Dank je Jet! Komt 'ie:
Toen mijn ruin afgekeurd werd voor de zware dressuur heb ik hem aangeboden als weidemaatje/recreatiepaard. Een hele aardige vrouw met haar 2 dochters wilde hem graag hebben als vriend voor haar oude merrie. Ik heb toen met haar afgesproken dat ze hem mocht hebben en dat ik altijd bij hem langs kon komen. En als ze hem niet meer wilde hebben of niet meer voor hem kon zorgen zou ik hem weer ophalen. Ook zou ik grote, onvoorziene d.a. kosten voor mijn rekening nemen.
Alles mondeling besproken (hoe naïef kan een mens zijn?) en ik ben bij haar en haar dochters bij hem wezen kijken, had nog een leuk cadeautje mee voor haar dochters (leuke halsterset). Ik heb als een klein kind staan huilen (ben een 40-jarig Pennymeisje
) en mevrouw heeft mij getroost en beloofd zeer goed voor mijn grote vriend te zorgen. Ze vroeg mij de eerste maand niet meer langs te komen zodat hij en haar dochter goed aan elkaar konden wennen. Hier ben ik mee akkoord gegaan. En ik heb zelfs 2 maanden gewacht.
Tot mijn verbazing werd ik na 1.5 maand gebeld door iemand die hem gekocht had als zijnde een gezond Z2 dressuurpaard, voor 4.500,= maar die wat meer info wilde en mijn naam stond nog op het papier
. Toen ik meteen daarna mevrouw belde wist ze eerst niet meer wie ik was en later vertelde ze dat ze dacht dat ik hem toch niet terug zou willen enz enz.
Daarna volgden er 2 jaar van veel (heel veel) gezeur, juridisch gedoe, bellen, mailen, zoeken naar medeslachtoffers (die heb ik wel gevonden, maar niemand die veel moeite wilde doen). Juridisch gezien was de afspraak die ik met haar heb gemaakt wel bindend alleen moest ik zien te bewijzen dat we het afgesproken hadden. De eigenaar die mijn paard op dat moment in bezit had was op rechtmatige wijze eigenaar geworden.
Die wilde hem wel aan mij verkopen, maar dan voor 5.500,= en dat had ik niet. Na veel gezeur en veel verdriet om mijn vriend (alles wat ik niet voor hem wilde gebeurde nu juist wel met hem), ben ik hem uit het oog verloren, totdat een stalgenoot zei dat ze een paard op Marktplaats had gezien die wel wat op mijn Preston leek. Uiteraard ben ik meteen gaan kijken en ja hoor, daar stond ie, een schim van het stoere paard dat hij ooit was geweest, ruim 300 km bij mij vandaan. Aangeboden als recreatiepaard. Na heel veel bellen en onderhandelen (mocht hem voor 850,= terugkopen)zijn mijn man en ik 's nachts om 3.00 in de auto gestapt (met trailer) en konden we hem om 8.00 eindelijk inladen en mee naar huis nemen
. Wat zag het arme dier eruit. Hij stond heel apatisch in een box. Op mijn "fluitje" reageerde hij wel.
Uiteindelijk blijkt hij in de 2 jaar dat hij "weg" was zo'n 11 x verhandelt te zijn(tenminste dat zijn de keren dat ik heb kunnen achterhalen), heeft hij op transport gestaan naar Frankrijk en is er nog uitgebreid met hem gestart
. Nu is hij terug en gaat hij dus nooooooit meer weg. Daarom zet ik hem ook niet ergens anders neer, als ik hem niet zelf dagelijks kan zien. Zolang ik het kan betalen en zolang hij een blij paard is, mag hij blijven. Anders krijgt hij een "enkele reis". Intussen is hij alweer 3 jaar terug en is hij alweer een tijdje zichzelf.
Bovenstaande is een uiterst beknopte versie, maar dit is de kern van het verhaal en de reden waarom hij zo speciaal voor mij is.
En ja ik weet dat het heel erg dom van mij is en ik riep voorheen ook altijd dat ik niet begrijp dat mensen zich zo laten oplichten, maar ik ben er met open ogen ingetrapt
. Het enige dat ik voor mijn vriend wilde is dat hij lekker paard kon zijn, omdat hij nog te gezond was om in te laten slapen. Erg naïef, maar ik heb er een wijze les van geleerd zullen we maar zeggen.
Warboel
