Spirithorses schreef op maandag, 14 februari 2005, 18:21:

mijn man die kennis van chemische dingen heeft, zegd dat rubber banden in de wei zetten is ook geen goede idee want de rubber geeft af schadelijke stoffen zeker als ze beginnen te verouderen.

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 19:25:


Als mijn paarden buiten komen,
dan sjokt de helft op zn gemak naar buiten
de ander helft spurt door de vliegende modder naar de waterbak
om even flink te zuipen, (die heb ik speciaal ver gezet.)
Daarna spurten ze weer vliegensvlug naar de kleine roundpen
om te staan wachten tot ze weer binnen kunnen.
De enige beweging die ze zelf nemen wordt veroorzaakt
door de rivaliserende 'mudgangs',
en wat hengstengedrag van de ruinen onderling.
Voor de rest staan ze echt niet van frustratie te wippen in hun stal.
Het is wel een luchtige open stal,
waar elk paard minstens naast 1 vriendje staat
waar hij aan kan snuffelen knabbelen en mee babbelen
de rust is gegarandeerd, géén voederagressie
allemaal winterhaar, géén dekens, géén voederbakken
géén drankautomaat en géén tv.
Om te rijden gaan ze lekker
maar niet voor bange beginners
ze eten hooi, hooi, hooi, stro, beetje pulp en minimaal granenmix
Ze gaan allemaal buiten zonder halster
en zo komen ze ook meestal weer binnen....
allemaal netjes in hun eigen gezellig kamertjes (gnagna)

PS : mijn paarden zijn engels en arabisch volbloed
en hun afgeleiden, géén roze knuffels met barbiehaar

Peter

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 19:25:


Als mijn paarden buiten komen,
dan sjokt de helft op zn gemak naar buiten
de ander helft spurt door de vliegende modder naar de waterbak
om even flink te zuipen, (die heb ik speciaal ver gezet.)
Daarna spurten ze weer vliegensvlug naar de kleine roundpen
om te staan wachten tot ze weer binnen kunnen.
De enige beweging die ze zelf nemen wordt veroorzaakt
door de rivaliserende 'mudgangs',
en wat hengstengedrag van de ruinen onderling.
Voor de rest staan ze echt niet van frustratie te wippen in hun stal.
Het is wel een luchtige open stal,
waar elk paard minstens naast 1 vriendje staat
waar hij aan kan snuffelen knabbelen en mee babbelen
de rust is gegarandeerd, géén voederagressie
allemaal winterhaar, géén dekens, géén voederbakken
géén drankautomaat en géén tv.
Om te rijden gaan ze lekker
maar niet voor bange beginners
ze eten hooi, hooi, hooi, stro, beetje pulp en minimaal granenmix
Ze gaan allemaal buiten zonder halster
en zo komen ze ook meestal weer binnen....
allemaal netjes in hun eigen gezellig kamertjes (gnagna)

PS : mijn paarden zijn engels en arabisch volbloed
en hun afgeleiden, géén roze knuffels met barbiehaar

Peter

Eerst Pien, en toen Hannah-Froukje schreven: schreven:



Nee, ze zijn meestal zo. Zelfs op de wei hoor....Ik denk omdat de 2 leidmerries van de drukke zijn, die gaan gewoon de hele boel opjutten, zo van "rennen jullie".
Het ziet er allemaal heel erg blij uit hoor. Alleen Holly is er niet altijd van gediend, die gaat gewoon haar eigen weg. De Haflinger en de Fjord doen er ook wel aan mee, maar die hebben na een rondje al zoiets van : "Ja dahaag, we kunnen beter gaan eten, dat levert meer op"....

Overigens als het vriest en de grond is ongelijk laten ze dat geren echt wel uit hun hoofd.
Bij modder kunnen ze niet lekker rennen in de paddock, dus zodra ze de bak in gaan is het feest....De Arabier heeft gewoon van die momenten dat ze moet rennen....Die kun je ook niet in een stal opsluiten.
Groet, Pien

Ik ben beginneling op het gebied van natuurlijke omgang met paarden.
Wat is de beste manier om in de wereld van het ""natuurlijke" thuis te geraken?

