Peter Donck schreef op woensdag 30 juli 2008, 8:28:


Wie zegt dat?
IK laat het WEL toe om verderweg te stappen
Als het paard dat even nodig vindt om het vanop een afstand te bekijken wat daar is, dan is dat ok! Dan laat ik haar even doen, ik volg haar met het touw maar laat niet toe dat ze beslist dat er niet getraind wordt en ze een andere weg wilt nemen. Desnoods gaan we der eerst voorbij in grote boog, zo ver weg als ze durft en gaan we der spiraalgewijs toch naar toe, waarbij hoe dichter we komen hoe dapperder ze wordt en ik haar daarvoor beloon, ja, met een wortelschijfje. Waarom ook niet? Als je 10 schijfjes mee hebt o wandeling is het ok, en das geen ganse zak he, das exact 1 wortel. De grootste motivator voor haar is dan de wortel, en dat is ok. Een paard doet iets omdat het iets opbrengt, hetzij voer, hetzij veiligheid, hetzij nieuwsgierigheid dat leert, enz. Daarom zeg ik ook dat een paard niet zo altruistisch is als in de sprookjes en actie onderneemt omdat baasje dat graag wilt en alleen daarvoor. Nope. Paard kan wel iets doen om dat baasje dat wilt, maar dan wel omdat baasje tevredenheid uit, of de leiding verder neemt, of het daar veilig is, etc, daarom voelt het paard zich goed om deze oef uit te voeren en dat goed voelen is dé motivator dan voor het paard.

judith1975 schreef op dinsdag 29 juli 2008, 21:44:


Kan me voorstellen dat je er een verslag van wilt doen, wat een beleving he, zo'n kleintje erbij!
Ik haalde ze met rijden wel uit elkaar, maar Donderboy stond in een stal die uitkeek op de bak, was soms ook wel wat onrustig, maar mams was in beeld.
Dat deden we vanaf week 2 geloof ik, elke keer heel eventjes.
Zalitha was daar heel makkelijk in.
Je zal wel een moment krijgen dat ze wat meer uit elkaar gaan, en dan is het misschien wat makkelijker, wij hebben wel doorgezet, maar opbouwend.
Het is ook net wat je zelf wil.
Wandelen deed ik alleen, en alle 2 aan een touwtje. De laatste keer liet in Donderboy los, nou die was mij te gek, als een gek heen en weer scheuren, dat vond ik niet veilig genoeg, heb het helaas nooit verder uit kunnen bouwen.
Veel plezier, en verhalen zijn erg leuk om te lezen, dus kom maar op.

Anita

Wat is precies het verschil tussen acuut en chronisch hoefbevangen, hoe stel je dat vast? Is bv het geval van het arme paard van Chantalleke een acuut of een chronisch geval, of een chronisch geval dat acuut is geworden? Is het niet zo dat veel acute hoefbevangen paarden, of liever gevallen van "founder" eigenlijk ook chronische laminitis hebben?
Ik heb allleen ervaring met chronische gevallen en heb bij al die gevallen succes met: dieet, magnesium chelaat (je ziet vaak na een dag al verbetering bij gevoeligheid) en bekappen met de hiel verlagen en teen vrij van druk. Na 1/2 tot 1 jaar wordt de hoef weer normaal. Moet je wel heel regelmatig bekappen. Maar alles bij elkaar zijn dit niet meer dan zo'n 20 gevallen.

is lucerne goed? ik ben op zoek naar iets nieuws om de magnesium mee te mengen. Grasbrok verkopen ze hier alleen voor de melkkoeien, het wordt afgeraden door de verkopen om dat aan paarden te geven (te vet, is van meigras). Dus... kan lucerne?

joop schreef op woensdag 30 juli 2008, 11:03:


Dat weet je pas als er rontgenfoto's zijn. Die worden dinsdag gemaakt.

chantalleke schreef op woensdag 30 juli 2008, 10:09:


Je paard kreeg die prednison toch toegediend voor een test? Niet tegen de hoefbevangenheid?
Heb je nu een andere dierenarts? sorry als ik iets gemist heb en je dit allang geschreven hebt. De dierenarts die prednison inspuit bij een paard dat al licht hoefbevangen is kan je gerust voor de tuchtraad laten verschijnen.