weer terug breng naar de kudde. Hebben jullie tips voor mij, wat ik het beste kan doen? Moet ik misschien toch iets harder worden of is er een andere manier?

Ik hoor graag van jullie!!

probeer eens met nog een ander paard erbij die dan meegaat. dan is hij niet alleen. het is ook nog al wat om als enige uit de kudde gehaald te worden. dat moet je leren door vaak te doen.

Hoi,

Als je met twee personen bent... De eerste persoon is leider (jij), de andere persoon gaat achter Charlie staan, schuin tegen zijn bil en duwt, zodra Charlie weigert te lopen. Niet duwen of trekken als hij loopt, alleen als hij twijfelt of weigert. Je kan eventueel de staartwortel pakken en naar de zijkant manipuleren terwijl de persoon hem een duwtje geeft.

Dan is het een stapje, een beloning. Zodra hij een stap voorwaarts zet verwijder je de druk van duwen en trekken. Stop en geef hem een krabbel op zijn voorhoofd. Blijf een paar seconden staan als hij dat nodig heeft. Nog een stapje, nog een beloning. Niet voeren, alleen aaien en de hemel in prijzen als hij doet wat je verwacht.

Duwen is beter dan trekken, dus de beweging komt vanuit de achterhand. Hij krijgt een duwtje, jij geeft een rukje aan het touw - niet andersom.

Na vier of vijf stap-stop-beloning, kan je proberen om twee stappen voorwaarts te doen en dan belonen.
En zo verder.

Eventueel kan je ook twee personen op zijn achterhand zetten, als hij erg koppig is.

Als hij is waar je hem wil hebben, dan belonen met iets lekkers - in ieder geval tot hij eraan gewend is en vrijwillig meeloopt.

Ik hoop dat het helpt.
X, Brenda

Sinds drie weken heb ik een haflinger merrie van 20 jaar oud. De eerste anderhalve week vertoonde Marit heel fijn gedrag, ze kwam naar mij toegerend als ze mij aan zag komen, super sociaal gedrag en ze is werkelijk super bomproof. Ze staat bij mij op een 8 hectare groot walhalla weiland met tien andere paarden. In het begin was het natuurlijk even wennen en stond Marit vaak van de groep af. Sinds een dikke week heeft ze een bonte vriendin (Jane) waar ze ontzettend gek mee is ze zijn beide onafscheidelijk van elkaar. Ze zijn continue aan het knuffelen/kriebelen en waar Jane gaat, gaat Marit ook. Hartstikke fijn natuurlijk, alleen begon het mij op te merken dat zij agressiever gedrag ging vertonen naar de andere paarden als ze te dichtbij haar en Jane kwamen. Hetgeen wat mij erg zorgen baart is dat ze dit niet alleen bij haar kuddegenoten doet maar ook bij mij. Ik hoef maar iets te dicht bij haar te zijn en/of Jane en dan keert ze radicaal haar kont naar mij toe met haar oren plat in haar nek. Ze laat duidelijk merken dat zij niet wil dat ik in haar of in die van Jane ruimte kom. Tevens protesteert ze als ik haar wil meenemen met het touwhalster. Terwijl de eerste anderhalve week er totaal geen probleem was. Ze liep als een mak lammetje met mij mee en kwam hinnikend naar mij toe gerend.

Sinds zij beste vriendinnetjes is met Jane is Marit rigoureus veranderd in haar gedrag. Ze is hartstikke hengstig en parkeert vaak haar bibsje in bij Jane ook plast ze continue kleine beetjes en raakt ze helemaal in paniek als ze ook maar een klein beetje van Jane af staat. Doordat ik twee jaar geleden een ongeluk heb gehad met mijn vorige paard heb ik er bewust voor gekozen om een bomproof paard te kopen zodat ik weer mijn vertrouwen zou terug krijgen. Dit ging dus in het begin ontzettend goed, lees : Ik on met haar een wandeling maken in het bos, zelfs rijdend zonder zadel met alleen een halstertouw. Terwijl mevrouw nu in paniek slaat als de eigenaar van Jane komt om met haar een buitenrit te maken. Marit blijft zo lang door galopperen totdat Jane weer terug staat bij haar in de weide.

