Omgaan met paarden die 'escapes' gebruiken is altijd lastig, je kan dit een beetje scharen in het rijtje: freeze, fight, flight, faint. (Misschien is daar meer over te vinden?) Het is een manier van omgaan met de (vaak door mensen veroorzaakte) situatie, die voor het paard werkt/in het verleden gewerkt heeft. Voorkom dat de 'kortsluiting' ontstaat, soms is dit niet mogelijk. Om je paard uit de onbereikbare toestand te halen, kun je in enkele gevallen niet meer doen dan wachten. (Mildere vormen zijn ze nog wel uit te halen, maar ik begrijp dat dit niet het geval is.)
Ik denk dat het bij paarden wel vaker door een veroorzaakt trauma ontstaat, dan door een geestelijke 'afwijking'. Maar ja, waarom zouden ze geen geestelijke afwijking kunnen hebben?

Nou, je vroeg om ervaringen... (Dat rijtje van 4 (freeze, flight, fight, faint) kan ik ook nog wel een boek over schrijven trouwens.) Tja, wat mensen paarden kunnen aandoen, schandalig! (Onderstaand verhaal behoeft geen onderwerp van discussie te worden, er was al veel geprobeerd, en het paard was opgegeven.)
Ik heb een merrie gehad (letterlijk, gekregen) met ook een 'escape' (escape noem ik het dan maar) bij psychische nood, kreeg ze kortsluiting in haar hoofd (helemaal van de wereld, onbereikbaar) en dan deed ze dus het meest extreme/tegennatuurlijke wat ik ooit heb meegemaakt. steigeren + eventueel omklappen*
*Lieve, lieve lezers nee, deze merrie werd niet uit balans gebracht :) ze kon het namelijk prima zonder mens erop, of die haar op wat voor manier dan ook in de weg zat. **Lieve lezers deel 2, nee, het werd op die momenten niet veroorzaakt door lichamelijke ongemakken. (uitgebreid door de medische en alternatieve molen gehaald) Het kwam puur voort uit psychische stress.

Wat je altijd leert (en wat bij honderden paarden eerder ook gewerkt heeft) is doorgaan/doorvragen totdat je toch wel enigszins je doel hebt bereikt. Nou, toen ik een paard voor m'n neus dit zag doen, heb ik deze visie bij haar moeten laten varen. Waar ik achter kwam, op het moment dat ik haar ook maar een millimeter (en nog vriendelijk) ging pushen om iets te doen, kon ze 'kortsluiting' krijgen in de bovenkamer. Tja, hoe 'blind' moet je als paard zijn om uit jezelf achterover te klappen? Dat is toch wel een extreme escape.
Vanaf het moment dat ik dacht, swa, ik moet misschien gewoon genoegen nemen met wat ze op dit moment geeft. Iedere rit zie ik als een gift, het is niet vanzelfsprekend. Wat ze me geeft, ben ik blij mee. Wat ze me nu niet geeft, ach, morgen misschien weer vragen.

Nu wil ik niet zeggen dat dit wat werkte voor een oudere (klein beetje dominante) zeer gevoelige merrie, hetzelfde zal werken als bij jouw paard. (mijn paard kende en hanteerde de juiste omgangsvormen normaal gesproken uitstekend) Je moet misschien ook nog dingen leren, en grenzen aangeven. Wat ik wel bedoel is, dat het voor ons destijds onwijs heeft geholpen, om dan maar niet door te pushen. Zie het dan niet als opgeven 'pick your fights' morgen weer proberen. Niet te veel uitdaging willen geven per 'sessie' mijn merrie wilde zeer graag werken, maar met potentiele kortsluiting in je kop, gaat dat lastig. Ik zag niet niet meer als 'haar zin geven' maar waarom doorvragen als ze iets (hetzij psychisch) niet kan? Wat heb je eraan als ze onbereikbaar wordt?
Vanaf het moment dat ik bij haar wat gemakkelijker werd in de zin van 'niet door zeuren als je paard aangeeft het niet te doen' (of als je verwacht dat dit gaat komen) hebben we geen 'escapes' meer gehad :) het ging dag na dag beter, gewoon op wat ze me vrijwillig gaf.

