Derma schreef op maandag, 22 november 2004, 0:52:


je kan de dingen ook omdraaien
ipv je paard te proberen rustig te houden doe je het omgekeerd
als je paard ontspoort, laat je het lekker doorlopen
op een bepaald moment zal je voelen dat je paard
zelf wil vertragen of zelfs stoppen
dan is het moment om te tonen dat jij de leiding hebt
dus drijf je het bij met je benen zodat het lekker blijft doorgaloperen
doe dit ook de volgende keer, en pas daarna neem je je paard terug
om te vertragen of te stoppen
je moet de stop eigenlijk inbouwen vanuit de galop
als ie dat begrepen heeft zal je je paard veel gemakkelijker kunnen
doen vertragen, ophouden of stoppen
dit is wel iets dat je moet proberen waar je de ruimte hebt
en het veilig is,
het kan in de bak of piste, maar kan bv ook op een lange zandweg,
op het strand ...

Piet schreef op maandag, 22 november 2004, 9:30:


Bij sommige paarden moet je gewoon consequenter zijn als zacht vragen niet helpt en zal een strengere aanpak goed werken ...een waarschuwing kan dan nooit geen kwaad en dan heb je er ook nog bij die met alleen maar met wijzen al wijken :) ...en ik doe niet aan Parelli
Groetjes B.

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 10:09:


Dit is zeker waar! deze tactiek gebruikte ik ook als ie er vandoor ging ...op de circle en net zo lang galopperen totdat ie moe was en er geen zin meer in had en dan toch nog ff door :) ...na 2 keer had ie het kennelijk in de gaten dat dat toch niet echt zijn bedoeling was :)

Peet schreef op zondag, 21 november 2004, 22:12:


Ze roept naar andere paarden.
Of ze heeft er èèn geroken, gehoord of ze wilt weten of er andere in de omgeving zijn.
Ze was onzeker en wilde bevestiging dat alles goed was.
Je kunt dan wat geruststellend tegen haar praten, aandacht terug vragen en wat afleidende oefeningen doen.
Kleine volte, stoppen en achteruit laten stappen of gewoon even stopstaan en haar rond laten kijken.

Bianca_6 schreef op maandag, 22 november 2004, 10:35:

Zelf vind ik deze methode helemaal niks
Je paard gaat hard, gaat langzamer ( wat jij dus eigenlijk wil ) en als 'beloning' moet hij nog weer harder gaan. Je bestraft dan eigenlijk de aktie die je juist wilt.
Ik wacht gewoon totdat mijn paard ontspant en langzamer gaat. Dan volgt er een beloning en leert hij dat er eigenlijk niks aan de hand is.

cornelie

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 10:02:


Ik zou het meer waarderen als je een inhoudelijke menig geeft dan aan de zijlijn "antropomorfisme" te gaan staan roepen. Misschien kan je minimaal dan even uitleggen waarom je vind dat hier menselijke gevoelens op geprojecteerd zijn? Of hoe je anders dan erover na te denken en te praten een wezenlijk verschil in behandeling kunt benaderen?
Piet

cornelie schreef op maandag, 22 november 2004, 10:40:


dan heb je dit niet goed begrepen
je paard weet nog niet wat je wil op het ogenblik dat ie wegloopt
omdat je hem op dat moment niets vraagt, je laat hem lopen
pas als hij wil vertragen, vertel je hem nog even door te gaan,
daarna vraag je hem te stoppen
heeft eigenlijk niets met straffen en belonen te maken
maar alles met elkaar begrijpen
ko-mu-ni-ceren dus
jij beloont eigenlijk je paard om zn willetje door te drukken
als ie harder wil OK, als ie vertraagt ook OK
als je in een galop moet wachten tot je paard ontspant en vertraagt
kan je lang wachten
de bedoeling is toch dat je op elk moment kan vragen aan je paard
om te stoppen of te vertragen,
en dat ie dat ook doet,
de einders zijn hier immers ver van eindeloos ...
in mijn omgeving is er zelfs meer plaats om te stoppen
dan om te blijven lopen !

