Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 23:01:


Ja, Hempfling's ideeën heb ik jaren geleden, vrij kort nadat zijn boek Mit Pferden tanzen uit kwam, zelf uitgeprobeerd. Lang niet alles overigens, gewoonweg omdat ik het niet nodig heb gehad of niet ambieer....

Het lijkt me geen onzin toe. Evenmin als dat me de joinup van Roberts onzin lijkt, of de cursus van de Parelli's - dit even volkomen los van andere waardeoordelen! Maar als bron heb ik er toch maar in beperkte mate wat aan - alleen anecdotisch dus.
Ik ben al jaren bezig met 1 en ander in te passen in een wél uitgebreid onderzochte context, nl. die van leermethoden. Zo makkelijk en voor de hand liggend blijkt het niet te substitueren... wat er bij komt en waar niet in voorzien wordt is een communicatiemodel tussen twee soorten, waarvan de individuen heel uiteenlopende "persoonlijkheden" kunnen hebben. Met alleen de "paardenkant" (als in: de ontvanger is bepalend) van het verhaal kom je er niet, omdat gedrag zich aan de situatie aanpast, feedback teruggeeft die vervolgens weer geïnterpreteerd wordt (juist, door die ándere soort ) en respons oproept, een hoogst interessante puzzel dus die niet zomaar in een paar dagen of maanden af is.
En dan vraag je me wat ik onzin vind... nou, zo langzamerhand ben ik aardig overtuigd dat de theorien en verhalen die de diverse "paardenguru's" bij hun kunsten hebben bedacht veelal wél onzin zijn. Ik geloof bijv. totaal niet meer in dominantieverhoudingen tussen verschillende soorten, met een klein voorbehoud: wanneer er aantoonbaar zoömorfie bij komt (v. Hooff c.s.). Het zal het merendeel van de lezers, ook hier, misschien geen biet interesseren, zolang het kunstje maar werkt. Echter, je hoeft maar om je heen te kijken om te kunnen concluderen dat al die kunstjes behoorlijk onregelmatig wel of niet werken. Daarom denk ik dat het nuttig kan zijn (en leuk) om te proberen uit te zoeken WAAROM.

"It depends" mag heel waar zijn, maar je schiet er toch nmm weinig mee op

Groeten, Egon

Sequel schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 23:48:


Dat is het 'em nou juist. Nog in geen enkele post van jou heb ik ook maar 1 mening cq. advies kunnen ontdekken, behalve dan dat je bedrijf de oplossing pretendeert te hebben. Ook op andere wijze heb je inhoudelijk totaal niets bijgedragen aan ons forum.
Dit is nmm gewoon SPAM, en wat mij betreft was je ISP al verbannen.


Zie boven, Grrrr , Egon

Marianne schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 23:16:


Nee, al 4 maanden niet meer en we bekappen al 1,5 maand natuurlijk

Esther van Zoen schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 21:09:


Ik heb dit ooit met Isabella gehad. Dan weer links, dan weer rechts. Niet extreem, maar wel aanwezig. Genoeg om niets te kunnen doen.
Echter ik kan je niet echt raad geven, omdat ik nooit heb kunnen achterhalen wat het geweest is. Rontgenfoto's wezen geen hko.htm">hoefkatrolontsteking uit en geen hoefbevangenheid. Maar toch geloof ik zelf nog altijd dat het de laatste is geweest. Het gras is er nu ook weer "geschikt" voor. Nu de nachten kouder worden en we overdag toch nog richting zomerse temperaturen gingen maakt het gras veel fructose aan en dat is dus de boosdoener voor een bevangenheid. Aan de andere kant heb ik al weer begrepen kan een paard dat er niet vatbaar voor is (de mijne had en heeft het al vaker gehad), maar een gezond paard dus met gezonde natuurlijk bekapte hoeven, heel wat hebben en zullen deze niet snel bevangen worden.

Tommie liep van de week op onze NH cursus bij het cirkelen ook kreupel. Uiteraard zijn we gestopt, hoeven bekeken, maar niets. Bij navoelen bleek hij voor boven zijn boeg (rechts) een warme plek te hebben. Het zat dus veel hoger dan wij hadden verwacht. Maar hij ging wel op rust uiteraard.

Groeten,
Ingrid

T de Bakker schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 22:16:


Wat is nu eigenlijk een "niet klassieke vorm" van hoefbevangenheid?

Groeten,
Ingrid

Malenka schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 22:27:

Tot op heden zit in alle verhalen wel wat in, ook in het jouwe. Ik herken dingen en af en toe ook niet, dan denk ik jeetje het kan nog erger .

