Vandaag wandeling nr. 2 en ja zenne, Old Soraya is nog ni helemaal verdwenen
Eerst effe in de piste gereden, geen stressmomenten bij het opstappen maar wel huppelpasjes bij de eerste passen draf, het was wel snel voorbij. Ze was goed vinnig maar braaf.
Toch wel straf hoe goed een paard je kan aanvoelen: op een gegeven moment dacht ik om van hand te veranderen en dan -na weet ik hoeveel tijd- een galopke te doen. Ik dacht er dus aan maar niet om het meteen te doen en toen ik van hand veranderde, sprong ze aan, jawadde.

Na een half uurtje was ze nog steeds lekker pittig maar ik wou naar buiten en ging de brug nog eens trotseren (kpeins dat ik daar meer bang van heb dan Soraya ) want dat was nu toch ook al een tijd geleden en hoe langer het duurt, hoe meer ik erover begin te piekeren dus... hup met de geit.
Khad zo'n voorgevoel dat ik terug testmomenten ging krijgen nu ik terug thuis ben en ik kon best voorspellen dat het vandaag zover zou zijn aangezien haar gedrag: wel braaf maar 'ichy', haar eigen willeke kwam terug wat naar boven. Maar ja, we kunnen blijven uitstellen en uiteindelijk weer in de piste blijven hangen dus doorzetten geblazen.

Het vertrek ging goed, na 5 min onderweg te zijn moest ze een hoopje laten vallen en ze stopte, ach ja, da vind ik ni erg dus ik liet haar maar. 1ste poging tot staken tot gevolg maar dat was snel over. Maar dan moesten we de brug op, ik hoorde het gezoem van de autostrade al dichterbij komen en ik kreeg zelf al kiekeboebels, dit ging al snel op Soraya over en ik moest ze echt aanporren om verder te gaan, ondertussen mezelf moed insprekend. Oef, we waren erover, ik ontspande me direct en was blij dat dit vrij goed achter de rug was. Maar dan! De brug is recht boven de autostrade maar maakt een bocht bij het op- en neergaan. We waren juist achter de bocht en madam begon weer te staken, ze bleef achteruit gaan, ik heb het nog effe geprobeerd om haar verder te krijgen maar op den duur stonden we dwars over de baan en auto's die over de brug kwamen gereden zouden ons ni op tijd hebben zien staan. Gevaarlijke situatie dus afstappen! Ze liep dan wel naast mij maar toch wou ze terug naar huis aangezien ze haar hoofd bleef draaien richting wei. Maar ik had een route gepland en ik zou die doen ook! Ook al wist ik dat het vandaag ni van een leien dakje zou gaan Vlak na de brug een zandweg ingedraaid en daar terug opgestapt, eerst wat protest maar dan ging ze wel verder, wel dik tegen haar goesting en opzij springend van al wat ze maar zag. Iets verderop is een terrein waar grote mannen spelen met kleine vliegtuigjes Zo'n dingen met afstandsbediening. En ja zenne, er stond ene klaar die net zijn helikopter wou laten opstijgen, kheb effe teken gedaan want die dingen maken vrij veel lawaai en 't is ni den eerste keer dat ze daarmee boven mijn hoofd kunstjes mee maken, vandaag wou ik dit er echt ni bij hebben. De man heeft braaf gewacht...tot ik 4m verder was, tja maar buiten wat getrippel extra bleef Soraya braaf.

Dan kwamen we op een splitsing, ik wou naar rechts maar links was richting huis en dat wist Soraya ook Daar hebben we dan 10min gestaan. Ze wou ni en maar achteruit lopen en met haar hoofd schudden. Maar het ergste wat daar kon gebeuren was dat ik een paar boompjes van de boomkwekerij zou vertrappelen dus ja. Kmoet zeggen dat ik daar best kalm bleef, voor mij part hadden we daar een halve dag gestaan, raar maar daar dacht ik er ni aan dat dit zou kunnen escaleren in bokken hoewel ze één brok was onder mij. Op een gegeven moment waren we terug zover dat ik achter de bocht kon zien, kwam daar toch wel een ander paard aan zeker en hup, paard terug weg want ze deed weer een spurt naar achter. Allé, nog een keer en dan ging ze vooruit, de curiositeit naar het ander paard heeft mss geholpen maar ze kruiste hem wel netjes en wou hem ni volgen. Dan kwamen we weiden met andere paarden tegen, kzat weer terug op mijnen toeter, hinniken dat ze deed en traag beginnen stappen, man man

