marianne laenen schreef op woensdag 3 december 2008, 20:11:


HIer is veel strand ook niet onaardig dacht ik hihi

groetjes Marina

Herman schreef op maandag 1 december 2008, 8:52:


Ja verdomme ,dat is n nadeel van berichten .
Ik heb verwaarlozing gezien!!
In de ergste vorm.
Ik zie inderdaad paarden staan in de prut met loshangende touwtjes en complete rotzooi!!!
Ja ,als ik de macht had zou ik daar ONMIDDELIJK een einde aan maken.!!
NOOIT zou ik mijn dieren zo erbij laten lopen.
Ben een ultimate verzorgster wat dat betreft!
En nee ben er nog niet geweest ,maar ben bezig met de paardenopvang en de dierenbescherming .
En als die hun maatregelen niet nemen verzin ik wat anders.
Sorry dat ik anders overkwam (vooral naar herman)
Was absoluut niet de bedoeling.!
Ben wat verwaarlozing paarden een helleveeg.
Ik blijf kalm maar t gaat niet uit mn register.
Heb 10 jaar geleden een vriend van mij uit een verzorgingstehuis gehaald ,opdat hij gewoon ,net zoals wij zn eigen leven kan leiden.
Hij praat niet en is rechts nog verlamd ,maar met mijn hulp heeft hij een leven.
Ben vooral een paardenvrouw en dat mn 2e en eigenlijk mn eerste taal
dus vergeef me als ik af en toe niet overkom.
trudy

Katja, ik wil je heel veel sterkte wensen!
Naast recent Bolleke hebben we nu bijna 6 jaar geleden Pinces verloren, pony van mijn dochter. Ze heeft ruim twee jaar lang om getreurd, andere pony gekregen maar ook blijven vergelijken.
En toen, uiteindelijk, kon ze Princes loslaten en kwam Conquistador op haar pad, twee en een half jaar na Princes' dood.

Anna droomt nu nog regelmatig van Princes, al is het midner dan vroeger, ook galoperend over grote groene vlakten, maar het is een droom waar ze blij van wordt. Ze deelt als het ware de vreugde van het rennen met haar.

Met Bolleke heb ik nu vrede, ik kan de tijd niet terug draaien, niks ongedaan maken en zelfs al kon ik maanden terug dan was er waarschijnlijk nog niks op te lossen voor hem. Hij was wie hij was en hij was waardevol, ik ben nog zachtjes aan de boodschap die hij kwam brengen aan het leren. Ik mis dat kleine kopje 's morgens, maar ik kan hem al wat loslaten en genieten van de andere paarden.

Ik kan niet veel zeggen om je te troosten, maar geef het de tijd. En ik wens dat, eens je hem kunt loslaten, je droom verandert in een blijde droom net zoals die van mijn dochter.

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


leef ook met je mee, zit hier beke mee te wenen...
ik heb nog geen paard gehad of verloren, maar wel mijn maatje Tasha (hond) die er altijd altijd was, heel mijn jeugd door
haar bandje ligt ook nog altijd in mijn nachttafel en ik moet nog steeds wenen als ik aan haar denk
je hebt één hele, hele, hele grote troost: je hebt filas alles gegeven wat hij nodig had, op de juiste manier, veel liefde, een leven en verzorging die een paard waardig was, een correcte, vriendelijke manier van omgaan en trainen, je hebt alles gedaan wat je kon voor hem
ik heb tasha niet getraind zoals het moest (jaren geleden, jong en onwetend, zoals velen hier misschien ook schuldgevoelens hebben tegenover een vroeger paard...), als ik toch eens de tijd kon terugdraaien en weten wat ik nu weet!!!

die troost maakt het verdriet natuurlijk niet minder,
maar ook ik denk dat filas altijd aan je zijde zal zijn, hij was er om je iets te leren waar je mee verder moet

heel veel sterkte katja!!

ellen

ja ,dit is een leuke.
Ik ben ooit een echte veearts kwijtgeraakt.
Kerel ,met een eeuwige sigaar in zn ... en een geweldige kerel.
hij smeet niet met entingen en je kon hem zelfs savonds laat bellen en dan was je de eerste.
Tja ,hij ging in de fut en ja wat dan he?
gelukkig ,na bijna 40 jaar weet jezelf wel wat er allemaal kan zijn ,
Nu ,bovenaan de lijst ,als ik iemand "<nodig heb< is een vrouwelijke dierenarts ,die ik qua kennis hoog acht,maar als ik haar zie rijden op haar paard ,dan zou ik haar graag aan haar jasje willen trekken.
T ziet er niet uit>
met bit. en de zit ??
oeps
Ze is jonger dan ik .
Kan mezelf af en toe echt niet bedwingen.
Ach !! was ik zelf maar t hoofd geworden van de dierenbescherming!!
Ik verzin wel wat ::::af en toe verd...........
trudy

Piet schreef op vrijdag 21 mei 2004, 22:00:


Ik kwam nog een aardige link tegen over composteren van Paarden mest.

http://www.o2compost.com/

Die gaan nog wel uit van mest uit stallen, dus met stro of zaagsel.
Mogelijk dat O² het proces ook versneld bij mest zonder ander plantaardig materiaal.
Ik denk niet dat wormeitjes een temperatuur van 60 graden overleven, als die temperatuur een aantal dagen duurd.
Zal de vraag aan het Woud stellen.

Nils en Olly

verasita schreef op woensdag 3 december 2008, 20:57:

Hey Trudy,
No heartfeelings.

Dit is een topic dat geen enkele dierenvriend en paardenmens onberoerd laat.
Zéker niet nu blijkt wat er écht speelt.
En dan laaien emoties - terecht - nogal eens op.
Belangrijkste is dat handen in elkaar geslagen worden om dit soort misdadig gedrag te stoppen.

groetjes
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"