hallo,
wss het zoveelste topic over de graaskorf... al heb ik eerst wat zitten lezen in oudere posts voor ik dit schrijf.
Onze Tony-de shetlandpony is te dik. veel te dik. Hij is 2 jaar en het kan zo niet verder, of we worden de zoveelste met risico op hoefbevangenheid en allerlei andere kwaaltjes. (om nog maar te zwijgen dat het gewoon niet mooi is)

In onze kleine kudde hebben we 4 koudbloeden, Tony inclusief. De andere 3 zijn fjorden. Eigenlijk hebben ze allemaal overgewicht, maar buiten nog 1 merrie, valt het relatief goed mee.
we doen altijd stripbegrazing, maar Tony veegt daar uiteraard zijn voeten aan, die loopt overal onder of door, stroom of geen stroom. Als het lintje of draadje niet meegeeft, dan breekt de isolator wel stuk..... Tony gaat waar hij wil.
Leuk is anders. zeker omdat hij sinds kort ook durft uitbreken buiten onze grond, omdat hij denkt dat er op het weggetje nog wel wat te eten valt.... zucht, typisch shetten-probleem. Ik heb niet meteen de oplossing hiervoor.

Maar terug over dat overgewicht, de enige oplossing die ik me kan bedenken is een graaskorf. In NL en DL schijn je die vaker te zien, maar hier bij ons (Antwerpen) heb ik dat nog nooit gezien bij een paard. kan dus nergens uit eerste hand ervaringen hiermee vragen aan andere eigenaars.

Mijn argumenten waarom ik deze stap telkens weer uitstel :
1) meen begrepen te hebben dat je de korf bevestigd aan het halster, ik hou er niet van dat onze paardjes met hun halster op de wei rondlopen
2) ik ben echt bang dat Tony super gefrustreerd raakt en een hekel gaat hebben aan die korf en daarmee ook aan mij
3) ik weet niet goed hoe eraan te beginnen. Ik kan hem toch niet zomaar met dat ding om achterlaten? ik vermoed dat een paard kost wat kost probeert van dat ding af te geraken, met alle gevolgen van dien. (verwondingen)

Bedankt voor tips, en zeker voor het delen van ervaringen.

PS: ik wil zsm een oplossing voor Tony. al ga ik ze niet omdoen als ze binnenkort (binnen een maandje of 2?) hooi krijgen. Maar we hebben nu nog behoorlijk wat gras.

Katrien

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 september 2009, 11:05:


oww wat een..........
werkt hij ook? Breekt hij uit omdat hij zich verveelt misschien?
...ik denk nog ff verder mee.
groetjes

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 september 2009, 7:35:


Over paardenleed gesproken....
Ik was gisteren bij de viering van het 750 jarig bestaan van een dorpje iets verderop van de gemeente Bocholt. Er was daar een demonstratie van aangespannen rijden. Enkel- en 2-spannen gingen door een parcours met kegeltjes. Er ging op een gegeven moment een 2-span door het parcours waarbij het bloed uit de mond van 1 paard liep. Ik riep dit vanaf de zijkant " het bloed loopt 'm uit z'n mond!"; ze stopten; keken, en gingen daarna vrolijk weer verder. Aan de kant veegden ze de bebloede kwijl af en er werd wat aan de riempjes geprutst. Helaas liet de eigenaar de leidsels zo aan het bit dat er sprake was van een volledige hefboomwerking. Het andere paard in het span had de leidsels aan de bitring en liep constant met z'n hoofd te draaien. De ander had z'n kin op de borst getrokken. Zo draaiden ze vrolijk nog meer rondjes op het parcours. Als excuus riep een ander dat het een jong, druk paard was en dat dat dan zo moest. Bullshit; "ik men ook en doe het bitloos" riep ik nog. Heb nog gezegd dat ik het een aanfluiting vond en dierenmishandeling.
Een ander enkelspan waar 2 man op zaten mepte het paard constant met de zweep het parcours door. Het paard wist duidelijk niet wat 'm overkwam "waar moet ik heen links rechts links rechts, pats pats pats".
Bah! En dit wordt aan het publiek getoond onder het mom dat het zo moet.