Nu heb ik afgelopen maandag een les gehad en gaf mijn instructrice al aan dat ze vrij weinig respect heeft en dat het ook wel echt een tante is die weet dat zij sterker is dan ik. Ze steigert, bokt en trapt gericht naar je toe. Nu verbaast het mij zo ontzettend omdat de eerste anderhalve week niks aan het handje was!
Het vervelende is ook dat ik nu banger ben dan ooit tevoren.. Wat zou er aan de hand kunnen zijn met Marit? Ik weet dat het een pony is die respect voor de medemens weer moet gaan leren maar dat ze echt staatsgevaarlijk is had ik anderhalve week nooit voor ogen kunnen zien! Heeft het misschien te maken met het feit dat ze hengstig is? Trauma? Doordat ze zo vaak is verplaatst geweest in haar leven? Over anderhalve week komt er iemand kijken die paardentolk is van beroep en ook kijkt naar de gehele ''huishouding'' van het paard. Maar zoals het nu staat kan ik haar bijna al niet meer uit het weiland halen mede door mijn erge angst. Ze loopt weg en parkeert haar kont naar mij toe dus heel uitnodigend is het nou ook niet...

Graag hoor ik of jullie een idee/tip hebben!

Een laat bericht zie ik, maar ik denk dat je met les ter plaatse het meest geholpen bent. Monnikspeper wil het randje van de hormonen er wel een beetje af halen, maar betwijfel of je er dan helemaal bent en het is te complex om zo even wat tips voor te roepen die je helpen.

Ik ben pas net ingeschreven als lid en zie dit bericht dus nu pas. Hopelijk is mijn reactie geen mosterd na de maaltijd...

Mijn merrie vertoont exact dit gedrag en ik ben er achter gekomen dat het een vorm is van verlatingsangst resp. bescherming van iets wat voor haar belangrijk is om zich veilig te voelen. Ze bevindt zich in een situatie waarin ze geen goede kennismaking kan maken en banden kan aangaan of rangorde kan uitmaken met de kudde (ik heb haar nu sinds eind november en ze is helaas op een plek terecht gekomen waar ik een andere voorstelling van had - we gaan daar dus ook snel weg), en staat enkel met één merrie als vast maatje. Daar klampt ze zich helemaal vast en zodra die even weg is (of dreigt weg te gaan), raakt ze totaal in paniek; als er andere paarden in de buurt komen wordt ze acuut hengstig en jaagt ze ze weg; als er mensen bij de andere merrie in de buurt komen is het geen probleem, maar als zij de indruk krijgt dat die merrie zonder haar weggaat, dan probeert ze die mensen ook weg te jagen. Deze merrie is haar veilige 'kudde' op dit moment. Ik vrees dat dit enkel opgelost kan worden door zelf te gaan behoren tot haar veilige kudde, en haar te overtuigen dat je minstens zo veilig bent als dat maatje, zodat ze zich laat geruststellen en leiden door jou. Dat vergt tijd, geduld, en vooral oefening om zelf héél rustig/geaard te blijven. Als je zelf gespannen of angstig bent, dan registreert ze dat direct en voel je eigenlijk onveilig voor haar.

Ik ben zelf overigens nog niet zo ver met mijn merrie hoor (ik vind het soms ook spannend en zend dan dus eigenlijk het signaal dat ze niet bij mij mag, dus ben ik niet veilig maar een extra stressfactor op dat moment), maar we maken stapjes de goede kant op...

bedankt, wat ik zocht

Hi! Wat is de kortingscode?? Hoop dat je nog voor 00.00u reageert. Grtjes, Emilie