Landman D schreef op vrijdag 4 september 2009, 13:58:


Het lijkt erop dat hij duidelijk aangeeft niet gedwongen te willen worden om rondjes te lopen. Ik zou dus iets anders gaan doen waar minder aandringen bij nodig is. Wat vind hij van buiten wandelen en rijden? Daar kun je zowel heel stipt zijn in het respecteren van je ruimte en stiptheid verlangen in alles wat je van hem vraagt, en het toch leuk hebben samen. En hem helpen met zijn angsten. Bij een wandeling vooral heel vroeg aan zien komen als hij je looppad wil innemen of als hij verwacht dat je wijkt tijdens het grazen bijvoorbeeld.

Groet, Michiel

Landman D schreef op vrijdag 4 september 2009, 13:58:


Je schrijft 'hij heeft geen respect'. Maar heb je hem wel duidelijk gemaakt dat hij je niet passeert met wandelen? Dat hij niet de emmer uit je arm trekt? Je fouilleert? Ben je eigenlijk wel in beeld? Ben je een waardevolle vriendin voor hem? Zit je weleens op de kast? Schrik je van dat bokken? Of lach je erom?
Hij protesteert nog tegen aan het werk gezet worden. Waar het om gaat is jouw houding. Sta er boven, negeer afleidingmanoevres. Laat hem zoeken, dwing niet teveel. Er zijn wél regels, hij mag je niet ondersteboven lopen, en jij blijft vriendelijk.
Als hij bokt, vraag dan nog wat meer snelheid. Aan het werk met deze Prins! Hij heeft een mening over jouw opdracht. Observeer hem goed, want hij communiceert met je. Gaat hij makkelijk in galop? Of is dat net een moeilijke oefening voor hem? Is het een kwestie van wakker worden?

Er is waarschijnlijk erg veel gaande in dat koppie.
Uit wat voor situatie kwam hij? Hoe is hij nu gehuisvest?
Een half jaartje is nog niet zo veel, maar wel genoeg dat hij nu snapt: met jou moet ik dealen en wat heb ik eigenlijk aan jou...
Blijf sterk in je schoenen staan, en neem Les!!

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:00:



om nog eens mezelf te quoten Vicky :

ik heb het dus over "normale" omstandigheden en "normaal gebouwde "paarden
ik kan me echt wel wat voorstellen bij hedendaagse overfokte spitssnuitarabieren,
butskop-lusitanos of texel-quarters
waar mee ik weeral hetzelfde deutje zing (bedankt overigens voor je mail van een hele tijd terug waar ik ook alweer "nog niet" heb op geantwoord) : genetika !
als er echt zoveel probleempaardengebitten zijn dan kan ik alleen maar herhalen dat we echt wel heel erg verkeerd aan het fokken zijn
Als mensen het hier onvermijdelijk vinden om veulengebitten losgenomen tot 5 jaar te moeten korrigeren, dan vraag ik me af wat moedernatuur nu weeral fout heeft gedaan en rijst bij mij niet alleen mijn nekhaar "ten berghe" maar ook mijn "dwalende geest" kookt over, omdat helaas ik niet kan laten de associatie met verplicht hoefbeslag te maken : de ene profi(-sional, -teur, ...) wordt buitengewipt om een andere langs de brede poort naar binnen te lonken.

dat overstandige veulentanden niet gelijktijdig wisselen is een fysionomisch gegeven : dat de ene nog wat blijvende tand daarbij langer wordt dan de gewisselde is slechts tijdelijk en gezien de zijwaartse kauwbeweging niet echt een probleem bij het voedselmalen (zou de kauwbeweging voor-achter zijn, dan zou die lange tand inderdaad beklemd raken tussen die ervoor en die erachter, which not !)
Het grote voordeel van het gespreid wisselen is dat een opgroeiend paard in het kader van eerlijk overleven, steeds voldoende goed funktionerende tanden over heeft.

Dat veulentanden en gewisselde tanden scherp zijn is ook logisch : ze zijn immers nieuw en ongesleten noch versleten. Bovendien heeft een paard-in-ontwikkeling misschien nog een beter instrumentarium nodig dan een volgroeid exemplaar : maw in mijn ogen zijn het allemaal natuurlijke evenwichten die wij mensjes weer persé willen verbeteren, gewoon omdat wij dénken het beter te weten........

Anja Seijn schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:44:


nee, alleen de chemokurende hoefsmeden
na voorlegging van hun diploma
dilemma ! alhoewel...