Sanet schreef op zondag, 17 oktober 2004, 11:50:


Hoi Sanet

De merrie vind het helemaal geen ramp hoor om de liefdesbeten te krijgen, als een merrie niet gedekt wil worden loopt de hengst meer gevaar
Gekluisterd dekken, dat is wel erg, dan heeft de merrie geen zeggenschap.

Groeten Esther

Ja wel, dat is duidelijk.
Maar je vroeg om wat anderen er van vonden. vandaar deze reactie van mij.
dat een paard of welk dier dan ook op die manier reageert vind ik niet zo vreemd. als ze maar de kans krijgen te wennen aan het idee.
Wat zouden ze er immers mee op schieten als ze zouden vechten of vluchten? Ze zouden energie en kracht verspillen zonder dat ze eigenlijk weten waarom. Dat lijkt me vooral in een omgeving zoals die paarden zitten een serieuze zelfmoordpoging.

Caroline Loos schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:10:


Hoi Caroline,
Elke pony is te sterk voor een volwassene, laat staan dat een kind hem zal houden.

Waar naar mijn mening aan gewerkt zou moeten worden is toch echt het leiderschap van het paard winnen. Dit door hem vertrouwen en duidelijkheid te geven.
Zorg dat het paardje eerst bij b.v. jou goed luisterd en haal dan de kinderen er bij. Laat ze onder begeleiding grondwerk doen. Maar let op! hier hoord natuurlijk ook de dagelijkse omgang bij.
Zorg voor veel afwisseling in het werk. Ik zie vaak bij dit type paard dat de afwisseling te klein is. Fjorden zijn hele leuke paarden om mee te werken. Maar ze vervelen zich snel. Hierdoor worden ze "lomp en sloom".

Je kan met prikpaaltjes en draad al een aardige picadero afzetten hoor. Dan kunnen andere mensen nog gewoon de rest van de bak gebruiken. Maar heb jij wel een afgeslote ruimte om samen te werken met het paard.

Caroline Loos schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:10:


Hoi, ik weet nooit zo goed wat mensen bedoelen met mijn pony is veel te sterk. Ik lees het wel meer.
Maar is het dan te sterk om tegen te houden? Probeer je het dan te winnen met de teugels? Kan je hem niet opzij duwen, ik meen het, ik weet het echt niet.
Ik weet alleen dat elk paard sterker is dan ik. Als ik moet gaan vechten verlies ik het altijd. Dus vechten doe ik nooit. Voor mij is er maar 1 manier van paardrijden en dat is de manier waarop je paard en jezelf er plezier aan beleven.
Als je deze site doorleest kom je vanzelf bij een goede methode om de 2 vorige dingen samen te laten vallen, nl. de Parelli methode. waarbij je stapje voor stapje leert hoe je je paard kan leren naar de hulpen te luisteren. Ik heb zelf een andere manier, ik doe aan clickertraining. Als je daar meer van wilt weten moet je me maar even mailen. Daarnaast zijn er nog vele ander goede manieren en mensen die ze je kunnen aanleren. Maar ik zou beginnen met deze site eens helemaal door te lezen.
Piet

E Hanse schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:28:


Dat vind ik een goede tip!, Zo'n ding is een 80 cm hoog, en zorgt dus ervoor dat je paard met het hoofd naar beneden kan eten, maar staat meestal ook op een pallet die eraan vast zit, dus iets van de grond . Inderdaad veel minder geknoei denk ik.
Piet

Caroline Loos schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:10:


Op mijn iste kun je wel wat oefeningen vinden. Let wel dat de meeste fjorden op geen enkele wijzen te dwingen zijn. Samenwerking is zeker mogelijk ,maar dat kost tijd en heel veel moeite.

josien schreef op zondag, 17 oktober 2004, 20:59:


Josien hoe bedoel je dat?? Zijn Fjorden anders dan IJslanders of Arabieren??
Kun je het een beetje uitleggen?

Groeten Esther

Hallo,
Eventjes een paar meningsvraagjes tussendoor :).
Hoe vrij kan je je paard laten? Moet je hem bij iedere stap begeleiden omdat hij anders jou niet meer als leider accepteerd? Of kan je hem gerust wat vrijer laten terwijl jij gewoon het laatste woord houd? Waarom zou je paard de route en het tempo van de rit neit kunnen bepalen, onder bepaalde voorwaarden dan terwijl jij gewoon het laatste woord houd en het leiderschap bezit? Tot hoever kan je een paard in zijn vrijdenkendheid laten gaan (maar nu ga ik weer een wat andere richting op...)?
Ben benieuwd :).
groetjes Ebby

ebby schreef op zondag, 17 oktober 2004, 22:03:



Ik denk heel vrij....maar bij de meeste mensen zit het probleem in het punt
dat ze hun paard niet vertrouwen....


Als daar je leiderschap van afhangt......ben ik goed verkeerd bezig...maar heb daar tot op heden nog geen ´last` van gehad...