Els Kleverlaan schreef op maandag 14 september 2009, 10:44:


Zo goed kunnen Els dat het er wat mee te maken heeft.
Maar de bevangen paarden die ik gezien heb de laatste tijd waren zonder uitzondering te vet en hadden soms diepe ringen in hun hoeven van eerdere niet opgemerkte problemen. Heel vaak zijn dat sobere rassen. Waarom is de grote kwpnners - weliswaar ook te dik, (nog?)niet bevangen en de kruising tinker, die op precies dezelfde wei staat , wel? Ik denk dat we er simpelweg te goed voor zijn. Vroeg of laat, net als bij mensen komen de problemen.
Het lijkt mij een voortgaand proces van verzwakking en uiteindelijk barst de bom. Dat proces kun je alleen maar stopzetten en terugdraaien door een rigoureuze verandering.
Een mooie groene wei is een prachtige plaats voor groepsleven, voor het geestelijk en sociaal gezond zijn, maar niet voor het lichaam van het paard zelf.

Anja Seijn schreef op maandag 14 september 2009, 8:49:


Verschrikkelijk!
Maar even doorgeklikt en ontdekt dat het verbod er aan komt......in 2013!
Even een mail gestuurd naar die minister met de vraag of er liefst vandaag nog een verbod kan komen. Al was het maar om de kinderen te beschermen tegen vals geworden ponies......
Als er dan toch niet aan de ponies gedacht wordt...

Martina schreef op maandag 14 september 2009, 11:13:


Walgelijk!

Mag ik trouwens even vragen welk hoofdstel je gebruikt met mennen?
Wil zelf ook bitloos gaan mennen met de shetten en dacht aan sidpulls.
Droog mennen doe ik met de cross rope briddle, maar die lijkt me minder geschikt voor het daadwerkelijke mennen.

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 september 2009, 11:39:

Tuurlijk

Ik heb voor het paard dat nu 1,5 voor de kar loopt eerst zo'n bitloze neusriem van Ideal besteld met van die touwtjes. Maar de grootste maat bleek veeeel te klein Ik ben toen naar aanleiding van mooie foto's en tips van Nils het menhoofdstel om gaan bouwen. Er staan foto's van m'n paard voor de kar in het Natural horsemanship fotoalbum onder de naam: "Bitloos (en uiteraard ijzerloos) mennen" Misschien kun je het daar een beetje op zien... Ik had toen de touwtjes er nog niet aan zitten. Ik kan je ook de originele foto's mailen, deze hebben een betere resolutie (mocht het niet goed te zien zijn). Het touw dat je ziet is het touwhalster wat ik er altijd onder doe. Dan kun je 'm bij het oversteken van drukke wegen beter vasthouden, mocht dat nodig zijn.
Heb aan de bakstukken (die met 'lussen' vast zitten aan de neusriem) ringen gemaakt ipv het bit. Ik heb van dat bergbeklimtouw gehaald en zelf de touwconstructie gemaakt die boven z'n hoofd langs loopt en dan onder z'n hoofd door door de ringen. Daaraan maak ik de leidsels dan vast. Ik heb het ook zonder de touwtjes geprobeerd (dan heb je dus een sidepul) maar ik vond dat het met de touwtjes wat duidelijker is voor m'n paard wat ik bedoel. Het is een zeer gevoelig paard, ik kan hem sturen met de leidsels tussen m'n pink en duim bij wijze van spreken, zonder de touwtjes ging hij vaak stilstaan omdat hij dacht dat ik dat bedoelde in plaats van af te slaan... De touwtjes zijn dus voor deze jongen wat duidelijker zonder dat ik meer druk hoef te geven op de leidsels.
Je moet ff uitproberen wat het beste werkt voor je paardjes denk ik. Ben m'n 2e nu ook aan het beleren, hem gaat die neusriem van Ideal wel passen denk ik. We kunnen 'm vandaag ophalen

Martina schreef op maandag 14 september 2009, 12:02:


Thanx... Als ik de mentuigjes bestel die ik nu heb gezien, krijg ik daar ook menhoofdstelletjes bij. Was me al af aan het vragen hoe ik die kan opbouwen... Was ook al van plan om de oogkleppen richting prullenbak te doen.
Bedankt voor de tips en mocht je zin hebben om hoofdstel met touwcontructie te sturen..... graag

Piet schreef op maandag 14 september 2009, 8:24:


OK. Duidelijk... ik stop... dit is iemand anders z'n topic!

