joop schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 10:50:


Ik ent mijn hond en 2 katten ook niet, behalve de basis enting, soms twijfel ik 'n beetje hopelijk worden ze niet ziek. Maar ook mijn dierenarts vertelde als ze buiten lopen pikken ze overal 'n beetje weerstand vandaan. Ik ben dit jaar 60 geworden en kreeg 'n automatische oproep voor de griepprik die ik uiteraard niet wil, dus nu sta ik als weigeraar genoteerd

Martina schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 12:16:


In de vorm van meer afrol en duidelijke kwartierboogjes?
Het gaat bij Buck ook om witte hoeven trouwens.

Christel Provaas schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 13:17:

Ja, heb de hoefwand rond de toon wat korter gemaakt dan ik normaal doe, en goed afgerond. Druk eraf bij die scheur, zodat deze niet mechanisch open geduwd blijft worden. De kwartierbogen maakte ik altijd al duidelijk bij dit paard, dat blijft dus zo. Hij zal nu waarschijnlijk wat gevoeliger lopen op de stenige paden tijdens ritten, maar die prijs moet hij even betalen voor het genezen van deze scheur.
Dit paard heeft de neiging na lang niet bekappen een soort 'rechte toon' te krijgen. Ehm, een beetje alsof hij ermee over asfalt zou slepen bij z'n voet naar voren zetten, een beetje een 'vierkante' hoef dus (hij heeft hele brede voeten). Toen kwam dus dat barstje in de witte toon.
Ik kreeg er toen weken niks af door de droogte, en liet het ook maar 'ff' zitten tot regenval (die maar niet wilde komen). Maar ja, toen werd ik ziek en kon ik daardoor niks doen en duurde het allemaal net iets te lang voor die witte pootjes. Aan de voorvoeten hebben we toen met z'n 2en met de tangen gewerkt, omdat je je anders een ongeluk zou vijlen. En dan nog was het zwaar werk. M'n man moest met 2 handen de tangen bedienen Groot paard, zwaar gebouwde peutjes

Goh, blijkbaar zijn witte hoeven inderdaad wat zwakker.

Egon en Piet, bedankt voor het meedenken! Ik las, dat er wat vragen bestaan. Dus hier de feiten:
Waldo is inderdaad de naam van mijn paard. Waldo werd geboren in 1999 en is op vierjarige leeftijd beleerd en voor het eerst beslagen. Mijn toenmalige hoefsmid vond toen al, dat de hoefwand van slechte kwaliteit was. Veel brokkels en scheurtjes. De jaren daarna werd het tobben met zijn hoeven. Vaak ijzers verloren, waardoor de hoefwand een gatenkaas werd. Eind 2005 zagen we het niet meer zitten. IJzers konden er niet meer onder.
Goede raad was duur en ik heb hem de gehele weideperiode het land in gedaan om zijn hoeven te laten bekomen. Ondertussen heb ik mij verdiept in PN en HN gebeuren en besloot het roer om te gooien. Verharde paddock gemaakt met schuilstal.
Uiteraard verklaarde iedereen mij toen voor gek op stal. (Nu staan er al 10 paarden onbeslagen dag en nacht buiten in paddocks met schuilstallen, hooinetten en likstenen! ) Krachtvoer ging in de ban. Mijn hoefsmid vond het een goed plan om natuurlijk te gaan bekappen. Elke keer als hij op het erf kwam voor anderen, bekeek hij ook eventjes de hoeven van Waldo en was tevreden. De hoeven ontwikkelden zich voorspoedig en ik maakte al gauw weer tochten langs het strand en door de bossen.
In 2008 besloot ik dan ook een wat langere trektocht te gaan maken. Ben gestart in Uithuizen aan de Waddenzee en ben toen in 1 ½ maand via het Jacobspad en Pieterpad naar Givet gereisd. Als het op een dag een lang wegtraject bleek te zijn, deed ik hem hoefschoenen aan. Om hem niet te zwaar te belasten, liep ik er vaak naast. Werd een mooie, dankbare tocht. Nog nooit zoveel gastvrijheid en hulpvaardigheid meegemaakt! De hoeven werden steeds beter.
In 2009 hebben we in 3 weken de Veluwetrail gereden, veelal over zandpaden en dus zonder hoefschoenen. Mooie tocht die ik iedereen kan aanraden, maar kost relatief veel geld voor de overnachtingen. In 2010 onze lange reis hervat en van Givet via Vezelay naar Varzy gereisd, maar nu in gezelschap van mijn vrouw op haar New Forest pony ruin van 6 jaar oud, zonder ijzerverleden en met kanjers van hoeven. Bleek een echte klimgeit te zijn.
Onderweg zag ik toen kleine haarscheurtjes ontstaan in de hoeven van Waldo, zowel voor als achter. De hoefwanden leken erg droog, terwijl we toch wel vaak regen hadden en door plassen en beken moesten lopen. Ik had bekappingsgereedschap mee en onderweg rondde ik de tonen weleens af. De pony had nergens last van.

Na thuiskomst ontstond de scheur zoals getoond op de foto’s. Heb toen een ton Equilife besteld en ben dat gaan bijvoeren. Ik heb de hoef behandeld met Cleantrax via Cabcalor. Hierna begon de scheur uit te groeien en na ongeveer 9 maanden was hij weg.
In 2011 hebben we de reis toch maar voortgezet en zijn we tot aan Périgueux geraakt.

