boers sandra schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 15:28:


Hoi Sandra.
Een berucht respectprobleem... Hmmm...
Klinkt serieus
Zoals ik in mn eerste mailtje al zei (en jij eigenlijk wel zou moeten weten, of je herkent me nu niet van msn) heb ik al het grondwerk en Nh-methodes al wel met hem gedaan. Maar omdat Galand steeds heel terughoudend was en er heel bar weinig plezier aan had heb ik dus besloten om te kappen met al die oefeningetjes en gewoon te genieten van de tijd die ik met hem kan besteden. Niets geen frustraties omdat hij chagrijnig is, of zo vreselijk sloom is, of omdat constant zijn oren troosteloos opzij hangen. Ik wil plezier met hem maken.
Als ik WIST dat galand baat zou hebben bij grondwerk dan zou ik wellicht ermee doorgaan. maar zoals ik zaterdag merkte hoe vrolijk en opgewekt hij eindelijk sinds maanden was omdat hij naar het bos mocht, denk ik dat ik de oplossing niet bij grondwerk an sich moet zoeken.
Ik heb verder namelijk nergens problemen. Meneer loopt los met me mee, komt altijd naar me toe, dringt zich nooit op, bijt niet, trapt niet, zet geen stap verkeerd. Alleen dat grazen, dat is zo lastig...

Piet schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:05:


Wow Piet! Wil je wel geloven dat ik bijna net zo genoot door het verhaal te lezen, als jij en Shiny genoten in het echt?
Ik zou willen dat ik dat zou durven.. misschien wordt dat eens - als Pauli ooit weer beter wordt - mijn volgende levensles!
Compliment voor jou, én voor Shiny. Volgens mij ben jij, zoals de boeren dat hier zeggen, een béste baas!

Marianne

Ik zal eens voor je zoeken, ik heb het laatst nog gelezen in 1 van de boekjes hier thuis geloof ik...ik hoop in ieder geval voor je dat het niet ergens anders was. Ik lees ook zo veel...niet meer bij te houden wat nou waar in stond.

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:14:


In dat geval zou ik wat hooi bijvoeren. Hij hoeft dan geen honger te hebben omdat hij vier uur niet kan grazen. Ik moet er niet aan denken dat mijn paard zomaar hapjes gaat nemen langs de route. Rijden op zo'n paard lijkt me net zoiets als praten met je man terwijl hij de krant leest.

Dan vervolgens 4 uur

Moniek

e m kraak schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:02:



Wil je me dit nog een keer uitleggen? Ik ben de betekenis van r+ en p+ even kwijt...

Okay, dat had ik dan goed begrepen. Maar.. wat doe je als je initiële 'nee' niet opgevolgd wordt? Dan zul je op de een of andere manier je 'nee' moeten herhalen en 'zwaarder' moeten maken. Hoe?

Mooie stelling die laatste zin. Daar zie ik wel een filosofische dubbele bodem in! Misschien is 'consequent gedrag geeft begrepen communicatie' in dit verhaal van toepassing :)

Groet, Marianne

Moniek schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 20:17:


Als de bliksem inslaat op je schrikdraad heb je sowieso schade in je huis, wat voor aarde je ook gebruikt. Misschien 'schockerend' maar waar... Waar ik op doel is de meestvoorkomende schade, bliksemontlading binnen een straal van een aantal kilometer van je huis. De schade die dan ontstaat is sterk afhankelijk van de lengte van leidingen en dergelijke. Een nabijgelegen bliksomontlading veroorzaakt een sterk electromagnetisch veld dat spanning opwekt in alle geleiders (lees: metalen draden). Hoe langer de draden aan een apparaat, hoe groter de kans op schade. De eerste apparaten die overlijden zijn dan ook telefoonapparatuur, netwerkkaarten, modems, televisie- en radioapparatuur (niet door de antenne maar door de bekabeling!), etc. Afrastering is ook een lange draad en dus een prima antenne voor electromagnetische velden. Een scheiding tussen schrikdraad en huis-installatie voorkomt veel problemen.
N.B. Stekkers uittrekken is een overgewaaid idee uit landen waar de electriciteit voornamelijk bovengronds wordt getransporteerd maar heeft in Nederland geen enkel nut.

Groeten,
Frans

Maaike schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 20:20:


Dank je , Maaike, voor de moeite. Ik heb het genoteerd ! Groet, Pien

Marianne schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 18:04:


Toegegeven, het was flauw en overdreven.

Wel probeer ik de zelfde regels aan de hand te hanteren
als onder zadel, bij ongevraagt gras willen gaan eten,
voorkom ik zo halverwege. Het is wel opletten, want andere
reukdingen opsnuiven van de grond, wil ik er graag inhouden.
Dat hoort een beetje met de manier waarop ik graag samen optrek.
Zowel op de grond als onder zadel.