Terug wat verder ging ze weer op de rem, een vrij rustige straat zonder voetpad met diepe grachten aan weerskanten. Terug geprobeerd om de eerste vitesse te vinden maar der kwamen toch wel auto's aan van alle kanten en nen tractor zeker. Zucht, maar afgestapt. de auto's gingen wel echt goed opzij en ze bleven staan tot ik voorbij was! Hihi, khad mijn paard natuurlijk ook ni onder controle hè Dan kwam ik ook nog ne fietser tegen die al lachend riep: Wa is't, is ze te moe? Nee meneer, was't maar waar

Terugweg ging beter maar 't is dan ook terug naar huis hè. Dan die akelige brug weer over, geen staken meer, wel getrippel en dan op de brug, das ni goe voor mijnen tikker zenne!

Thuis gekomen was ons zangtalent weer bezig, zou een paard hees kunnen worden

Allé, 't was goe en 't was slecht.
Slecht: ikke veel te nerveus voor die stomme brug maar das zo hoog , weer staakmomenten en kpeins dat er nog wel wat gaan komen, waarschijnlijk al bij het vertrek op de wei.
Goed: ik heb doorgezet en de wandeling gedaan die ik wou doen hoewel ik een kortere route had kunnen nemen, 1 staakmoment heb ik overwonnen (die op de straat zelf vind ik te gevaarlijk, nu hopen dat ze die link ni gaat leggen) en er waren uiteraard ook ontspannen momenten.

Kben eens benieuwd hoe het verder gaat verlopen, met haar is het altijd een verrassing...

Ilse Bartholomeeusen schreef op donderdag 6 augustus 2009, 18:59:


Ook Ulrike Tiel is bedreigd....

Wát een wereld he, niet te geloven.

We denken eigenlijk dat het door de zon komt maar wat kan een bloed onderzoek precies uitwijzen ??

Ik heb begrepen dat er flappen in de handel zijn die je erom heen kan doen. Bestaat er dan een kans dat het vanzelf weggaat of is het verstandig om verder te behandelen. Ik ben er altijd voor dat het lichaam het zelf 'afhandelt' maar misschien is dat geen goed idee ??

Ik ben vanochtend overigens wel weer met hem in zee geweest. Het lijkt me dat zeewater niet slecht kan zijn of zie ik dat verkeerd ??

Groeten
Aart

Aart schreef op zondag 9 augustus 2009, 11:14:

Mijn paard heeft hele roze kootholtes die verbranden in de zon en dan lijkt t precies op mok.Dat heb ik jarenlang met van alles en nog wat behandeld,alle dierenartsen uitgeprobeerd,niets hielp.Sinds ik met zonnig weer springschoenen omhou in de wei,heb ik nooit meer last gehad.Het gaat er ook niet onder zweten of broeien.

Arabesk schreef op zondag 9 augustus 2009, 8:38:


Ander bekend gegeven is dat stewards wel uitkijken toppers aan te spreken. Uiteraard kent de aangesproken topper de zware jongens die het adres van de steward zeggen te weten niet...
Het enige wat dit aantoont is dat het welzijnsbelang van het individule paard niet bovenal staat.

Dat wordt door de hoofdstroom ruiterij zelfs als argument aangevoerd voor wat in de rest van de maatschappij een misstand is.
'Je begrijpt niet waar het in de paardensport om draait.'
'De economische belangen zijn zo groot dat er echt geen welzijnswetgeving voor de paarden komt.'

Op zich klopt dit want de minister heeft minder lobbykracht dan de belanghebbenden in de paardenwereld.
In de politiek is echter maatschappelijk draagvlak uiteindelijk nóg belangrijker.
Kwestie van tijd.

hc

ElkeW schreef op zaterdag 8 augustus 2009, 17:06:


Nee, nog steeds niet.
Er is zelfs geen normaal fatsoelijke opvolging.

Gelukkig weet ik nu van Jan dat het aan het paard ligt of het niet goed, geld weg is.
Beste Jan, de vórige versie van de gaiters werkte prima en de hoefschoenen bleven onder datzelfde paard daarmee prima zitten. Rara...

Gelukkig heb ik van ruiters die in vergelijkbaar terrein rijden vergelijkbare ervaringen vernomen.
Het ligt aan de makkelijker om te leggen nieuwe gaiters dat de hoefschoenen ook makkelijker af gaan.
Het ligt aan incorrecte garantieafhandeling dat ik de mijne niet kan gebruiken.

hc