Aiofe, ik ken je alleen van de posts op PN dus ik hoop dat ik de plank niet mis sla.

Maar bedenk wel dat de paarenwereld keihard is en het om geld gaat. Je gaat keihard moeten werken, je gaat het er komende periode sowieso niet financieel uithalen (of hoe je het verwoordde), je komt vermoedelijk veel dingen tegen die niet in je straatje passen en als je daadwerkelijk voor jezelf wilt beginnen gaan er ongetwijfeld momenten komen waarop je gillend gek wordt.
Als je je daar van bewust bent en dan nog steeds niet twijfelt kun je het doen, maar anders raad ik het je absoluut af om je te scholen met het idee om die kennis ook daadwerkelijk berijfsmatig te gaan inzetten.
Als ik je posts lees dan krijg ik namelijk bovenstaande indruk niet. Maar nogmaals: gebaseerd op posts en verder ook mijn zaak niet. Wil alleen zeggen: denk er goed over na!

Merel Stoffers schreef op dinsdag 10 juni 2014, 23:03:



Beter dan wat?
Waar heb ik een inferieure suggestie gegeven dan?
Nog maar even terug op PN had ik een kleine aanvaring met Joop vanwege uiteenlopende visie op de praktische draagkracht van paardenruggen, maar Joop blijkt nu dus wel degelijk als biologe te weten hoe het in elkaar zit.
Mijn suggesties hebben in doorsnee een minimaal geniaal gehalte, meidje, en dat nog pro Deo ook omdat het PN is.
Je hebt nu ook mail trouwens.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 10 juni 2014, 23:09:


Waar ik erg mee zou zitten: Opdrachten die niet in je straatje passen, maar die je eigenlijk niet kunt weigeren omdat er nu eenmaal geld binnen moet komen. Kun je dat op de een of andere manier voor jezelf verantwoorden, of wil je een ideaalbeeld nastreven?

Vergeet niet dat klanten snel resultaat willen. Je kunt geen half jaar mieren met nauwelijks voortgang, ookal is die manier de enige juiste om het paard weer op de rails te krijgen. Wil je een paard trainen met bit omdat de eigenaar wedstrijden wil rijden, paard is vier en lichamelijk en geestelijk nog een baby, ga je daar op zitten. De eigenaar heeft totaal geen gevoel en talent om te rijden, heeft al haar vierde paard stuk gereden, geef je toch elke week les of zeg je het eerlijk.

Ik heb hier een aantal aanvragen gehad:

Jouw paard is zo rustig, kun je mij helpen, mijn kleinkinderen kunnen niet meer op hun pony rijden, hij is gemeen. Nee, ik heb gezien hoe ze met de pony omgaan, dat moet consequent veranderen. Eigenaar boos vanwege mijn uitspraken, heeft een sterkere zweep en een scherper bit gekocht.

Mijn paard heeft last van zijn voeten, die van jou loopt zo goed, kun je even komen bekappen? Nee, ik ben niet van plan een paard dat drie jaar niet bekapt is even te bekappen. Ik ben geen professioneel bekapper, ik kan je wel iemand adviseren. Nee, dat wil ik niet, dan komt ie twee keer per jaar en dat vind ik te duur. Eigenaar boos omdat ik op die basis niet even wilde bekappen.

Een kreupele pony, eenvoudig op te lossen met goed bekappen, zelfs door een amateur als ik. Na de eerste bekapping met voornamelijk inkorten van de steunsels liep de pony beduidend beter. Er was geen tijd de pony elke week te bekappen, ookal deed ik het geheel zelfstandig en gratis. Nee, dat hoeft niet, hij staat toch in het weiland. Ik boos, eigenaar boos. Laat maar.

Dochtertje wil rijden maar de familie heeft geen geld voor de manege. Een keer in de week een half uurtje in de bak stappen en dan kijken wat ze kan is te overleven dacht ik. Absoluut niet, dochtertje lijdt aan gruwelijke zelfoverschatting, wil niets, kan niets, alleen maar met een zweep slaan omdat het sjiek is en ze dat op de manege gezien heeft. Van mijn paard geplukt en na een preek naar huis gestuurd. Vader boos, moeder boos, ik kan niet met kinderen omgaan omdat ik ze zelf niet heb. Paard is maar een paard, ik moet me niet zo aanstellen.

Tja..... dat waren al drie klanten minder geweest.....

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen.
Per juli kan ik een stuk huren en zou hier graag naast storm een ander paard op zetten die dan de rest van zijn leven bij mij en bij Storm kan blijven.