Michiel

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:19:


Waarom zie je hier nou toch een respectprobleem in? Ik begrijp dat echt niet.
Het is duidelijk dat dit komt doordat de ruiter niet konsekwent is.
Hij mag af en toe een beetje hier en daar een hap nemen onderweg. Wanneer wel en wanneer niet? Weet dat paard veel?
Dit heb je toch in een paar keer opgelost? Gewoon : nee, er wordt niet gegeten. Zo zacht als kan en zo hard als nodig is. Wil je dat niet , dan leer je clickeren. Dan weet je paard dat hij eerst toestemming moet krijgen om te eten. Dan kan je zelf het 'wanneer' bepalen. Probleem ook opgelost. Als ik buiten loop en ik blijf staan en buig mijn hoofd dan weet hij: "Yess ik mag eten!" en als ik het touw weer een beetje aanneem dan lopen we verder. Heeft niks met respect te maken, het zijn gewoon afspraken die je maakt. Of je nou rijdt of loopt.
Piet

Ja, erg ingewikkeld om uit te leggen, maar ik zal een poging wagen.
Weet je wat, kom mee naar PN, dan zal ik er daar dieper op ingaan.
Pien

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:14:


Als ik ook nog even een commentaartje mag geven... ik vind in Idunn's stelling wél wat zitten - ik denk ook dat Idunn het niet zo streng bedoelt, als het klinkt. Waar het om gaat is, denk ik, de concentratie die het paard opbrengt en zijn bereidheid om jou te volgen ( of te gehoorzamen). Zoals je het 'probleem' aanvankelijk beschreef, lijkt het alsof hij gewoon lekker z'n eigen gang gaat en niet naar jou wil luisteren als je niet wilt dat hij om de haverklap naar beneden duikt, zodat jij moet gaan sjorren en hij bijna struikelt. Je benoemde dat zelf al een beetje door het gegeven 'respect' in te brengen.

Nadenkend over het 'going with your horse' verhaal, waarbij de ruiter het paard zou kunnen volgen en bepaalde dingen zou moeten toestaan, zie ik daar tegenover ook dat er ook 'going with the rider' moet zijn. Het is dus begrensde vrijheid, die voor twee partijen uiteindelijk 'True Unity' oplevert. Gaat - in dt verhaal - één van de partijen telkens over de grens van de ander, dan krijg je ergernis en last. Zoals dus in jouw geval.

Natuurlijk is het helemaal niet verkeerd om 's lekker te slenteren, een hapje her en der weg te kapen... als beide partijen daarvoor kiezen.

Een paard kan behoorlijk lang zonder eten hoor! Meestal zijn onze paarden zo weldoorvoed dat een paar uurtjes niet knabbelen, geen kwaad kan. Nu is dit uitdrukkelijk een 'don't try this at home' verhaal, maar ik zie nu in de kliniek dagelijks paarden die geopereerd moeten worden en sommigen moeten ( afhankelijk van de operatie) soms wel twee tot vier dagen vasten! Dus.. een paar uurtjes aan de wandel zonder eten, moet kunnen!

Je hebt, zoals je schreef, je rit al onderbroken voor een kwartiertje rust en grazen. Dat is toch prima! Maar ik zou dan zeggen: als je daarna je rit vervolgd, dan absoluut niet toestaan dat er dan telkens op zijn initiatief nog meer graaspauzes komen ( als jij dat niet wilt tenminste).

Groet, Marianne

Spirit schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:07:


Wat is PN?

Moniek

Moniek schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:15:


Domme vraag: Paard Natuurlijk?..
Tot daar!

Hoi Moniek. Zoals ik net vertelde maakt Holly met haar achterbeen rechts langere passen dan links, als gevolg van haar operatie..
Om links te verlengen doe ik het volgende :

Terwijl ik op Holly zit ga ik met mijn heupen met de bewegingen van de stap mee, zoals je dat normaal ook doet.
(Even denken en het voor mij zien....:) Als haar linkerbeen naar voren gaat (en haar rechterschouder naar achteren) ' verleng ' ik mijn heup door mijn knie te laten zakken en kan ik haar beweging verruimen.
Ik ga daarvoor ook meer op mijn linkerzitbeen zitten.

Holly reageert daar perfect op en je ziet het gelijk in haar lopen.

Groet, Pien

Piet schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:06:


Eerst even dit: ik heb inmiddels groot respect gekregen voor clikeraars.. ik kreeg ooit van Karen Koomans een clicker toegezonden met basisuitleg hoe het werkt. Vrolijk naar Pauli getogen en geprobeerd.. nou de eerste 'click' resulteerde in grote paniek - ze dook weg en stond met hoofd hoog en witte-randjes-ogen op veilige afstand te snurken. Dus het gegeven: opdracht -> uitgevoerd-> click ->beloning... werkte bij Pauli niet. Integendeel, een volgend probeersel met de clicker, resulteerde in dezelfde paniek... ik doe dus kennelijk iets fout?

Maar nu mijn echte vraag, die ik ook al eerder over het 'nee' van Egon stelde: wat doe je in het geval de 'click' niet begrepen wordt?
Als ik het principe goed begrepen heb, click je pas als de opdracht begrepen is : het is goed - click - beloning.. en hoe leg je dan de link voor het paard dat hij toestemming krijgt om iets te doen?

Groet, Marianne