van lennep schreef op zondag 13 september 2009, 15:29:
> Iedereen kan zich er wel wat bij voorstellen , en sommige van
> jullie hebben het zelf al gezien of meegemaakt , en ik ben
> inmiddels overtuigd ; stress veroorzaakt zeker een verergering
>
> Dit was even gewoon om mijn verhaal kwijt te kunnen , en te delen met mensen die misschien begrijpen in wat voorn dilemma ik mij in geplaatst voel...
>
> Gr Esther
Stress in je groep een een slecht iets.
Het kan paarden onzeker maken met een aantal gevolgen vandien.
Sommigen durven niet te eten, zijn constant aan het lopen van onrust of staan in hun eentje afgezonderd van de rest van de groep.
Een goede leider is een rustige en bedaarde leider, niet één die via agressie en geweld zijn of haar ding wil bewerkstelligen. In een goede groep is rust, veiligheid, gelden onderlinge regels en komt elk paard aan zijn of haar trekken.
Ja, een paard wil graag in een groep, dat is zijn/haar sociale verlangen. Onze Holly is daar een voorbeeld van; zij wil dolgraag in de Winnergroep, tegelijkertijd moeten wij haar in de gaten houden omdat zij zich makkelijk laat 'ondersneeuwen'.
Momenteel hebben wij 4 groepen met in elke groep een of soms meerdere leiderspaard(en), 23 paarden in totaal: 9, 6, 5 en 3 paarden. Er gaat enorm veel aandacht en energie zitten in het formeren van goede stabiele groepen, gelijkwaardig in oa ras, karakter, temperament, voedingsbehoefte. Ook wij hebben wel eens stress in een groep, zoals nu in de Dravergroep het geval is, waar Amber een aantal keren flink is uitgevallen naar Indy en Moira. Ook in de Winnergroep zijn op dit moment 2 paarden die niet helemaal goed meedraaien. Ogenschijnlijk zie je niks, staat alles samen te eten, maar tóch weer hebben enkele paarden bijtplekken dus er speelt íéts wat er anders niet speelt en dat zijn we nu aan het uitzoeken.
Ik zie dit hooguit enkele dagen aan en neem dan een beslissing. Meestal wordt het dan; raddraaiers eruit en ander groepje formeren onder een bekwaam leider die hén op het juiste moment en op de juiste manier de plek kan zetten.
Ik zou echt zoeken naar een oplossing als Maike er zo onder lijdt, Esther. Voor Namkje is een onbedoeld leiderschap ook niet goed, zo'n paard heeft zelf te weinig structuur en wordt wat 'losgeslagen'.
Groet, Pien
Warboel
