Omdat ik deze winter nogal paniekerig over ons shetje Puk schreef, leek het me wel zo netjes even een update te geven. Want het gaat fantastisch met haar!
Ondanks dat we een aantal keer te horen kregen dat we "niet te lang door moesten gaan hiermee".
Met de röntgenfoto's erbij is ze nogmaals rigoureus bekapt, wat een behoorlijke verlichting gaf, zeker in combinatie met de pijnstilling die we zijn blijven geven zolang ze over haar hele lijfje pijn leek te hebben.
N.a.v. de hyperlipemie zijn we ook gaan nadenken over voeding.
Waarom krijgt een pony die onbeperkt hooi tot haar beschikking heeft hyperlipemie.
Kou (ondanks een megavacht en altijd regen- en windschuilmogelijkheid)? Toch tekorten van iets (calorieën?)?
Hoewel dat laatste door diverse deskundigen werd tegengesproken, velen houden toch vol dat goed hooi voldoende moet zijn, zijn we eigenwijs ons gevoel volgend (alleen) haar toch gaan bijvoeren met speciaal voer en een kruidenmengsel (om gezeur te voorkomen geen merken en namen).
En gelukkig is het nu warmer geworden.
Wat uiteindelijk precies de doorslag gaf, of welke combinatie ze nodig had - om het
peperkoekprincipe er maar even bij te halen - maakt eigenlijk niet zoveel uit, ze is enorm opgeknapt.
Waarschijnlijk nooit meer op de grote wei, dat staat (stond al) vast, maar met haar eigen kuddetje op een aangepast terrein is dat geen probleem. Er loopt (rent, bokt!) op dit moment een stralende, vrolijke, als vanouds bazige ponykoningin rond.
Nou ja, ik dacht, ter compensatie van ellendeverhalen is het toch hoopgevend dat het, zelfs al ziet het er heel erg beroerd uit, ook nog allemaal goed kan aflopen.
Warboel