Piet schreef op maandag, 22 november 2004, 10:48:


we stellen ons allemaal in de plaats van het paard
om dan te kunnen denken hoe dat paard wel zou denken
als wij iets met dat paard doen, er iets aan vragen
terwijl we allemaal géén paard zijn
anders zouden we hier géén berichtjes zitten schrijven
maar gras eten en met onze staart zwiepen
waar het omgaat is dat we iets aangeven
en dat het paard dit moet begrijpen
en omgekeerd
voor elk probleem zijn er verschillende oplossingen
en wat de beste was, weet je pas achteraf !
dus vanaf de zijlijn op een paarderug,
het draait allemaal om co-mu-ni-catie
als ik jou als westvlaming iets vertel
moet je moeite doen als nederlander om mij te begrijpen,
met een fransman wordt het al wat moeilijker
en met een rus wordt het al helemaal niets
met een paard valt de taal als taal helemaal weg
en blijft enkel gevoel over om te communiceren
en dus begrip
wederzijds

at your service !

boers sandra schreef op maandag, 22 november 2004, 2:12:
is er niemand die hier ervaring mee heeft ?

Mijn paard Mike (Welsh Cob ruin van 8 jaar) is nu 1 maand bij mij en het begint op te vallen dat hij vermoedelijk niet overal makkelijk plast. Voorbeeld: als de paarden overdag buiten hebben gestaan worden ze allemaal te gelijk binnen gezet door diegene die daar op dat moment is. (Vaak door de eigenaresse van de stallen.) Het is nu al een paar keer opgevallen dat Mike, in de stal aangekomen, uitgebreid gaat staan plassen, vaak met een dikke wind vooraf en met meerdere malen persen. Gisteren ben ik met Mike en een vriendin met haar paard buiten wezen rijden in de bossen en duinen, en toen viel mij op dat als Mike wilde plassen hij van het ruiterpaadje af stapte in de kant, dan wat gaat eten en dan pas gaat plassen. Weer met een dikke wind vooraf en enkele malen persen. Overigens komt er een flinke straal urine en geen ‘pis’ straaltje, dus lijkt mij het persen iets van opluchting of vanwege het te lang ophouden... Hij showt heel vaak met zijn piep dus dat is geen goede graad meter of hij moet plassen of niet. Wat denken jullie?

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 10:49:

one-rein-stop?
Ik probeer als Galand te graag naar huis wil 8tjes te rijden. Hij kan dan niet echt hard meer en schiet er ook niets mee op. Ik rijd net zolang achtjes tot hij op de heenweg net zo hard gaat als op de terugweg.

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 10:49:

Tja, take the time it takes
Ik ben nu eenmaal 'overtuigd' parelliaan. lol
Ik heb ook een enorm go-paard en na jaren ploeteren en weeet ik veel wat voor methodes allemaal is juist de parelli methode een oplossing geweest. Ik vind het dan vooral belangrijk dat mijn paard left-brainded is ipv een rustig tempo maar nog steeds right-brainded.

cornelie

boers sandra schreef op maandag, 22 november 2004, 10:56:


Bij koeien is het een gebrek aan een bepaald mineraal. Ik zit me suf te denken maar ik kan er niet meer opkomen welke. Ik dacht koper of chroom maar dat zou ik nog even na moeten vragen.

cornelie

iria schreef op zondag, 21 november 2004, 10:55:

Ik heb veel met dravers gereden en ze zijn zoals hier iemand op de lijst opmerkte niet altijd gemakkelijk maar mijn beste en braafste paard (en tevens een heel zacht) was een draver...
Je hebt het paard nog niet lang en misschien is het aangewezen om met iemand anders op een rustig paard eerst buiten te rijden. Dat paard gaat misschien hoedanook gaan lopen (los van de pony). Het kan ook dan je dochter hem nog niet voldoende beheerst en dat hij voelt dat hij er vandoor kan.
Het zal oefenen worden om hem af te leren om weg te lopen maar dat komt meestal vlugger dan men denkt.
Mijn ervaring met de paarden die gescheiden worden, is dat ze na een tijdje wel weten dat het vriendje terugkomt en dat ze rustiger worden.
Als je pony lang alleen gestaan heeft, zal hij wellicht een meer uitgesproken verlatingsangst kennen, maar ze wennen eraan.
Veel succes
CAtherine