Marlies Sanders schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:05:


ik glij ook nog wel eens uit, soms vrij pijnlijk, hopen dat niemand het ziet
ik zie ook wel eens een paard uitglijden, het lijkt wel of zij ook hopen dat niemand het ziet

ik zie ook vaak hoe 900 kg de heuvel af komt stormen en dan precies weet hoe zij vlak voor mij moet stoppen, daar is pas echte doodsverachting voor nodig

Haha, Letje, nu zit ik echt ff in mn uppie hardop te lachen, geeft de burger moed...Ik ga maar weer eens op pad met ze...
Groetjes Marlies,

joop schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:20:

Haha.... scary movie!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:05:


Het wordt geleidelijk aan ook beter. Ze zijn het gewoon niet meer gewend.
Vergeet niet Marlies... hun hebben VIER benen he??

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:20:


uitzonderingen bevestigen de regel
ik weet toch iemand die zijn paard verloren heeft aan zo'n paashaashol
achterbeen erin en gebroken...
ik help toch liever een beetje uitkijken
dinsdag was ik bvb aan zee in De Panne, de branding ligt er tegenwoordig vol met visnetten en pikket-jes

Qwienda schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:51:


Poeh... da's heftig!


Da's ook weer waar. Waar ik gereden heb in NL was het redelijk veilig en opgeruimd.
Hier ligt ook troep hoor..... sommige mensen....
En oud prikkeldraad, dat soort dingen. Uiteraard let ik daar wel op.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

@Marlies.
Als het nat wordt, gaat dat geleidelijk. Ze wennen eraan. Ze worden er niet door overvallen. En passen zich heus aan. Ze zijn niet gek.

Mascha, ik weet niet op welk soort grond jij zit, maar hier met die zeeklei gaat het dus best plotseling hoor, als de regen na een droge periode (zoals nu dus)valt, blijft de ondergrond keihard en vormt zich heel snel een modderlaagje bovenop en deze is dan spekglad.
Nu heb ik ze snachts nog gewoon thuis, dus als het gaat regenen zou ik ook een dagje kunnen wachten hoor en ze hier laten grazen op hun oude postzegel, dan is het water al wat verder in de bodem gezakt, maar toch, het is hier verradelijk op dat gebied.
Plus, dat ze zich dus hier op de vlakke bodem blijkbaar ook nog steeds laten verrassen...
En ja Wil, ze hebben 4 benen maar als die allemaal onderuit glijden is het toch boem met dat oude lijf.
Maar goed, ik lig er nou ook weer niet wakker van hoor, ze moeten maar kijken.....
Trouwens, zag ik net wel al iets meer voorzichtigheid bij de afdaling en stonden ze 2 meter voor het draad al stil.
Dus is het maar goed dat ze dit bij droogte geleerd hebben, komt vast wel in orde als het gaat regenen.
Ik zag ze vandaag ook voor het eerst grazen op de helling, moesten ze blijkbaar ook ff doorhebben, dat dat het makkelijkste gaat met je kont omlaag, dus tijdens de klim.
Eerst leek het wel of ze dachten dat ze die klim en daling maar zo snel mogelijk moesten doen, dan waren ze er snel vanaf ofzo? nu zie je dat ze het allemaal steeds rustiger aan doen, alleen het laatste stukje nog rennen.
Maar als het zo doorgaat leren ze straks nog dat ze over elke voet apart controle hebben
Groetjes Marlies

Wil schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:20:

Jep, vind ik ook. Snap ook niet dat mensen op een paard durven te gaan zitten die dat niet kan, zeker niet als je alleen maar buitenritten maakt. Kennissen (tradi) van me moeten hun paard om alle hobbeltjes of obstakels sturen. Die loopt er zelf gewoon tegenaan. Ik heb hen paard een keer aan het halster geleid (reus van een Fries) en inderdaad, hij kan zelf totaal niet uitkijken waar ie loopt. Struikelde over een blok beton op de grond. Vond het een bizarre ervaring. Zeker als je bedenkt dat paarden miljoenen jaren hebben kunnen bestaan bij gratie van hun kundigheid te been...
Het is een grote zorg minder als je op een paard zit dat zelf weet waar prikkeldraad zit en hoe de wereld werkt. En reken maar dat ze dat wel zien. Je moet het ze alleen leren herkennen. Een van de bruinen hier zit er altijd precies naar te kijken en dan moet je oppassen dattie niet het weiland in loopt als ie de opening heeft gevonden hahaha. Ze zien zelfs die spinnendraadjes in de zon glinsteren en bukken hun hoofd er onderdoor hihi.
Ik geef ook altijd de grove route aan maar het micromanagement is aan hun, de arrogantie beter te weten waar ze met hun 4 voeten kunnen lopen heb ik ook al jaren geleden opgegeven hahaha. Daar bemoei ik me niet mee. Laatst was ik wel zo dom uit schijterigheid om af te stappen bij een mega steile helling omlaag, glibberig leem op harde steen... Na 2 stappen zat ik op m'n kont naast het paard. Hij keek om alsof ie wou zeggen, wat doe jij nou weer, maf mens. Met z'n 4 benen stond ie gewoon stabiel uiteraard hahaha. Ik had beter kunnen blijven zitten.

