Wij hebben een pers om die blokken te maken maar je bent nu echt te laat want ze moeten goed drogen in de zon. Het is een vreselijk kliederwerk, ik stop liever gewooon hout in de kachel!

vagebond schreef op vrijdag 11 oktober 2013, 16:51:


Gewoon stukje voor stukje. Elke keer als je de kans hebt je rasp er langs. Vandaag aan de voorvoetjes en morgen de achtervoetjes. Dan kom je er vanzelf. Het is ook niet allemaal in een dag aangegroeid he.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Hier zijn we er ook mee bezig geweest, een mooie pers gemaakt, met een lange hefboom, maar toch niet echt heel vaste briketten gekregen...
Inderdaad veel werk en geklieder, want je moet de mest wel eerst weer nat maken om de vorm te kunnen persen...
Het brand wel redelijk goed, maar je moet er wel wat meer bij blijven omdat het vrij snel gaat en ook vrij snel op is, gaat ook snel smeulen...
Het brand eigenlijk het beste in combi met hout...
Heel veel as, elke dag 2 x asla legen ipv 1 x per 2 dagen met hout...

We hebben een meer automatisch systeem in ontwikkeling, met ook een hydraulische pers in gedachten, maar zijn er toch een beetje vanaf gestapt omdat het ook wat geuroverlast geeft en alles bij elkaar wel heel veel werk is en een stuk minder rendement dan gehoopt...

Groetjes Marlies

joop schreef op zaterdag 12 oktober 2013, 10:17:


Mijn ervaring is dat je tegen een muur loopt als vrijwilliger.
Ik heb het ook geprobeerd, ben 2 keer op "proefdraaien" meegegaan, maar werd er kotsmisselijk van: paarden op stal (krachtvoer uiteraard, zelfs ijzers onder), gehandicapten die op de rug gehesen werden. Paard met bit, 1 vrijwilliger hield de teugels strak onder de kin (paard mocht geen stapje verkeerd zetten, want de gehandicapte mocht niet vallen, dus heb je een bit nodig.....), een andere vrijwilliger liep ernaast om gehandicapte vast te houden. Zelfs het bit kon ik niet uit de mond praten........

Paarden hadden het heel goed (volgens de leiding daar), en ze mochten in de zomer ook nog eens 6 weken de wei op, dan was er geen les.....................
Ik verwacht dat ik een paar vrijwilligers wel aan het denken heb gezet (waren ook belangstellend door vragen te stellen), maar de leiding absoluut niet.

Ik vroeg me af wat jullie zoal in de schuilstal hebben liggen.
Ik had tot nu toe een zandbodem met dikke laag vlasstrooisel als potstal.
Maar het grondwater maakte het een hele drassige vieze laag.
Nu heb ik de stal betegeld en wilde het eigenlijk zo laten, maar cuba gaat op regenachtige nachten nu dus op de kale stenen vloer liggen slapen, dat vind ik toch ook niet helemaal fijn.
Maar met strooisel weer beginnen, dan is mn mestafvoer ook weer 2x zo veel.
Dus: keihard bruut zeggen, dan slaapt 'ie maar op de stenen?
Of watjes-achtig, lekker laagje strooisel erin?
Uiteraard neig ik als echte penny naar het laatste....
Maar baal wel als ik 2x zoveel mest heb en dubbel moet betalen daarvoor, is al 15 euro per week nu!

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 12 oktober 2013, 12:11:


Rubber matten???? :)

Hier hetzelfde probleem hoor...
Normaal liggen mijn paarden het liefste in het zand van de bak, maar als dat dan een zwembad is zoals de afgelopen dagen, gaan ze toch binnen liggen, of eigenlijk de eerste dagen blijven ze gewoon staan, maar ze willen toch ook na een paar dagen wel gaan liggen een keer...Ik ben dan ook zo'n watje die dan een paar plakken stro naar binnen gooit...
Maar alleen 's nachts, dus voor ik naar bed ga krijgen ze nog een zak hooi, dan schuif ik alle stront naar de kant en gooi dan in het midden een paar plakken stro... 'sMorgens zie ik stro in manen en staart, maar staan ze allang weeral buiten...ik schuif dan al het schone stro opzij, en ruim alle mest op...
Zo heb ik minder stro in de kruiwagen, zeg maar!
Groetjes Marlies

rini schreef op zaterdag 12 oktober 2013, 12:27:


Ik heb van die poreuze matten gehad die dus helemaal volzogen met mest en urine, zodat de paarden echt supersmerig werden als ze erop gingen liggen..
Hoe dat met dichte matten gaat weet ik niet, misschien iemand anders ervaring mee?
Ik vind die dingen wel zo duur dat ik dat ook niet zomaar ga uitproberen, na het debacle van de poreuze matten...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op zaterdag 12 oktober 2013, 12:38:


Wij hebben al jaren poreuze matten in de stal. Mijn vorig paard en ook mijn huidige paarden gaan naar buiten om te plassen en te mesten. Alleen als het erg slecht weer is plast mijn shetlander in de stal.

