Ik heb de boeken van Henry Blake vele jaren terug al eens gelezen en was weinig onder de indruk van wat hij schrijft. Wetenschappelijk is het al helemaal niet.

Er zal best gedrag zijn dat paarden kopieren echter er zijn er meer voorbeelden van paarden dat paarden gedrag niet kopieren. Waarom lukt het ene paard wel om onder de draad door te kruipen naar sappiger gras en blijft de ander keer op keer achter of vindt het ene paard wel de uitgang van de wei en de ander niet. Als je een paard leert te springen over een hindernis of het targetten van een bal en je zet er een paard bij om te kijken. Zal het kijkende paard echt niet uit zichzelf ook deze handelingen gaan verrichten in ruil voor een beloning. Je zal dit paard ook zelf weer het kunstje moeten leren.

Dat paarden dezelfde stalondeugd ontwikkelen heeft vaak meer te maken met het feit dat de paarden in dezelfde omgeving staan met hetzelfde voerpatroon en verveling die tot dit gedrag leidt dan kopieergedrag. Het bekende slaan tegen de deur rond voertijd wordt beloont door de mensen die voeren het paard gaat niet slaan omdat de anderen slaan.

Mijn stem hebben jullie allebei ook gekregen.