Toen we ooit een rit maakten in NL nog waren wij met z'n 2en de weg kwijt. We waren nog aan het discussieren toen m'n paard na een tijdje zelf maar vertrok "zeg jongens, jullie lullen nog maar ff door, ik ga alvast wel de goede kant op" hahaha. En inderdaad kwamen we exact weer goed uit .
Terreinwijsheid kweken vind ik dus enorm kikken. Dat laat soms de hersentjes kraken. Na een tijdje gaan ze ook vanzelf op zoek naar leuke paadjes om te verkennen.

Tja, dan ben ik misschien een beetje een vreemde, maar hier heb je dus alleen maar polderwegen en geen bospaadjes met laaghangende struiken of losliggende takken en boomwortels.
In het park hierachter zijn wel een soort geultjes voor als er veel water tegelijk valt, Ik erop af maar zij er echt niet over willen he. ik heb dagen geprobeerd hoor en ze zijn ook wel eens gesprongen alsof het grote brede sloten waren, maar sindsdien vonden ze het maar een slecht idee om uberhaubt maar die kant op te lopen. Dat heb ik dan er weer uit kunnen krijgen maar erover
Groetjes Marlies

Wij hebben hier ook alleen maar plat asfalt en ik gooi dus bewust 'troep' in de paddock zodat ze leren waar ze hun voeten zetten: boomstronken, paaltjes, grote keien, dat soort dingen.
Wat ik heel eng vind is veulen Cuba die voluit in rengalop op de sloot af dendert waarvan het water 2 meter lager staat, supersteile slootkant, ik hou mn hart vast....

Qwienda schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:51:


Even nieuw topic over paashaasholen van gemaakt. Wij zijn van plan te verhuizen en ik zal dan ook de ponies weer moeten verhuizen. Ik loop dus een beetje om me heen te kijken en zou best graag een (semi)verwilderd stuk land hebben om de ponies te 'stallen', lekker variatie in gewassen en vaak ook niet zo vlak als voor paarden bestemde velden. Maar... daar zitten wel vaak konijnenholen in natuurlijk. Heb nu ook wel wat holen in het veld, maar de meesten aan de kant waar het minste te beleven valt qua langskomend bezoek, de ponies lopen daar dus bijna niet (nu weet ik niet wat oorzaak en gevolg is).

Iemand hier ideeen over, zou het niet gevaarlijk zijn? Is er iets aan te doen? Ik snap dat er in de vrije natuur natuurlijk ook dit soort gevaren zijn, maargoed, heb toch liever niet dat nou net 1 van mijn mannen leeuwenvoer wordt..

Martina schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:49:


En... misschien beetje off topic... je kweekt een GPS systeem. Zo'n dier komt altijd thuis.
Althans, dat denk ik.
Anekdote: vriendin en ik, onbekend terrein voor zowel ons als de paarden, hebben midden op 'n splitsing 'n discussie. Zij wilde rechts.... maar Chaser wilde duidelijk links aanhouden. Dus ik vertelde haar dat ze vooral niet naar mij (richtinggevoel van een poffertje!!!!), maar wél naar m'n paard zou moeten luisteren.
En wie had er gelijk? Juist. Het was Chaser die feilloos richting het logeeradres stekkerde en ons thuis bracht.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:42:

Zelfde als jij. Dikke, vette klei. NH. Maar het feit dat t regent maakt al wat duidelijk. En een half uur noem ik al geleidelijk. Ze zullen steeds een stukje meer glijden, waardoor ze steeds voorzichtiger zullen lopen. Ze zijn heus geen kamikazen.

Liefs Marsha