Gisteren stond er een brief in de NRC nav het artikel. Weer zo'n figuur wat dan schrijft 'maar mijn paarden staan 's middags bij het hek en willen graag naar binnen'

Er is nog een hoop te doen.

Grootspraak, humbug is het, de helende werking van paardrijden voor autistische kinderen.

http://www.kwakzalverij.nl/nieuws/paarden-tegen-autisme-flinke-humbug/

Heel interessant artikel om te lezen. Ik hoop dat ouders van kinderen met autisme goed kritisch blijven als zij met hun kind met autisme naar een manege gaan met in het achterhoofd dat hun kind door de paarden genezen worden van hun autisme. Valse hoop! (en waarom zou je kind moeten "genezen"van autisme??? Maar dat is weer een heel andere discussie)

"Op veel manege-websites is over de autisme-behandeling te lezen: “Reis te paard op weg naar genezing, helende werking voor kinderen met autisme”. Het zijn kreten waarmee maneges in Nederland klanten werven, vaak betaald vanuit persoonsgebonden budgetten. Steeds meer maneges bieden de behandeling aan en melden daarbij, als aanprijzing, dat de behandeling wordt uitgevoerd door een “geaccrediteerde” Horse Boy- begeleider, een “kindercoach”.

Neemt natuurlijk niet weg dat paardrijden/omgaan met paarden gewoon een plezierige bezigheid kan zijn, ook voor kinderen met autisme.
Net zoals er ook andere plezierige bezigheden kunnen zijn die voor ontspanning kunnen zorgen.

Een terechte opmerking. Ik hoop inderdaad dat mensen kritisch naar dergelijke therapieën blijven kijken en geen valse hoop koesteren. Bij sommige opleidingen (zowel therapeutisch als coaching) van relatief korte duur en met torenhoog inschrijvingsgeld, vraag ik me vaak af wat het echte doel is. Evenzo voor de therapie/coaching die door deze personen gegeven wordt en handenvol geld kosten.

Vrij recent las ik een boek over equitherapie. Deze vorm van therapie kan enkel gegeven worden door personen met een zeer degelijke, jarenlange opleiding zowel in de paardensector als binnen de gezondheidssector. Bovendien worden geen onrealistische doelen voorgespiegeld.

Voor velen zal het moeilijk zijn om het kaft van het koren te scheiden.

Ik denk niet dat je autisme hiermee kunt genezen.

Maar wel het kind uit een vast patroon kunt halen, dingen doorbreken, en het verbeteren van motoriek, en het bevorderen van ontspanning.
En nog veel meer aspecten die aanwezig zijn bij deze kinderen.

Ik heb jaren gewerkt met deze kinderen.
Mooi om ontwikkelingen te zien....stapje voor stapje.
Samen pony borstelen...maar dan bereiken dat ze het op een gegeven moment ook zelf kunnen.
Stralend gezicht...en dan langzaam naar een volgende stap toe werken.
Met heel veel geduld..en liefde.

Dubbel verhaal...

Dit verhaal is wel erg duidelijk vanuit de 'anti-kant' geschreven. Ik zie helemaal niet veel reclame gemaakt worden door maneges die dit soort dingen promoten, al helemaal niet via pgb. Sterker, dan laatste loopt juist terug. Daarbij zou het wel netjes zijn de genoemde bedrijven aan het woord te laten. Overigens ben ik wel voor objectief wetenschappelijk onderzoek - maar dat gaat niet altijd samen. Het betekent niet dat iets wat nog niet bewezen is voor mij meteen niet geloofwaardig is.
Uiteraard staan er ook een aantal zaken in die niet ok zijn. Ook zie ik de paardencoachtrend, en ik ben niet zo zeker of dat wel een goede is.

Ik heb wel veel ervaring met het begeleiden van paardrijles voor mensen met autisme. Ik zie absoluut ruiters die groeien, opbloeien, opener zijn en prikkels beter kunnen handelen. Belangrijk is hierbij de begeleiding. Maar dat zal bij andere activiteiten ook zo zijn.
En ik denk ook dat dit wel iets anders is dan bv. drummen, zoals genoemd wordt in het artikel. Want paardrijden heeft wel degelijk een fysiek component. En juist bij deze doelgroep is de motoriek niet altijd optimaal. Iemand kan letterlijk beter in zijn vel zitten wanneer er letterlijk meer balans is...

Als leek is het waarschijnlijk lastig te zien wie kwaliteit biedt en wie niet. Goeroegedrag vind ik altijd eng. Gebruik je verstand. :)

Merel Stoffers schreef op woensdag 14 september 2016, 23:21:



En een contact component! Communicatie tussen paard en mens is heel wezenlijk hier, lijkt me.