Wat doet u met uw paard ?
Ik heb eigenlijk altijd de neiging hier serieus op te antwoorden.
“nou het grootste deel van de dag niks eigenlijk. Hij leeft zijn leventje, houdt zichzelf bezig met zijn vriendje, loopt een beetje rond, graast, speelt met de kleine, rust uit, eet hooi… Als ik bij ze ben ben ik de meeste tijd bezig met zorgen voor ze. Poep ruimen, voeren, water verversen, dat soort dingen. En de momenten dat we echt samen iets doen dan spelen we. Wat we doen hangt een beetje van ons humeur af. Natuurlijk ben ik daar wat assertiever in dan hij (ik ben het mens) maar ik probeer me aan te passen aan zijn humeur van de dag (en aan de tijd die ik heb). We spelen samen, hij geeft mij de hoed, kusjes, we rennen samen, proberen de jambette te doen (ik doe dat heel goed, het is niet zijn sterkste punt, maar hij vindt het wel leuk) en een paar keer per week ga ik op ‘m zitten en gaan we op stap. Dichtbij, ver weg, lang, kort, snel, langzaam… dat verschilt per dag. Over het algemeen vermaken we ons prima”.
Maar dat is natuurlijk niet wat men wil horen. Wat je doet buiten de momenten dat je erop zit is nooit het objectief van die vraag. Wat men wil horen is “springen, dressuur, western, buitenritten…”.
Zelfs dierenartsen doen dat.
Nu vind ik het nog erger want het gaat heel slecht met mijn knollie.
DA: “wat doet u met uw paard ?”
Ik : “nou niet zo veel, zoals u kunt zien kan hij amper op zijn poten staan. Momenteel zorg ik voor ‘m… crème-tjes, medicijnen, krabbels, knuffels, ook probeer ik ‘m te motiveren voor spelletjes waarbij hij niet te veel hoeft te bewegen”
DA : “nee, normaal gesproken”
Ik weet dat ze niet mijn hele verhaal over poep scheppen wil horen dus vertel ik haar maar dat “we samen spelen en buitenritten doen” (ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om alleen de buitenritten te noemen, dat zit zover van de waarheid af).
Natuurlijk hoort zij alleen het laatste deel van de zin : “Dan heeft u misschien geluk. Ik kan u niet beloven dat hij ooit weer bereden kan worden maar als het gaat zoals ik hoop dan kan het een leuk plezier-paardje worden; wat ik wel zeker weet is dat hij nooit wedstrijden zal rijden”
Dat VRAAG ik helemaal niet. Wat ik nu wil weten (voor zover dat kan natuurlijk) is wat hij heeft en of hij beter kan worden, wat zijn capaciteiten dan zullen zijn. Zal hij weer kunnen lopen zonder om te flikkeren, zal hij weer bij zijn vriendje kunnen (dat is een heethoofd dus dat kan nu even niet, horror 2 paarden alleen), zal hij ooit weer naar het weiland in de straat kunnen (5 tot 10 minuten lopen), kan hij ooit weer als een debiel galopperen door zijn weiland met een grote “glimlach op zijn hoofd” ?? Dat wil ik weten.
Zal het voor “Rick” wiens pappa graag computerspelletjes met ‘m speelt ook minder erg zijn om mank te lopen dan voor “Bob” wiens vader graag met ‘m voetbalt ?
Gaat het hier om mij of om mijn knol? Waarom vraagt ze mij niet wat hij graag doet (achter zijn vriendje aan rennen, DAT is pas leuk!)?
Waarom vroeg niemand mij wat ik met de kleine knol deed toen hij de diagnostiek “chronisch
hoefbevangen” kreeg ? Zal hij minder pijn hebben dan een “rijpaard” met hetzelfde probleem, simpelweg omdat ik er niet op kan zitten? En als ik rollerjöring met hem zou hebben gedaan, was het dan erger geweest?
Mijn honden-dierenarts heeft mij ook niet gevraagd of ik agility deed met mijn arthrose-hondje.
Ruiter en rijdier. Daar gaat het om.
Ik vergeet dat wel eens, maar een paard is natuurlijk een “gebruiksdier”.
Ik ben een “ruiter” en Tytse is mijn “rijdier” (nee hoor, Tytse is gewoon Tytseman)
Sorry, ik moest even mijn gal kwijt !
By the way: ik vind paardrijden heel leuk. Ik heb Tytse met 3 jaar gekocht om zeker te weten dat hij niet te vroeg zou worden ingereden en met de hoop dat ik er op zijn 20e nog steeds op zou kunnen zitten… ik vind het gewoon raar dat mensen niet lijken te begrijpen dat dat nu gewoon niet belangrijk meer is, hij is hartstikke ziek !
Enneh by the way, deze
DA is de beste die ik ooit heb gezien. Ze is vorige week 5,5 uur met ‘m bezig geweest en ik denk dat ze gevonden heeft wat er mis is (de tijd zal het leren), ze is gewoon “vervormd” (waarschijnlijk door de meest voorkomende vraag gesteld door sommige paardeneigenaren).
Duimen jullie voor ‘m?
Lenneke
Warboel
