Spirithorses schreef op maandag, 24 januari 2005, 22:57:


Bedankt voor de reactie. Wat ik veel te horen krijg van de stalhouders is dat het land kapot gelopen wordt, de paarden uitglijden, hoef/beenproblemen krijgen door de te modderige grond enz. enz. zijn al hun argumenten nu onzin of is de grond hier nu echt niet geschikt voor weidegang in de winter.....??

Wow, ik ben er even een weekend niet en wat een berg is er na te lezen zeg! Sorry dat ik zo'n (beruchte) meelezer ben en weinig mee discusseer. Ik leer ontzettend veel van jullie maar heb zelf niet genoeg kennis om mee te doen.

Mag ik weer even jullie hulp vragen?

Ik ben met mn verzorgpaard galand nogal vastgelopen wat "Nh-methodes"betreft. Omdat geen enkele manier hem kon interesseren en hij erg teruggetrokken is heb ik besloten dat allemaal te laten varen en met hem te doen wat hij wél leuk vind. Namelijk buitenritjes maken. Doordat ik zo bezig was met grondwerk en die methodes volgen kwam ik daar nauwelijks aan toe.

Zaterdag dus eindelijk weer eens de hei op met galand. Hij was supervrolijk en over het algemeen prima te rijden met halster. Het enige probleem is dat hij geen graspolletje kan laten staan. Met een gewoon hoofdstel kan ik het wel voorkomen (met een harde ruk in zijn mond, AUW!!! dan doe ik dus NIET!) maar met halster kan dat dus niet. Hij trekt in een klap zijn hoofd naar beneden, begint te eten en ik krijg hem nauwelijks meer weg. Als ik hem aanspoor gaat hij wel lopen maar blijft zijn neus bij de grond en duikelt hij bijna voorover, als ik hem omhoog wil "trekken" moet ik zo'n harde ruk geven dat ik een hekel aan mezelf krijg. Omdat ik er na 10 keer toch behoorlijk gek van werd heb ik een tijdje mn teugels iets korter genomen zodat hij druk tegen kwam als hij zijn hoofd teveel richting de grond bracht (op weg naar een graspol???) en soms moest ik dan nog een extra ruk geven om te voorkomen dat hij er niet dwars doorheen trok. Het rijden wordt hierdoor voor mij een stuk minder leuk. Ik wil het graag voor ons allebei plezierig houden.

Ik heb met hem en mezelf afgesproken dat hij mag eten onderweg (op ritten van 3 uur is dat gewoon voor het paard wel zo fijn), maar alleen als hij dat doet terwijl hij gewoon doorloopt. Maar hoe maak ik hem dat duidelijk zonder hem pijn te moeten doen.

Dit weekend en vanochtend heb ik mensen gesproken die (misschien) mee gaan doen met het natuurlijk paarden houden. En daar zelf al langere tijd mee bezig zijn. Hartstikke blij ben ik daarmee.

Ik weet al hoe ik het inzaaien, het schrikdraad en de voeding wil, en een gedeelte is daar al van geregeld.
Voor de rest gaan we in overleg.
(Ze kenden me notabene al van paardnatuurlijk. 5 dagen op het forum en je bent beroemd!)
Deze site geeft echt veel bruikbare informatie.
Thanks,

Tot het volgende bericht,

Joke

Hallo Sanne,

Wat ik in ieder geval zou doen, is duidelijk afgebakende momenten maken waarop je paard mag grazen.
Dus gewoon rijden en op een gegeven moment afstijgen en hem met elke keer hetzelfde gebaar, bijvoorbeeld door hem een pluk gras te geven laten weten dat het nu graastijd is. Met bitloos rijden heb ik nog geen ervaring dus ook ik ben nieuwsgierig naar het antwoord daarop.

Groetjes, Joke

Kees Jonkers schreef op maandag, 24 januari 2005, 20:54:


Scheeflopen wordt meestal veroorzaakt door pijn. Er zijn twee plaatsen waar je als eerste moet zoeken: hoeven en mond.
Paarden lopen van de pijn af. Drukt de fries zijn achterhand tegen de dissel kijk naar het buitenhoef achter en vooral naar naar de diagonaal er tegenover gelegen voorhoef.
In zijn mond zouden( je noemt de leeftijd niet) pijnlijke doppen kunnen zitten.
Groet
Hans

Onlangs heb ik ergens gezien dat paarden gehouden werden in paddocks die voorzien waren van een hippotex-bodem. Dit zou er voor moeten zorgen dat de paarden droge voeten houden. Weet iemand wat dit is en wat de voor- en nadelen van dit kunststof materiaal zijn?

Moniek

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 10:21:


Ik denk dat ik de oplossing zou zoeken in 'voorwaarts' houden en niet door de teugels te gebruiken. Als je eens zou oefenen met het reageren op het been en bij iedere, goede reaktie op het been beloont dan zal het paard ook bij buitenritten daar goed op reageren.
Daarbij: heel erg alert zijn op graasgedrag - zodra je ook maar even voelt dat het koppie naar beneden wil ( dus goed anticiperen!) been eraan, handen( en dus de teugels) iets hoger en even flink doorlopen.
Daarna weer ontspannen, maar blijf opletten!

Leer je paard niet aan dat hij mag grazen als je erop zit, stijg altijd af en leidt hem naar een stukje gras. Nu mag het! Dan valt het kwartje vast wel.

Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 11:32:


..ik vergat nog wat.. gebruik óók je stem bij ongewenst gedrag: maar dan niet met een hele zin: "hé joh toe nou dat mag niet" maar één woord: néé... of... lét op.. en dat dan 'scherp' uitgesproken zodat het paard hoort dat je het méént!