Katja Goovaerts schreef op woensdag 26 november 2008, 9:45:
> Ik vind eventjes de moed om iets neer te schrijven, al was het
> maar om iedereen te bedanken voor de mailtjes, telefoontjes,
> smsjes en zoveel meer van steun.
> ni aan de toekomst denken want die is ingestort.
> Ik hou de woorden van cindy in mijn achterhoofd" er komt een
> tijd dat je dankbaar bent dat hij in je leven was" dat ben ik
> ook want hij was een super paard.
jeetje Katja,ja je krijgt zo nog heel wat klappen want het wordt telkens de eerste keer nadat.
Onthoudt dat oogje....heel belangrijk,hij wist wie er bij hem was en die hem de steun gaf zacht in te slapen.
Jij staat op mijn netvlies wilde hij je duidelijk maken.
Hij zal in moeilijke tijden bij je zijn en je ongemerkt steunen en waarschuwen.
Jullie zijn 1.
Dat hinnekje....ik weet dat je er bent!!!!
Elk paard of dier zou willen inslapen met iemand bij zich in de buurt die van hem/haar houdt.
(Hoop dat jij dit leest Vincensa!!!)!!!!
Het is geen echt afscheid,ik kan er over meepraten namelijk...weees niet bang ik wil niet zweverig doen maar heb al genoeg meegemaakt wat mij gesterkt heeft!!
Sterkte en laat alle beelden van Filas langskomen hoe moeilijk het ook is,het moet gebeuren om hem rust te geven.
Conny
Warboel