Peter Donck heeft dit al eens geproduceerd meen ik mij te herinneren. En is er weer van afgestapt maar waarom, daar wil ik af wezen.

e m kraak schreef op vrijdag 11 oktober 2013, 23:33:

Niet als je aan de buitenkant staat.

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 oktober 2013, 13:20:


Daarom wisselen ze dat af, net als wielrenners. De veulens blijven altijd binnen trouwens. Nooit gezien? Moet je toch eens naar echte paarden gaan kijken, je weet wel waar

Tineke heeft gelijk, als vrijwilliger zijnde kun je weinig beginnen. Op deze manege zijn er gelukkig al veel vrijwilligers die hetzelfde als pn mensen denken en we roeien dus met de riemen die we hebben. De leiding is niet overtuigbaar maar feit is wel dat alle paarden die er nu zijn minimaal 18 jaar en ouder zijn en er geen enkele bij is die mankementen heeft, ze doen het allemaal goed,
Er zijn meervoudig gehandicapten die onder begeleiding alleen maar stappen maar er zijn ook licht gehandicapten die zelfstandig kunnen rijden. Begeleiding betekend bij ons iemand die ernaast loopt met een touwtje aan een halstertje onder het hoofdstel, ruiter heeft de teugels op los contact en stuurt voor zover ze het kunnen zelf. Regelmatig worden er ook buitenritjes gemaakt, dan heeft elke ruiter een begeleider en blijven we wel stappen.
Ik ken genoeg (gewone) maneges hier in de buurt waar het er niet beschrijfbaar anders aan toe gaat en gelukkig zien ze dat op de gehandicapten manege wel al in.
Voor nu kan ik niks aan de situatie veranderen maar wie weet wat de toekomst brengt met iemand anders aan de leiding.

En daarbij had ik de vraag hier eigenlijk alleen maar geplaatst om een ander soort slowfeeder te ontdekken om weer een klein stukje te kunnen verbeteren. Maar ik ben mij en de manege alleen maar aan het verantwoorden en verdedigen en dat is niet de bedoeling.
Dank voor jullie kritieken, ik weet hoe het pn leven werkt, de manege nog niet maar alsjeblieft alleen een bruikbaar antwoord over een mogelijke slowfeeder en niet nog meer kritiek en ongenoegen.

Onze shet die heel zwaar HB bij ons. Met haar ging het na een poos weer goed maar hoewel ze maar een paar uur per dag op gras kwam bleef ze gevoelig op de weg en grind. Pas toen ze geheel van het gras af was en elke dag beweging kreeg werd het minder. Ineens werden haar zolen hol en vanaf dat moment kon ze overal over heen zonder pijn.

Sommige paarden gaan niet lekker op gras. Nu, twee jaar later krijgt ze af en toe een uurtje gras. Het lijkt alsof ze het nu wel aan kan maar ze is nu ook dunner dan toen en ze heeft geen harde vetophopingen meer op haar hals en billen.

We vonden het ook zielig zo'n paardje niet op gras. Maar uiteindelijk was het voor ons toch belangrijker dat ze gezond en pijnvrij was.

Hier in Portugal maken ze pellets (ik weet even niet hoe je dat schrijft), een soort geperste keutels van zaagsel uit de houtindustrie. Daar heb je kant en klare apparaten voor en ik neem aan dat je daar ook paardemest mee kan verwerken. Ze gebruiken die pellets in een CV-systeem, maar je kan ze ook in een gewoon kacheltje verbranden. Je kan ze hier in de supermarkt krijgen. Ik weet dat je de persen ook in NL kan krijgen en dat ze daar goedkoper zijn dan hier. Ik weet alleen geen prijzen. Zoek maar eens op het net. Misschien heb je hier wat aan? Het is in ieder geval geen geklieder, maar die apparaten zullen wel niet goedkoop zijn, geen idee. Leuk idee je mest te kunnen gebruiken in de kachel! Ben benieuwd! Juliette