Nils Vellinga schreef op zondag 14 augustus 2011, 23:56:


Hoe moet ik me dat voorstellen?

Dank jullie allemaal!
Met al deze tips kan ik wel wat.

Met tang en renet gaat niet echt werken, omdat er echt maar een mmtje af hoeft. Ik doe de hoefjes iedere 2 à 3 weken, omdat het zo belangrijk is dat rv niet omklapt. En dat hoefje vereist dus ook het raspen exact op de goede plaats.
Ook heb ik inderdaad al ondervonden dat een niet zo scherpe of een wat fijnere rasp prettiger werkt. (Zat ook al te denken aan de s-rasp, die gebruik ik eigenlijk nooit meer sinds ik de comfort-trim heb, maar dat zou qua breedte en grofte/fijnte wel wat zijn als hij recht was.)

Ik ga eerst Koen mailen, dan hoef ik niet één van mijn toch nog goede raspen geweld aan te doen en kan ik een beetje experimenteren.

@ Piet; ik denk dat Arco nog kleiner is dan Mina. Hij is i.i.g. minder breed en hij is net zo hoog als Bella de St. Bernard.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Jean Mclean schreef op maandag 15 augustus 2011, 8:20:


Dank je!
Ik heb de link opgeslagen. Ik kan op hun site geen kleine rasp vinden, maar mocht het niet lukken zelf iets te maken, kan ik altijd naar hen bellen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Hi Sandra,

Ik vindt Arno's manier er veel beter en geciviliseerder uitzien. Prettige manier van een routine invoeren. Als het op een prettige manier aangeleerd wordt tenminste, maar dat had ik bij Maya ook al voor elkaar. Rob's paarden kennen die routine niet. Rob's paarden heb ik niet getrained. Nog niet

Dikke paarden heb ik nog niet gezien. Maya is niet te dik, was nooit te dik, Rob's paarden ook niet. Maya kreeg nooit hooi 'gevoerd' was altijd beschikbaar en ik vulde het zogenaamde hooinet, wat ze al snel aangepast had tot hele kop formaat opening, als ze overdag in de wei stond. Een baal van ongeveer 25kg daar deed ze drie nachten mee. Als de sneeuw echt dik lag zette ik een baal, op zo'n handig mensensleetje, in de wei bij haar in de buurt, raakte ze dus niet aan. In de wei was nog genoeg lekkers te vinden.

Nu ze dus de hele winter de vrijheid gaat hebben, nou ik ben benieuwd. Rob heeft nog tradi ideeen over winter paarden en natuurlijk. Hij stond echt van Maya's wintersneeuw laag te kijken toen ik hem de foto liet zijn. Das een vaggie..! , zei hij op zijn Engels. Goran het vriendje van Maya en precies hetzelfde ras, heeft met een deken op gelopen omdat hij het KOUD had. Sorry hoor maar dat gebeurd dit jaar absoluut niet met Maya. Daar wil ik die stok wel voor gebruiken, die ga ik daar dan wel even voorsteken. En Goran gaat net zo'n mooie vacht hebben als Maya had. En samen kunnen de lovydovies heerlijk door het sneeuwlandschap galloperen. Ze komen toch 's ochtends wel weer terug voor hun ontbijt handje Maya is totaal verslaafd aan haar echemik en Roscoe probeert elke keer als hij langs de tuinpoort loopt of we toch niet vergeten zijn de grendel erop te doen. Hij weet waar de echemik staat, gelukkig zal hij de klip van die deur nooit kunnen losmaken. Toch grappig dat je zo'n 700kg kan controleren met een klein handje echemik en mijn handen zijn echt zo groot niet.

Ik hou wel van een paard in de vrije natuur. The best of both world's hebben we hier.

De vraag was dan ook in de openings post - Hoe leer je ze dit aan, welke methode is het beste. NIET mogen ze wel een handje ontbijt of niet. Ik denk dat ik nu toch echt wel duidelijk uitgelegd hebt waarom deze ontbijtroutine bestaat.

Iemand met paarden die VRIJ rondlopen met een beter idee misschien?

cindybijl schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 11:57:


Ja, maar ben net thuis van vakantie kon vanaf mijn foon geen kaart versturen Hij komt er aan

Marianne Gomes schreef op maandag 15 augustus 2011, 9:53:


Ja, klopt. Maar als je deze winter bij mij was komen kijken, had je niets anders gezien.
Namelijk drie paarden die ieder braaf op eigen plek stond te wachten totdat het hooinet werd opgehangen.

Maar je vroeg hoe het hen was aangeleerd en dat heb ik omschreven.
En eigenlijk is dat gewoon de parellimanier in fases.
Je begint met een hele lichte fase en voert die fases op in kracht totdat een reactie komt.
Doordat het paard weet wat er gebeurt, voordat het gebeurt, heb je uiteindelijk slechts een klein teken nodig, zoals je dat in het filmpje ziet en zoals je dat bij mij zou zien, als je in de winter hier kwam.

In dat opzicht vind ik de fases handig om iets af te leren.
Persoonlijk gebruik ik ze dan weer minder graag om iets aan te leren, maar dat is een heel ander verhaal.

misschien kan je zeer grof schuurpapier eventueel om een klein blokje hout gebruiken, daar kan je alle kanten mee op en voor mm werkt het goed.

Nils Vellinga schreef op zondag 14 augustus 2011, 23:56:

Ik doe dat alleen en bij alle paarden zonder halster. Ook "de moeilijke" blijft bij me staan. Tenzij je z'n voet steviger vastpakt. Dan huppelt hij in 1e instantie op de andere achtervoet weg. Hou je dan nog vast loopt ie volledig van je weg.
Ja, precies, die ontspanning (en het vertrouwen) moet ik zien te vinden met hem, dan komt het goed. Maar het kolkt nog zo enorm in dat beesie. Een goede kroeler zou als hulp wel fijn ja, helaas niet aanwezig. Ik had de buurvrouw op oog maar die is net dit weekend verhuisd.
Het zonnetje is weer gaan schijnen hier, ik hoop dat ze zo met z'n allen ff lekker plat gaan. Er moet dringend weer wat bekapt worden . Ik vermoed dat er nu bij de andere achtervoet een zweer aan zit te komen.