Nu ben ik niet gelijk op zoek naar een paard waar ik op kan rijden, was eigenlijk op zoek naar een tweede kans paard of een paard die afgedankt wordt omdat hij wat ouder is.
(mochten jullie nog iets weten dan hoor ik het graag)

Gister viel mij oog op een advertentie van een 3 jarige ruin die op dit moment ingereden wordt (door een 11 jarig meisje omdat het anders zo zwaar is...)
Ik vraag me af wat dan de schade zal zijn op de lange termijn.
Als hij bij mij komt mag hij natuurlijk lekker paard zijn en ga ik af en toe met hem aan de wandel of hij kan (na oefenen) mee als handpaard op buitenrit.

Verder is het een super leuk paard om te zien, en heeft niet onbelangrijk nog nooit ijzers gehad.
Wel al een bitje in maar dat vergeet hij vanzelf wel weer als hij bij mij staat.

Kunnen jullie hier iets zinnigs over zeggen?

Monique heel herkenbaar!! En ja, als je professioneel paardentrainer bent loop je vaker tegen dat soort klanten aan, dan tegen klanten die bereidwillig zijn en open staan om van hun fouten te leren. Je kunt nog zo goed zijn met paarden, in die business heb je vooral ook te maken met mensen. Je kunt het paard "fixen", maar je moet ook de eigenaar (vaak de oorzaak van het probleem) ook kunnen fixen, en dat laatste is misschien wel het moeilijkst!!
Dat is het grote minpunt van het werken met dieren.
Ik heb de trainster op de hondencurcus ook vaak gefrustreerd gezien, omdat mensen gewoon niet luisterden en het steeds weer fout deden, waarbij de hond in de war raakte en vervolgens op zijn kop kreeg. Ik zou er ook niet tegen kunnen denk ik

Je moet ervoor in de wieg gelegd zijn, het is een soort roeping. En heel veel geduld en inlevingsvermogen hebben.

mirel schreef op woensdag 11 juni 2014, 11:11:


Als hij je aanspreekt: DOEN!
De schade zal wel meevallen, hij is pas drie en het kind is licht. Er zijn ook zat paarden die oud worden ondanks dat ze vroeg zijn ingereden, ik bedoel met 3 jaar beleren betekent geen garantie op schade, maar een risico. Wordt hij erg in de krul getrokken of gaat het gewoon op z'n boerenfluitjes?
En dan, niet onbelangrijk: hoe gaan hij en Storm elkaar vinden? is hij sociaal?

e m kraak schreef op dinsdag 10 juni 2014, 13:35:


ik ben biologie lerares bovendien mag ik ook geschiedenis geven. (ik heb in het grijs verleden een heel korte carriere in onderwijs gemaakt maar toen de politie leerlingen van school moest weghalen vond ik het welletjes, al is biologie wel leuk, je kan bv met een skelet de kinderen een beetje bang maken)


toch was medeleven met kinderen een belangrijke reden tot het initiatief en het aannemen van het kinderwetje van van Houten


ook bij het afschaffen van slavernij speelden verschillende argumenten een rol, waaronder ook het willen bevrijden van slaven. Het is uiteraard niet de enige reden maar de amerikaanse burgeroorlog in de US ontstond mede doordat noorderlingen echt een einde wilden maken aan de slavernij.


weet het, meeste mensen denken echt niet hun leuke paardje over 20 jaar nog in bezit te hebben.


ik ben niet alleen lerares maar ook idealist

Je krijgt de klanten die je verdient is een oud handels gezegde.
Er zijn maar 2 manieren om je brood te kunnen verdienen.
Voor allebei geldt : ten aanval trekken.
Niks pikken wat tegen jouw gedachten en overtuiging ingaat met een prijspeil wat flink boven de gemiddelde penny lesgever uitgaat.
Zorgen dat je doet wat je belooft, nl de problemen oplossen die mensen hebben met hun paard. Omdat jij ergens heel goed in bent en zij niet. Dus concurreren op kennis en zéker niet op prijs.
Jij weet hoe het moet en dat kost wat het moet kosten. Zoveel kapsones moet je hebben.
De tweede manier is de Pien manier. Een stuk wei huren met een schuurtje , paar paarden krijgen en de eerste winters zwarte sneeuw zien vliegen. Bitloos, ijzerloos, lesgeven tijdens buitenritten enz. enz Van alles organiseren en knokken tot je wint.... Je kunt er best je brood in verdienen, als je het maar ánders doet.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen