trea hoex schreef op donderdag 22 oktober 2009, 13:44:


Willem is niet echt gestresst als Boully wel op het land staat en hij niet. Het is eigenlijk meer Boully die gestresst raakt door het alleen op het land staan. Hij is al eens door het draad heen terug naar de stal (en Willem) gegaan. Drie uur op het land is zijn max. Dan wil hij terug. Voor Boully is het echt nodig dat hij vrijwel continue kan eten. We hebben hem vorig jaar nogal mager gekocht en het is heel moeilijk hem een beetje op gewicht te krijgen. Ik vind hem nu nog steeds wat aan de magere kant, zeker voor de winter, zou het liefst de gaten tussen zijn ribben gevuld zien, maar dat lukt gewoonweg niet (ook niet met bietenpulp). Willem krijgt nu over zo'n 5 keer per dag verdeeld zijn hooi uit een hooidispenser. Hij heeft zijn portie zo op. We zitten er over te denken een fijner rooster te gebruiken, maar dat heeft weer als nadeel dat ook Boully minder binnen krijgt. Eigenlijk best heel lastig allemaal. Maar we zullen er wel wat op vinden.

Ik heb het gevoel dat Willem op het gras gewoon continue op het randje van bevangenheid heeft gelopen/loopt. Gevoeligheid uitte zich vooral in het mijden van het beton en daarop korter lopen. Hij stond niet de hele dag op het gras, maar drie maal daags ca. één tot anderhalf uur. Zette ik hem er langer op, was het meteen mis. Liet ik hem vervolgens één a twee dagen niet grazen, was de gevoeligheid weer over. Zal er dus aldoor wel heel erg op tijd bij zijn geweest, maar goed is het natuurlijk niet.
We proberen nu eerst hem te laten afvallen op hooi en houden heel goed in de gaten wat zijn hoeven doen. Het laatste jaar hebben we niet met de paarden gewerkt, behoudens wat clickeren. Ze lopen en bewegen dus gewoon te weinig.

Wat mij nogal verbaast, is dat Willem dus niet op het gras kan, maar het hooi van datzelfde land wel goed verdraagt. Moet toch een verschil in zitten.

Blijft heel erg lastig allemaal. Hoop dat Pebbles op deze manier ook weer pijnvrij gaat lopen. Wat bij Froukje wel goed hielp tegen de pijn, was wilgentakken voeren. Iedere dag een flinke portie. Dat krijgt Willem ook, heeft als voordeel dat hij wat te knabbelen heeft als zijn voer op is. Is misschien ook nog een idee voor Pebbles.

Els.

Rita Klompmaker schreef op donderdag 22 oktober 2009, 13:48:


""onze eigen anky?"""please!!!
Kan de naam niet eens meer horen,laat staan onder t kopje ons.
Niet eens voor de lol.
laat mij er buiten !
(geintje hoor,maar meen t wel!!

Desperate times call for desperate measures,
Dus bij deze ook hier:

Vanochtend heb ik maar weer eens een osteopaat bij mijn merrie gehad.
Maar het is dweilen met de kraan open. Blokkades achter haar oren, in haar schoftregio en haar lendenregio, maw haar hele bovenlijn zat (weeral) vast.
Terwijl ze pas enkele maanden geleden behandeld geweest is en in tussentijd hoop en al 10 keer een zadel op haar rug heeft gehad om een half uur blokje om te gaan stappen.
Geen normale situatie volgens de osteo.

Dit is ook al veel langer aan de gang. Ruim een jaar geleden is ze ziek geworden; een leverprobleem werd gezegd. In tussentijd is ze helemaal binnenste buiten gekeerd maar een oplossing is er niet. Mijn DA gaf al van begin af aan toe dat ze geen idee heeft en ook in de kliniek moesten ze bekennen dat ze niet verder kwamen dan symptoombehandeling. (Ze hielden het op 'vergiftigd door "iets". )
Haar bloedwaarden waren na ruim een half jaar dmv osteo-behandelingen en medicatie weer ongeveer normaal.
Maar het paard is nog steeds onbruikbaar. Haar klachten blijven dezelfde als meer dan een jaar geleden. = weinig energie/uithouding, rugklachten, stijf etc...

De osteopaat vond het een goed idee om opnieuw bloed te laten prikken. (Ivm vermoeden dat die blokkades wel weer levergerelateerd zijn. )
Maar wat brengt dat? DA's hebben immers nog altijd geen idee. En het enige wat symptoombehandeling brengt zijn blijkbaar wat lagere cijfertjes op de uitslag van het bloedonderzoek. En't probleem is weer 'opgelost'.
Dat het paard nog steeds geen kant uit kan en haar rug evengoed een drama is, is een detail.
Nee, daar heb ik geen zin meer in.