Vind ik dus wel ja....het laatste woord in gevaarlijke situaties...ter voorkoming van...

Waarom zou je paard de route en het tempo

Normaal doe ik dit ook...tenzij ik weet dat de route een te gevaarlijke route is...
Ik laat haar dus niet midden in een winkelstraat galloperen omdat ze er zelf zin in heeft om maar een voorbeeld te noemen...maar in het bos op op de hei...geen probleem net wat zij wil...


Zie bovenstaand....vooral gericht dan op die gevaarlijke situatie´s


Ik denk erg ver.....maar dan moet er wel vertrouwen zijn naar weers kanten...soms veel vertrouwen...


Ik eigenlijk ook best wel....


Groetjes Nick

Met geweld kan men een
hoop bereiken
Maar met geduld en liefde
bereikt men meer

josien schreef op zondag, 17 oktober 2004, 20:59:


Hoi.

Je geeft het hier vlak boven al aan.
Een fjord zal altijd kijken of de ruiter het leiderschap waardig is.
(Zoals de meeste paarden).
Ik weet niet hoe oud die kinderen zijn, hoeveel rij-ervaring ze hebben.

Het fjord zal moeten leren naar een ruiter op de rug te moeten luisteren.
En die kinderen zullen gewoon geestelijk en lichamelijk moeten groeien tot leiders.

Dat brengt ons eigenlijk bij de vraag: vanaf welke leeftijd zouden kinderen pas MOGEN rijden?

ebby schreef op zondag, 17 oktober 2004, 22:03:


Zo vrij als mogelijk is.
Maar zie het verhaal van de fjord en kinderen..............
Men heeft een bepaald soort bagage nodig, anders is alles gevaarlijk.


We rijden altijd met de losse teugel.
Maar raakt het paard "afgeleid", maak je weer contact via de teugels.
Het leiderschap is iets dat al op de grond bepaald moet worden, voordat je op de rug gaat zitten en daarna op de rug nog eens bevestigd wordt.


Als het paard goed samenwerkt, waarom niet?


Hier in de bergen zal je dat ook wel moeten..................gedeeltelijk.
Bergje op in gallop en recht door de modder........pikt geen paard op het laatst.
Plus dat je dan wel langere teugels moet hebben omdat het paard moeten kunnen ruiken en zien waar hij zijn voeten neer zet.
Maar als je niet mee blijft denken, wordt je opgehangen in elke boom.
Want het paard weet dat bij bomen de grond het stevigd is en denkt er niet aan of de ruiter er ook onderdoor kan (takken).
En dan kom je ook op het vertrouwen terug.
Hele stijle hellingen op en vooral af, kan eng zijn.
Dan moet je vertrouwen in je paard hebben, dat hij kiest en doet wat het beste is.


Hangt er vanaf.
Zijn geest en denken is nog steeds niet op het niveau van mensen.
Zijn belangen zijn andere belangen dan van de mensen.
En wat ik ook gemerkt heb, paarden zoeken bevestiging in het leiderschap....als ze over je twijfelen gaan ze het zoeken/dwarsliggen/tegenwerken, tot het moment dat je ECHT duidelijk over je leiderschap bent.
Je ziet dan een soort zucht van ze uitgaan en ontspannen.
Opeens staat er dan een heel ander paard voor je.


Joke.

Caroline Loos schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:10:


Hoi,
Dit begrijp ik even niet. Het feit dat een paard een trekpaard is, wil niet zeggen dat het dus een te sterke pony is voor een kind, of dat het geen goede rijpony zou zijn. Tenzij hij alleen maar heeft leren trekken en niet is ingereden.

Dus ik ga er even vanuit dat je dat laatste bedoeld.

Dan zou ik er inderdaad voor zorgen dat de fjord eerst goed wordt ingereden, door een ervaren persoon en niet door een onervaren kind.

Een fjord is ook wat eigenwijs en wat type "tank" is mijn idee. Zelf heb ik onlangs ook korte tijd op een fjord gereden, maar zij was niet echt goed beleerd en denderde ook overal doorheen en overheen en liep net daar waar ze zelf zin in had. Dan maakt een bit ook niet meer uit, al zou je dat als rem willen gaan gebruiken. Maar naar mijn idee beetje fout in de opvoeding van het paard. Geen respect voor de mens kan ook.

En kleine kinderen; wanneer die mogen gaan rijden? Kan daar niets op zeggen. Weet wel dat ikzelf een "kinderpony" heb, die absoluut niet geschikt is voor kinderen. Ik zou daar niet graag een jonge onervaren ruiter op willen zetten. Heeft niets te maken met dat ze een trekpaard is, maar meer omdat ze erg dominant is en ook doet waar ze zin in heeft. Probleem met een shet is dat je er als volwassenen niet op kunt rijden en je altijd bij een klein kind uitkomt en die hebben niet veel rij-ervaring, dus gaat dat beest altijd een loopje nemen met die kinderen.

Groeten,
Ingrid