Marieke mennes schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 22:02:


Lezen vragen en kijken. Je bent welkom om hier te komen kijken. Ik weet niet in welke omgeving je zit, maar vraag wie er bij je in de buurt zit. Ik zit in Friesland.

Groeten Esther

sue garritsen schreef op zondag, 13 februari 2005, 21:50:


Ik gebruik hiervoor hooiruiven die ik voorzien heb van een deksel en ben hier redelijk tevreden over. Alleen wanneer het hooi te fijn is kunnen de paarden er
meer uithalen en vertrappelen, hangt natuurlijk af van de breedte van de spijlen.

Groeten,
jan.

hoi allemaal,
een kennis van mij heeft een shiremerrie. een schat van een beest maar een "tank". maar nu het "probleem". ze heeft een plek in haar mondhoek die maar niet wil genezen en iedere keer weer openspringt. dit komt niet door het bid want ze wordt niet bereden of wat dan ook. ze wordt wel ingesmeert met calendulazalf maar het schiet gewoon niet op.
heeft iemand er ervaring mee of tips. als het niet gauw beter wordt zeg ik hem om toch maar de dierenarts erbij te halen want het duurt alweer een week of wat.
jacqueline

Esther schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 22:14:


en marieke in frankrijk
ik zit er tussenin ahum

jacqueline postmes schreef op woensdag, 16 februari 2005, 8:49:


daar ben ik weer met mn zinkzalf (inotyol of iets dergelijks)
maar het helpt echt wel !

Peter

Peter Donck schreef op woensdag, 16 februari 2005, 9:04:


dan maar bij jou he Peter, ik had dus weer niet opgelet waar Marieke woont

Groeten Esther

Heb ik ook goede ervaringen mee gehad. Een jonge ruin die met spelen zijn mondhoek open had gescheurd. Is goed genezen, ik smeerde er een paar keer per dag een goede klodder zinkzalf op. Wel alleen aan de buitenkant, want echt in de mondhoek is het toch zo weer weg en of het gezond is een halve pot zinkzalf op te vreten op die manier betwijfelde ik.
Wij smeerde het overigens op alle plekjes die niet al te diep of groot waren. Vooral schuurplekjes werkt het super, want het geeft een beetje bescherming tegen het schuren zoals in de kootholte ofzo.

Groetjes Karin

Marieke mennes schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 14:05:


Bij mijn merrie heb ik het opgelost met de leadrope.
Zij is 1,5 maar was niks gewend.
Eerst heb ik veel friendly game gedaan met de carrot stick en string. Omdat ik de overstap naar het met de hand vastpakken toch wel erg groot vond heb ik de leadrope erbij gepakt. Deze sloeg ik 1 x om de kootholte en hield beide uiteindes vast. Ik tilde haar voet op en liet los, het touw voelde ze dan om de kootholte. En dan begon ze flink uit te slaan. Het touw liet ik dan gewoon meegaan, geen enkele druk erop. Zodra ze iets rustiger werd liet ik direkt de boel los. Toen ze dat totaal niet meer eng vond ben ik begonnen om met mijn hand het been vast te houden. Dan haalde ze nog wel eens wat uit maar lang niet meer zo heftig en uitgebreid als met het touw. Na 2 dagen kon ik gewoon alles met haar beentjes. Ze bleef er zelfs mee op rust staan als ik erop zat te kloppen etc etc.

cornelie

jacqueline postmes schreef op woensdag, 16 februari 2005, 8:49:


Dorpsgenoot van mij had hetzelfde probleem met haar fries. Bleek dus een kankergezwel te zitten (schijnt vaak voor te komen? ) Ze hebben in Utrecht zelfs 1x in de zoveel weken een speciale behandeldag hiervoor. Ik heb van haar gehoord dat het wel erg goed te behandelen is en de kans op succes is groot.

Karin schreef op woensdag, 16 februari 2005, 9:44:


ook in diepere wondjes helpt het
het zink voorkomt infektie
daar het vettig en afsluitend is voorkomt het ook vervuiling
wel vooraf ontsmetten en eventueel uitwassen
Maar je hoeft er echt géén halve of hele potten op te doen !
met een pinktip kan je heel wat...
Peter