Maar even alle gekheid op een stokje ...

Ik zit nog altijd te denken. Kijk dat met dat touwtje voor haar neus (en op haar neus) was misschien helemaal niet goed, maar ik wil nogmaals wel aangeven dat Isabella wel een draakje was buiten hoor. Die haalde alles uit de kast om zo maf mogelijk te doen. Monstertje ... ja ook dat. Echt gevaarlijk was ze buiten, vooral als er mensen aankwamen moest zich even helemaal laten zien (4 benen de lucht in, bokken, steigeren en woest om me heen rennen). Die kon ik echt in mijn eentje niet houden.

Dus mijn oude probleem was dat ze te snel was, mijn nieuwe probleem is dus dat ze te langzaam is.

En dat geldt ook voor de wagen. Eerst wilde ze alleen maar draven of dribbelen, dat moest ze afleren (veel te vermoeiend) en dus met staptrainng begonnen (door menner aangegeven). Echter nu wil ze niet meer draven. Het lijkt wel alsof ze ontdekt heeft dat inderdaad langzaam lopen veel minder energie kost of zo.
Maar het is natuurlijk ook nog altijd haar eigen zin doordrijven. Eerst was zij het die bepaalde dat ze zo hard ging, want ik wilde het niet. Nu is zij het die bepaald dat we langzaam gaan, wat ik ook niet wil.

Dus beetje dat respectprobleem zit er wel in. Dominantie wil ik het nog altijd niet noemen overigens.

Ik wil een bepaald tempo van haar, een tempo zoals een "normaal" paard wil lopen. Het moet niet of te hard of te zacht zijn. Maar inderdaad hier heb je dus wel dat heerlijke karakter van een shetlander te pakken.

En dat ik inconsequent ben, komt ook door oa eerst tegen willen houden, nu aan willen sporen. Maar vooral door bepaalde angsten ook. Want daarover heb ik wel eerder gesproken, maar die tellen ook nog mee. Sinds haar ziek zijn in 2002 ben ik gewoon qua lopen voorzichtiger geworden. Ik let op kuilen in het pad, enz. wat ik eerder ook al vertelde. Iets dat ik vroeger nooit deed bij haar. Inspannen en rijden en ik zag wel waar ik heen ging. Nu bepaal ik thuis al de route om te bepalen wel of geen schoenen. Gaat ze wat hinken, dan stoppen en kijken, enz. enz. Alles met de angst dat ze wat mankeert. Dat beest is ook niet gek he, heeft dit ook al door. Dus ook dat moet ik loslaten. Beest heeft niets, tussen de oren door de weg op kijken en niet "zeiken".

Nogmaals het ligt aan mij, ik moet dingen anders gaan doen, maar ik denk inderdaad dat ik eens begin bij het begin.

Die rustperiode hoeft niet denk ik, ze heeft niet zoveel hoeven te doen. Maar wel het begin van het mennen. Niet meer inspannen direct, maar weer lopend aan de hand gaan mennen. Weet wel dat ik dit vroeger heel vaak deed, de wijk in, zij voorop en lopen maar. Ze vond dit inderdaad heel leuk, maar je krijgt dan die opmerkingen; ben je haar aan het beleren? En omdat ze het al kende vond ik dat ik beter de wagen mee kon nemen. Dus laat ik daar weer eens mee beginnen, ook op de wei, beetje van inderdaad het begin. Overgangen rijden.

Overigens Bianca het is wel zo dat stap stap is, ho is ho en draf is draf. Dat doet ze altijd direct goed, geen aarzeling. Maar nu nog het tempo vast zien te houden .

Groeten,
Ingrid

Ik vind zelf ook dat ik een IJslands paard heb van 1.33 HAHAHA

Saskia

Sequel schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 23:54:


Dat beweer je nu wel, maar daar heb je 0 komma 0 van laten zien!! Waar zijn de berichten waarin je werkelijk iemand een advies geeft, enthousiast maakt, op weg helpt???



Nogmaals, ik ben nog geen berichten van jou tegengekomen waarin je iemand helpt.
Allemaal bal bla. En ja, het gaat bij ons inderdaad om het beste voor ons paard. Jouw 2 of 3 korte berichten echter, zijn gewoon reclame, dus het beste voor jou!

Mocht er echt zo veel goedheid in je zitten als dat je pretendeert, kom dan daadwerkelijk met je meningen, kennis, inzichten en adviezen! Ik ben benieuwd of je dat (pro deo!) kunt opbrengen…….

Peet

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 7:22:

.
Ingrid, heb je er wel aan gedacht dat een wintervacht maken ook enorm veel energie kost??

Groet Esther