Piet schreef op dinsdag 13 november 2012, 11:54:



Zo, zei 'ie dat?
Geen spat moeilijker of makkelijker dan met een stokkie op een paardenreet meppen, zou ik denken op grond van dat het behaviouristisch operante model weliswaar open maar toch symmetrisch is (r tegenover p, + tegenover -). Plastisch uitgedrukt, maar het maakt qua betekenis geen drol uit of je dat meppen nu heel zachtjes doet of niet; het simpele feit dat ervoor geweken wordt toont aan dat het aversief voor het paard is tenzij je mij kunt demonstreren dat er een gecontroleerd-begrepen leerproces naar een cue-concept aan vooraf is gegaan.

Daarentegen zou meneer Skinner, denk ik, beweren dat straffen juist veel moeilijker is op grond van zijn heel degelijk uitgezochte researchresultaten en ik ben geneigd hem zeer serieus te nemen.
Aan de dagelijks praktische kant echter lijkt het straffen als manier van paarden dingen laten doen die je wilt makkelijker, maar ik denk ondertussen te snappen waarom dit abusievelijk zo lijkt:

Het is een appelen met peren vergelijken omdat het om twee totaal andere processen gaat, op grond van van elkaar verschillende bewustzijnsperspectieven op de abstractieladder van Korzybski (dat gaat over het bewustzijn van de betekenis van betekenis: "je weet niet wat je niet weet" en invalide gelijkstellingen: "de kaart is niet het gebied". Met "Ceci nést pas une pipe" (1928/29) waarmee zijn 'surrealisme' als ervaring van de beschouwer in feite dichter bij realisme was, was Magritte zijn tijd vooruit aangezien Science and Sanity pas in 1933 werd gepubliceerd).

Het enige dat een paard bij aversieleren moet leren, in alle denkbare meer of minder verfijnde varianten, is hoe het onaangename stimuli zoveel mogelijk kan doen verminderen of ontwijken. Het hoeft dus totaal geen weet te hebben van waar het, gestuurd, mee bezig is of wat de bedoeling van de bestuurder is. Dit ontwijk-concept komt een paard als vluchtdier als het ware aanwaaien hetgeen het succes van de 'methode' verklaart; een overkoepelend concept wat toegepast wordt van western tot FEI-dressuur waarin het paard alleen maar moet leren dat het gebruik moet maken van de 'open deur', daar door trial en error en vervolgens habituatie bedreven in wordt. Methode tussen '' omdat ik zo langzamerhand redelijk overtuigd ben dat de hanteerders er van evenmin enige notie hebben van waar ze mee bezig zijn.

Het grote verschil dat suggereert dat beleren anders dan met aversieleren moeilijker is maar feitelijk vergelijk onmogelijk maakt is dat een paard dat toevallig bij iemand terecht komt die onderwijzen en begrepen communiceren leuk vindt veel en veel meer leert, via klikker of andere vergelijkbare operante routines maar ook in toenemende mate uit zichzelf omdat het leert te leren. Zo kun je zelfs ook nog leren 'paardrijden', want ze vinden het in de regel niks erg dat je op hun rug zit.

Tot zover de beleving van paardmans, waarvan ik vermoed dat die veel objectiever is dan de beleving van hun mensen. Want die mensen denken dus dat ze hun paard van alles leren met behulp van een beetje, of heel erg, treiteren en zeer doen. Ik hoop zojuist uitgelegd te hebben dat dat, denk ik, wrsch niet zo is. Wanneer, bijvoorbeeld, een springruiter denkt een paard beter te leren springen leert het paard feitelijk alleen maar beter pijn en ongemak te voorkomen, heeft totaal geen weet nog belangstelling voor de bedoeling van die ruiter.

Christel Provaas schreef op dinsdag 13 november 2012, 13:50:


Christel, hartelijk dank voor dit antwoord! Ze heeft al problemen met stofwisseling van de eerste dag dat ik haar kocht, maar doordat ze zo fijn en slank gebouwd is en vanuit haarzelf zoveel beweegt, dacht ik niet aan HB. In het verleden heeft ze zoals je zegt wellicht geen HB gehad omdat ze nog jong was, maar nu heeft ze serieus last gehad in het najaar van het schuren, het hangt allemaal aan elkaar die problemen zo te zien.
Ik dacht ook al, hoe kan de temperatuur in een voet zo verschillen, dacht misschien omdat ze ene voetje meer naar voren zette of omdat ene voetje anders van vorm is. Wist ik niet van die bolle en holle kant.
Deze morgen zat er een steentje in de hoef, uitgekuist, maar vanmiddag viel me op dat ze wat bedrukt was. Dus alles wijst toch in de richting van HB.
Ze krijgt nu hooi bij van de Ardennen, plus geweekte hooibrok met de spirulina en msm in. Zal Astrid contacteren, zij stelt vit/min samen afgesteld op hooianalyse.
Ik vroeg me al af, waarom de paarden juist in voor-najaar zoveel slechter zijn. Ook ik heb stofwisselingsproblemen en heb weer een aanval achter de rug van darmproblemen (ik verteer moeilijk vers fruit en vetten), altijd in voor-en najaar lig ik dubbel van de pijn (opvallend bijna altijd dezelfde periode), was me echt een raadsel waardoor dit kwam. Ik heb weer een aanknopingspunt, ook voor mezelf, thx om dit te delen !

Floore schreef op dinsdag 13 november 2012, 13:12:

Gaat niet om het wel of niet schoon zijn van de leem. Leem is zeer fijn van structuur en plakt als een gek (onze buurman heeft er een oven van gebouwd ). Het sluit dus heel makkelijk de kleinste gaatjes en scheuren luchtdicht af, wat het voor schimmels allemaal een stuk makkelijker maakt zich te nestelen in een hoef.

Verdorie, heb even gegoogeld naar tekort cortisol...Uitval van ACTH leidt tot een verminderde werking van de bijnieren en daardoor tot Cortisol tekort. De klachten zijn lage bloeddruk, duizeligheid, buikpijn...Dit zijn mijn drie grootste ongemakken!! Ik heb een gans ooronderzoek achter de rug om te zoeken naar het probleem van m'n duizeligheid, niets gevonden. Dit is een nieuw aanknopingspunt, ook voor mij...
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cortisol

Thx!!!!

Er is geen type voer wat genoeg hooi of gras kan vervangen. Je zegt zelf dat je paard afvalt en spierbevangen raakt sinds je bijvoert en het paard op stal zet, dat lijkt me een duidelijk signaal dat je beter geen lucerne etc. kan bijvoeren.

Ik zou vragen of er meer/vaker hooi gevoerd kan worden.