Talitha schreef op maandag 17 juni 2013, 10:23:
>> mogen blijven maar het mocht niet zo zijn. Als een paard blijft liggen met
>> het grote hoofd in je schoot is het afgelopen.
>
> Dat ben ik niet met je eens Egon. Voor mijn Fleur was het toen echt
> afgelopen, toen die kies scheef werd en ze helemaal alleen nog maar
> slobber kon eten. Het hooi of gras probeerde ze niet eens, maar ze stond
> nog steeds. Ik wilde niet afwachten tot ze zou gaan liggen, dan moest de
> pijn en ellende nog langer duren, dat heb ik haar bespaard.
> Fleur lag zowiezo heel weinig.
Gebitsprothese had ook gekund. Deden ze 35 jaar geleden al met een zebra in de dierentuin. 'T is maar net waar je voor kiest en die zeb was toen nog zeldzaam en duur (als de zebs even eerder begonnen waren zich 't schompes te naaien zodat er een overschot van kwam wat aan geen tuin of circus meer te slijten was... had die beslissing wellicht anders uitgepakt).
Ik heb er meer dan eens over nagedacht en ben het wel met die
DA eens over die grens die gepasseerd is wanneer een dier het ZELF opgegeven heeft. Ik heb genoeg beesten zien overlijden om te kunnen beamen dat die grens duidelijk waarneembaar is. Dat wil trouwens niet eens zeggen dat dát ook de grens is die levensreddende actie uitsluit. Alle andere beslissingen die wij eventueel kunnen maken zijn echter ónze beslissingen!
Warboel
