Anne Schuite schreef op maandag 16 februari 2009, 16:34:
>
> De lat ligt voor paarden inderdaad hoger dan voor ons, maar wij
> kiezen er zelf voor om lijf en leden om zeep te helpen. Paarden
> echter moeten het doen met wat wij ze voorschotelen,dat kan dan
> maar beter het gezondste zijn.
> Bovendien is het makkelijker om voor een ander (paard, kind,
> mens) het beste te doen, je hebt geen last van diens
> 'onstilbare trek in iets lekkers', of craving naar wat dan
> ook..
Dit herinnert mij aan de manier waarop mijn buurvrouw haar zoontje grootbracht.
Het kind kreeg de meest gezonde, bio, evenwichtige voeding die je maar kon indenken.
Kreeg geen snoepjes, geen suiker, chips of weet ik veel van al die toch wel lekkere dingen.
Gevolg: als hij eens ergens anders was (verjaardagsfeestje of zo), kon het kind eindelijk eens genieten van iets 'normaals' te eten en ook eens te kunnen schransen van al die ongezonde spullen, samen met de andere kindjes.
Meteen daarna was hij altijd ziek natuurlijk (en die andere kindjes niet), de omschakeling was dan ineens veel te bruusk voor zijn darmpjes.
Graan op de molen voor de mama: zie je wel dat het niet gezond is, ik heb het je toch nog zo gezegd!
En het kind een schuldcomplex met daarna een in zichzelf gekeerd ventje dat nergens nog durfde aan te komen, maar toch stiekem jaloers was op al die andere gelukkige kindjes.
Dat vond ik ook niet de goeie manier.
Van te leven ga je dood, dat is een zekerheid voor iedereen.
Als je probeert om een gulden middenweg aan te houden tussen gezond leven en toch ook met mate te kunnen genieten van wat minder gezonde dingen, let it be.
Het is niet enkel de bedoeling om zo lang mogelijk te blijven leven maar wel van zo lang mogelijk te kunnen blijven genieten.
Dat probeer ik voor mezelf, mijn ventje en voor al mijn dieren als regel aan te houden.
En ja, soms eten wij wel chocolade, chips, drinken wij alcohol en geven wij de paarden wel eens wortels of een appeltje ook.
En wij zijn daar allemaal blij om.
Warboel