Wil hier trouwens niet mee zeggen dat je alles moet laten gebeuren/geen grenzen moet stellen. Maar je bent slimmer dan een paard, bedenk van te voren dat je niet te veel gaat vragen, en wat je dan gaat vragen. Wat vind je acceptabel als reactie? Bij welk gedrag bij je oefening, kun je er mee stoppen zonder je gewonnen te geven? Gewoon om escaleren te voorkomen, vang de subtiele signalen op.
Edit: mijn merrie deed het als ze zich onder druk gezet voelde (konden de kleinste dingen zijn, ergens niet langs willen lopen bijvoorbeeld) of als ze dacht dat ik wel eens boos op haar zou kunnen gaan worden. (terwijl ik nog nooit boos op haar ben geworden)

Zij was in het begin van haar leven een droompaard, en aan het eind weer een droompaard, met gebruiksaanwijzing. Daar tussen is het mis gegaan, dus geen aangeboren gedrag iig.

Wat ontzettend naar, woorden schieten te kort.

Sterkte met zo'n groot verlies!

mieke vd berg schreef op donderdag 19 december 2013, 19:23:


het aantikken heeft niks met type paard of manier van lopen te maken. Door de lange teen rolt de hoef niet goed af en is te laat weg. Het gebeurt zonder ijzers bij sommige paarden ook als de hoeven te lang zijn vooral bij ondergeschoven modellen. Vaker de toon afronden en het probleem is weg.

helaas, beslagen paarden worden niet vaak genoeg bekapt om een goede afronding te bevoorderen. Kijk hier even hoe zo'n paard zich moet behelpen:



niet verbazingwekkend dat je paard na het beslaan anders is gaan lopen.

Ik vraag me af, als je toch perse je paard wil beslaan, waarom vraag je dan niet aan je hoefsmid waarom je paard zijn hoeven aantikt. Toch iemand die als expert op gebied van hoeven het antwoord meteen moet kunnen geven?

als je paard gevoelig wordt in de winter heeft dat misschien te maken met de voeding die hij krijgt. Te korte hoeven is echt een grote uitzondering. Blijf je je paard beslaan in de winter worden die hoeven natuurlijk elke winter verzwakt en zal je paard misschien de rest van zijn leven daar last van hebben.

Omdat ik toch al vragen erop aan het gooien ben, deze maar even erachter aan.

Ik heb momenteel een kaakgekruisd hoofdstel waarmee ik de voorbereidingen voor het mennen doe, maar ben daarover niet tevreden.

Ik vind het te dik, te lomp, de release niet goed en ik vind het ook niet goed passen.
Kortom... ik wil een ander.
En gezien ik toch al een mentuig ga aanschaffen, kan dat er ook nog wel bij

De vraag is wat?

Ik twijfel over opnieuw kaakgekruisd omdat ik er eigenlijk niet weg van ben. Kan komen omdat dit niet zo'n geweldig hoofdstel is, maar ik weet het niet....

Mogelijkheden zijn natuurlijk:
sidepull (zelf altijd mee gereden, maar wordt blijkbaar weinig gebruikt met mennen omdat de hulpen minder duidelijk zouden zijn ivm het door de ringen lopen van de teugels?)

Kaakgekruisd, heb ik dus... weet eigenlijk niet goed wat ik ervan moet denken. Ben niet bijzonder positief. Heb het gevoel dat je de kop insnoert bij het geven van hulpen li/re etc.
Maar kan puur gevoelsmatig zijn.

Kingekruisd Geen ervaring mee

Kaptoom -uiteraard zonder ijzer. Schijnt ook wel gebruikt te worden met mennen

Marilot bloem - geen ervaring mee... weet ook niet of die erg sterk inwerkt, maar wordt ook wel gebruikt met bitloos mennen.

Wat ik wil:

Niet teveel zooi aan d'r hoofd. Ze heeft nu dus die kaakgekruisde en die is te dik en lomp. Drie keer niks. Ik wil graag een dunner, soepel hoofdstel

Heldere hulpen; niet meer dan nodig, maar natuurlijk wel kunnen inwerken als dat nodig zou zijn ivm streken of paniek.

goede release

goede pasvorm.

Schiet graag eens los... ik blijf in kringetjes denken en kom er niet echt uit.

Wil schreef op vrijdag 20 december 2013, 0:17:


Via jou Wil dank ik nogmaals alle mensen die de moeite hebben genomen om een reactie te geven, dat doet goed. Ik heb het idee dat ik mijn vingers in het stopcontact gestopt had en dat er nu na die opdonder nog een zeurende pijn in mijn elleboog overgebleven is.
Life goes on en er zijn nóg erger zaken in de wereld, net als die kennis die gisteren haar zoon van 24 net zo plotseling verloor..
Ik heb besloten geen ander paard meer te nemen, dus als iemand uit de buurt een aardige plek zoekt voor zijn paard en als het klikt met Don.....
Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Je beschrijft hier mijn Liltje.