Een loodzware tocht door het Centraal Massief, veel klimmen en dalen over veelal rotspaden en scherp basalt split. Door een glijpartij over mosachtige keien blesseerde Waldo een achterbeen en moesten we een week eerder stoppen. (mijn dochter heeft thuis de peesblessure behandeld en is genezen)De pony deed het weer geweldig en lijkt wel voor dit werk geschapen.

Hoefscheuren zijn niet meer terug gekomen. Voeding(alleen ruwvoer) en omstandigheden zijn hetzelfde gebleven. Ik lees dat anderen ook soms last hebben van (droogte)scheurtjes. Persoonlijk denk ik, dat we de pech hebben gehad, dat in een vroeg stadium al een schimmel is gaan woekeren in die bepaalde scheur. Omdat die scheur in het midden van de toon zat zou het best wel eens zo kunnen zijn, dat door de krachten van het hoefmechanisme de scheur opengetrokken werd. (of denk ik dan verkeerd?)De andere scheurtjes in alle hoeven zijn gewoon verdwenen, al blijft de hoefwandkwaliteit niet zoals ik het graag zou zien. Mogelijk is dit genetisch zo bepaald.

Beetje off topic wel, maar ik kan iedereen aanraden om langere trektochten te maken. Zowel jezelf als je paard knapt er van op. Iedere dag zoveel hartelijkheid, hulp en gastvrijheid te mogen ervaren, maakt je tot een dankbaar en gelukkig mens! Je paard wordt heel mensgericht, een vriend, gehoorzaam, slank/ bespierd en vooral rustig tussen de oren, door alle ervaringen onderweg.
Gr. A3

rini schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 13:15:


Als je twijfelt over de bescherming die je hond heeft, kun je hem laten titeren. Dan wordt er een klein drupje bloed afgenomen en getest op de aanwezigheid van antistoffen. Aan de hand daarvan kun je een onderbouwde keuze maken of en zo ja waarvoor je wil enten.

Mijn herder test al 2 jaar torenhoog op parvo en heel laag op hondenziekte. Parvo komt ook nog vrij veel voor en dan blijft de weerstand aanwezig. Hondenziekte komt amper nog voor en daarom zie je dit beeld vaak. Ik ben er nog niet uit wat ik volgend jaar ga doen, maar jammer genoeg stellen pensions wel eisen aan entingen, dus dat moeten we ook in gedachten houden. Hij gaat in uiterste nood soms een dag naar de dagopvang.

Mooi verhaal A3!!!

Nils Vellinga schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 13:00:


Dat lijkt inderdaad de beslissende (nonveterinaire!) variabele bij veel mensen. Als al die mensen nu eens besloten niet mee te doen aan die onzin...

Waldo50 schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 14:05:


Doet : opreisnaarmorgen het niet meer?

Myriam

Fantastische foto Egon!!

Zo, vandaag heeft Cuba zijn hormonen ontdekt! We gingen naar zn vriendje om te spelen, maar Cuba had alleen maar oog voor de daar aanwezige (niet eens hengstige) merrie!
Ik had een kompleet ander paard, hij zag me echt niet meer staan, daaaag opgebouwde leuke band, aaaaaaah
Ik heb nog wat oefeningetjes geprobeerd maar hij had maar een half oor naar mij en 2 ogen en een piemel naar de merrie gericht (haha, beter zo dan andersom trouwens ) maar goed, ik kon er niks mee beginnen......hij probeerde zelfs dwars door de hardhouten omheining te breken.....valt dat ff tegen....
Terug naar huis was hij trouwens weer een Engeltje, zo moe was 'ie

Ik probeer wel op de hoogte te blijven van de verspreiding van het West-Nijlvirus, om daar eventueel tegen te enten. Verder af en toe Tetanus, maar Influenza zeker niet.. ik hoef zelf ook geen griepprik en onzin.

Myriam schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 15:47:



Nee, die site bestaat niet meer. Werd gehackt en besmet met malware. Overgegaan naar een reisblog van Zimzer, maar die aanbieder hield er mee op. Nu heb ik een blog op Google, dat staat nu echter op prive. Als ik weer op reis ga, dan zet ik het blog weer op openbaar.
www.reis-naar-morgen.blogspot.com
Bijhouden onderweg is vaak lastig omdat niet overal Wifi beschikbaar is. Facebook is eigenlijk veel makkelijker, dus ik ga mijn blog overzetten naar een facebookpagina.

Waldo50 schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 16:52:


Ah bedankt..ik ben zó nieuwsgierig naar de voorbereiding en optuiging ... en dat je met één paard ging . Ik zou denken dat het paard het maar niks vindt met alleen maar een mens. ..zulke dingen.. en heb je op voorhand je slaapplekken geregeld..
Ken mensen met ezels die gaan trekken ...maar ezels roepen eerder hart-elijkheid op lijkt mij dan een mens met 1 of twee paarden voor stalling..neemt meer ruimte in... en als je na een tocht van 30km nog moet gaan zoeken en rondvragen... ik kén dat van met de fiets! :) maar dan met een paard..... tja te vertellen genoeg mens bij Waldo! :)

Myriam

Je hebt mail !! Kan je het blog gaan lezen.