Binnen een dikke week zou paard weer 'aan het werk' mogen van de osteo. Misschien loopt ze dan inderdaad een 3 tal weken redelijk goed. Maar langer dan een maand duurt het meestal niet voor paardlief weer bijna opstijgt bij het zien van een zadel en rond galoppeert als een hertje met een hernia. En dan hoef ik er in tussentijd niet eens te hebben opgezeten.
Ik heb haar eigen zadels al een hele tijd geleden verkocht. (op advies van zadelpasser) En eigenlijk zou ik haar een nieuw zadel moeten kopen, maar wat als ze echt nooit meer te rijden is? De osteo vond die investering ook nogal een risico. Als zij er ook al niet meer in gelooft?

Wat moet je dan? Opgeven? Mij er bij neerleggen dat ik nu toch echt een erg duur weide-ornament heb en dat ze nooit meer beter wordt?
Ze is er al vaker aan ontsnapt maar hier komen we niet meer onderuit lijkt wel.
En ik wil gvd geen ander rijpaard. Ik wil haar en zou zonder twijfelen alle anderen inruilen als dat zou betekenen dat ik haar weer kan rijden en zij weer happy is.

Ach ja, als iemand hier het per ongeluk wel zou weten?

Gr
Ans

Michiel schreef op donderdag 22 oktober 2009, 13:30:


?? Grasberm?? Waromdat? Staat haaks op het 'probleem'.
Slijtage bijsturen is gewoon effe bekappen: hoefwanden inkorten, flares aanpakken en zonodig stralen iets bijsnijden tot gelijk aan de korter gemaakte hoefwand.

Ik vind Luna lief en netjes meelopen. Maar doe alsjeblieft wat aan haar gewicht Michiel, ze is véél te zwaar zo....

Groet, Pien

Els Kleverlaan schreef op donderdag 22 oktober 2009, 17:11:


O gut.. da's ook lastig als Boully er zo gestressd van wordt. Da's ook weer niet goed voor zijn toch al snel dunner wordende lijf. Dat is nog niet bij me opgekomen, Enya heeft er totáál geen moeite mee. Zij is een paard wat je eigenlijk goed alleen zou kunnen houden, trekt zich weinig aan van haar soortgenoten.
Dat scheiden van de kudde (al is het maar een gedeelte van de dag) vind ik toch wel een grote impact hebben op het stresslevel. En paarden die gevoelig zijn voor HB en SB moeten stress ook nog eens vermijden.. zucht.. dilemma hoor!

Dat van dat hooi van hetzelfde land.. da's vreemd! Ze zeggen toch dat suikers niet verdwijnen na het maaien? Hmmm die snap ik dan niet helemaal.

Pebbles loopt nog steeds erg slecht, nog geen verbetering (maar dat zei ik al geloof ik). Ik heb vanmiddag een filmpje gemaakt van haar manier van bewegen nu. En zo loopt ze dus al maanden! De ene dag erger dan de andere. De staarttonus is niet goed en volgens mij een duidelijke pijnindicator.
http://www.youtube.com/watch?v=JYEq9DDX7A4

Wilgentakken krijgt ze al, brandnetels ook. Ik stroop iedere dag de buurt af, op zoek naar takken. Ze vind ze heerlijk en zo kan ik haar af en toe wat lekkers toestoppen. Ik geloof ehter niet dat het helpt tegen haar pijn, al zou ik dat pas echt weten als ik een dag oversla met geven, maar ik geloof dat ik dat maar niet doe

Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:09:


een fysiotherapeut onder de arm nemen!

Myriam schreef op maandag 19 oktober 2009, 16:03:


En ik vind ......... nog even niet.... maar 't gaat zeker komen!
Myriam voor Jacky.

Spirithorses schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:10:


Ik vind het wel een heel leuk paard hoor Michiel!

Maar inderdaad... wat is ze dik! Is dit bij jou zo gebeurd? Want als ik me herinner hadden de bewegingsproblemen met jouw vorige paard ook met een ongezond gewicht te maken toch?

Ik zou die hoeven gewoon eens lekker goed bekappen. Dit duurt toch veel te lang als het moet 'slijten'? En al die tijd kan ze niet optimaal lopen en landt ze misschien verkeerd.. oei.

Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:09:


O hemel Ans.. is dit het paard waarover je laatst zo optimistisch was? (Tempête)