Terug naar dagboek van ijzerloze haflingerhoeven

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 september 2009, 12:18:


Ik moet inderdaad weer ff wat nieuwe foto's maken met touw. Alleen moeten we nog steeds een nieuwe fotocamera kopen... ik ga zo meteen ff online kijken! Heeft lang genoeg geduurd haha.
Ik men deze jongen met en zonder kleppen. Hij is zonder beleerd maar we hebben hier hele smalle weggetjes waar het verkeer (scheurende idioten en vrachtwagens) erg dicht langs of tegemoet komt. 2 auto's kunnen niet passeren zonder dat ze beiden de berm in moeten...
Hij vindt dat een beetje bedreigend en niet zo leuk. Ik merk dat hij met kleppen daar wat relaxter bij is. Tegenwoordig dus met kleppen bij vermoedelijk verkeer en zonder kleppen in de 'natuur'. Vind het zonder kleppen leuker omdat hij naar me omkijkt om contact te maken en ik z'n ogen kan zien. Hij stopt dan ook automatisch als er iemand afstapt haha. Dat hebben we hem niet geleerd, dat deed hij toevallig zo. Vind het een handige 'reflex' en we laten dat er mooi in
De grap is wel dat hij het met de kleppen ook doet, wel minder nauwkeurig (hij gaat echt staan luisteren of ie het goed gehoord heeft haha), maar hij hoort en voelt dus ook verdomd goed wat wij achter 'm doen!
M'n 2e waar ik nu mee bezig ben ging gisteren helemaal omkijken naar waar ik toch bleef toen ik op de koets ging zitten haha. Deze jongen kan een akelige drukke arabier worden bij koeien en zo... die beleer ik dus van begin af aan met kleppen.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 14 september 2009, 11:09:


etter? vandaar de naam shetter misschien?? haha
de nagel aan onze doodskist, maar eigenlijk kunnen we hem ook niet missen.
ik heb een tweewielerkoetsje gekocht en helemaal opgeknapt. Nu zoek ik nog een getuigje voor hem (2de hands) en volgende lente wil ik hem de beginselen leren.... doel is hem voor de koets te krijgen.
Nu neem ik hem af en toe mee naast de fiets, gaat goed, zolang we geen andere paarden tegenkomen (Tony is hengst en wil zich dan laten gelden, nog een diepe zucht, haha). Verder doet hij niks als eten en baasje spelen op de wei.

Piet schreef op maandag 14 september 2009, 11:17:



Nee, ik zal ook niet beweren dat die groene wei gezond is. Maar het is wat jij je dus ook af vraagt, waarom het ene paard wel en het andere niet.

Ik neem aan dat de stofwisseling per paard en zeker per ras verschilt. Het is net als bij mensen, de één kan alles eten en heeft nergens last van, de ander wordt van hetzelfde dieet ziek en/of dik en gedijd beter op een dieet van meer vetten en minder koolhydraten (Atkins alike, bijv.)
Je zult dus moeten zoeken naar een dieet wat bij dat respectievelijke paard past. Dat kan heel lastig zijn, weet ik inmiddels uit ervaring. Ik heb gezellig twee fjorden en de één moet zoveel mogelijk op het gras om enigszins op gewicht te blijven en de ander kan er helemaal niet op.

Cortisol heeft ook invloed op de spijsvertering. Het verhoogd namelijk het hongergevoel, waardoor er meer wordt gegeten en het individu dikker wordt. Ze noemen het bij mensen de buffalo hump. Vet op de schouders en het lichaam, arm bespierde en dunne(re) armen en benen. Cortisol zorgt namelijk ook voor spierafbraak.
Het hele verhaal heeft van alles te maken met Cushings en daarop lijkende aandoeningen. (Het lukt me helaas niet om er een link van te maken. Titel is: Cortisol; voedselopname en pathologie, schrijvers Annemieke Boeve en Lucia de Haan)

Wat ik ook nog ergens heb opgedoken, maar daar ben ik de link van kwijt, is dat Cortisol van invloed is op de oestrogeen spiegel. En daar lijkt voor mij dan weer een verband met het wisselen van seizoenen. Ik kan me voorstellen dat de hormoonspiegel van een paard er 's winters anders uit ziet dan in de zomer i.v.m. het voortplantings-seizoen. Daarom zou het best wel eens kunnen dat de paarden juist in de herfst en het voorjaar, als de hormonen wisselen en opspelen, extra gevoelig zijn voor bevangenheid.
En dan kan je er ook nog aan vastknopen dat daardoor juist wellicht de sober rassen meer gevoelig zijn. Dat zijn immers de paarden uit de koudere/schralere gebieden en zij zijn er helemaal bij gebaat 's winters geen energie te steken in voortplanten, terwijl dat bij andere rassen minder problematisch zal zijn.

Het zit allemaal in mijn koppie, hé, is niet bewezen of zo. Maar het houd me wel bezig.

Els.

Els Kleverlaan schreef :

Els, ik weet heel zeker dat een paard letterlijk ziek kan worden van verkeerde levensomstandigheden, stress, onbegrip etc. Wij zien dit regelmatig bij onze TweedeKans Paarden.