Ze heeft veel meegemaakt bij de vorige eigenaar. Wat ik gedaan heb is haar zo veel mogelijk zekerheid bieden, regelmaat, pas een stapje verder als zij aangaf dat ze zover was. Liltje is nog wel wat wantrouwend als het om nieuwe dingen gaat of nieuwe mensen die haar zo nodig moeten aaien. Ze weet dat ze de keus heeft een stapje achteruit te doen om te laten zien dat ze het liever niet wil. Ze hoeft het dan ook niet. Maar dit komt nauwelijks nog voor. Liltje zou ik niet als autistisch willen betitelen, ze is gewoon compleet vernield bij de vorige eigenaar en het kost ontzettend veel tijd en vele terugvallen voordat je enigszins vanzelfsprekend met elkaar om kunt gaan.

Ik heb haar door een therapeut laten behandelen omdat ze op een gegeven moment moeite had met leren, volgens de therapeute had ze hoofdpijn, zat haar hoofd vol. Na de behandeling was het in orde, een heel ander paard.

Khaleesi schreef op donderdag 19 december 2013, 22:01:


Bijzonder hoor Khaleesi...zo krijgt iedereen (hum, ik ook) het paard waarvan hij wat kan leren :) Ik zou zeggen gelukkig is dit paard bij jou!
En dat van die ketting lijkt mij bijzonder goed gedaan!
Aan tips waag ik me niet en jij lijkt mij toch heel goed bezig. Jij bent erbij ..doet dingen.. en voor een paard met een trauma kun je niet zomaar tips gaan geven.. lijkt een bijzonder subtiele, aandachtige aanpak nodig te hebben en jij lijkt mij te doen wat in je vermogen ligt.
Ben zelf benieuwd om te lezen óf en welke tips je gaat krijgen!

Myriam

Volgens mij ben je al goed op weg hoor. Je vangt signalen op en gaat daarmee gelijk aan de slag
Dus ik zou zeggen ga zo door en bewaar ten alle tijden je rust!!

Succes en houd ons op de hoogte

Over het lange tenen verhaal: die heeft hij zeer zeker niet! Hij een stel mooie hoeven die eerder richting stijl gaan dan naar lange tenen....

Hij heeft ook geen probleem in/met de winter. Hij heeft een probleem zodra hij veel op de stenen staat loopt, dus in de paddock periode. Dan worden zn hoeven serieus tekort.
Buiten de paddock periode en dus op de wei blijven ze wel goed op lengte.

Natuurlijk zou ik mn hoefsmid om advies/duidelijkheid kunnen vragen.
Dit heb ik [nog] niet gedaan, ik zie het nl niet als een groot probleem!
Wel ben/was ik nieuwschierig naar ervaring van anderen....

Plaats anders eens een foto. Ook onder een ijzer moet de vorm, stand en balans van de hoef kloppen. Een van mijn paarden tikt ook aan zodra de tenen te lang zijn. Als ik dan alleen voorhoeven bekap is het weg.

mieke vd berg schreef op vrijdag 20 december 2013, 16:50:


de oorzaak van het aantikken is het niet snel genoeg afwikkelen van de hoef.
Jou idee over een mooie hoef is misschien mede bepaald door het feit dat ijzers voor jou geen probleem zijn.


waarom zou hij een probleem met de winter hebben?
wat eet hij in de winter?dieet kan veel invloed hebben op hoeven en gevoeligheid.

Piet verklein je foto of stuur 'm naar mij. Ik verklein 'm wel .

Myriam

joop schreef op vrijdag 20 december 2013, 17:38:


Waar maak je je druk om. Het is toch geen probleem? Waardeloze smid die aantikkers aanlegt, maar dat was de vraag ook al niet. Gezeurkous. Als die knol een paar keer de voorijzers eraf tikt met wat interessante partiële ontschoening wordt ze vanzelf wel wijzer.

Harry11: Ik zal wat fotos maken! (hoop dat het lukt ze te plaatsen)

Joop: Sorry maar volgens mij heb ik al 2x aangegeven dat de problemen ontstaan zodra de hoeven duidelijk te kort worden! Ik zie er het nut niet van in me bezig te gaan houden met zn voeding.....

En, omdat mn pony nu ijzers onder heeft wil dat niet zeggen dat ik niet weet hoe een gezonde hoef/hoefstand eruit ziet! Ben op de hoogte met verschillende manieren van natuurlijk bekappen en het gewone bakappen/beslaan. Feit dat er ijzers onder zitten betekent nog niet dat ik onwetend he....