Onze Puck is daarvan een van de meest letterlijke voorbeelden waarover wij ons enorm verbaasd hebben, zie haar verhaal: http://www.spirithorses.be/puck.html

Nadat zij 8 jaar (!) haar stal niet uitgeweest was behalve om eens per week heel hard door het bos te sjezen met haar toenmalige eigenares ( je je lekker voorwaarts paard he, geen warming-up en cooling-down) is zij ziek bij ons gekomen met het verhaal dat eigenares niet in staat was om het speciale hoefbeslag voor haar te kopen dat haar was aangeraden. Puck was namelijk chronisch hoefbevangen, had hko.htm">hoefkatrolontsteking (fase 2 en 3) én had de ene na de andere hoefzweer. Advies: slacht of speciale ijzers.

Dat ze ook haar levensomstandigheden hadden kunnen aanpassen daar had niemand aan gedacht. Puck was naar andere paarden toe een van de meest a-sociale paarden die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. Hoe kon het ook anders: Nooit sociaal contact gehad, hoofdschuw als de pest (voorwaarts paard dus een klap op de kop om haar in te houden). Maar niemand die haar gevoeligheid en will to please zag, iedereen vond haar een bitch.

Dus hier aangekomen (begin 2007) werd ze binnen enkele dagen én hoefbevangen en spierbevangen, nou mooie bevestiging dus.

Toen een heel plan van aanpak opgezet, 8 maanden nodig gehad om haar sociaal in een groep te krijgen, (zie haar verhaal) en we zijn nu eind 2009, Puck is een van onze beste en meest dierbare lespaarden, heeft een veulentje gehad en is nooit meer ziek geweest.

Puck heeft geen IR, geen slechte hoeven, loopt dag en nacht op de weide en is inmiddels opppastante voor BD's veulen Aphra.

Jack en ik zijn ervan overtuigd hoe ziekmakend onpaardse omstandigheden kunnen zijn!

Groetjes, Pien

Nils Vellinga schreef op zondag 13 september 2009, 22:33:


Neen, niet met die pony, daarvoor waren mijn hoofdstelletjes veel te groot

Gudrun schreef op maandag 14 september 2009, 10:49:


Pfoe, ik begrijp je probleem, Esther.
En herken het ook wel. Met Willem en Froukje ging het altijd prima. Frouk was de baas en Willem wist waar ze stond. Frouk was niet gemeen, hoewel ik haar er één keer op betrapt heb dat ze Willem die in een hoek klem stond aan het afrossen was. Maar Willem kwam soms ook wel eens in opstand tegen haar gezag en misschien pikte ze dat op dat moment niet meer.
Nu heb ik Boully en Willem, twee ruinen. Willem is duidelijk de baas geworden, maar ik denk dat hij dat liever niet zou zijn. Boully begint al te rennen als Willem een oor verdraaid en blijft zo uit de problemen. Willem staat met slecht weer binnen, met zijn hoofd bij de deur. Boully staat buiten. Heel soms heeft Boully een bijtwond, maar dat is misschien eens per jaar. Toch kunnen ze ook niet buiten elkaar. Boully gaat nu wel het land op en Willem niet en ze zijn aldoor allebei duidelijk heel tevreden als ze weer bij elkaar staan.

Ik denk inderdaad dat Namkje zich tot het "baas-zijn" gedwongen ziet en daar geen weg mee weet. Maike schikt zich in zijn rol en voelt zich daar deels gelukkig en deels ongelukkig bij. Waarschijnlijk zouden ze beiden gebaat zijn bij een "echte" leider. (En dat kan jij als mens nooit zijn, want je staat nou eenmaal niet 24 uur per dag tussen je paarden, je bent maar een paar uur per dag met ze bezig.)
Hoe Tekla in dat plaatje past weet ik niet. Als ik je verhalen zo lees, zou zij wel eens een "echte" leider kunnen zijn. De rust en geliefd in de kudde. Maar dan zal ze eerst Namkje van haar geadopteerde plaats moeten verdrijven. Misschien is Tekla daar nog wat te jong voor.

Als je Namkje niet kwijt wilt (wat ik zelf niet zou willen), dan zou ik ze inderdaad apart zetten. Is niet leuk, maar voor de rust beter. Kijk hoe zij en Tekla met elkaar om gaan, kijk hoe Tekla met Maike omgaat. En misschien als Tekla volwassen is kan zij ervoor zorgen dat het hele spul weer bij elkaar kan.

Moeilijk, moeilijk, moeilijk...

Els.