Esther schreef op donderdag 24 juli 2008, 11:35:


medici hier op het forum? Waar?
Corico's geven idd verhoegde kans op hoefbevangenheid. Ikzelf heb er nog geen enkel geïnduceerd op die manier, maar ik gebruik geen cortico's bij de vleet (enkel daar waar absoluut noodzakelijk) en waarschuw dus ook steeds voor HBH. Geen eiwitrijk gras noch korrel eerste dagen en enkel hooi geven.

Nils Vellinga schreef op donderdag 24 juli 2008, 12:54:

De dju, t'is ni waar ... ik moet echt es letten op die data

Hey thanks Y'all! (ik ben al helemaal besmet )

Verslag na drie dagen les, onderwerp is liberty & horse behaviour. Veel over de verschillende horsenalities natuurlijk, met demo's. Een demo was echt hilarisch, met een left brain extrovert paard, nergens bang van, alles is leuk, die ging op een bepaald moment rollen, te dicht bij de rand van de roundpen, dus bij het omrollen kwam hij met zijn benen in de omheining. De meeste paarden zouden freaken, maar deze niet, die keek gewoon rond naar de mens die er bij was, om te vragen 'ik zit vast, help mij eventjes?', waarop een paar stoere cowboys idd. dat paneel opzij zetten, paard was dus bevrijd maar die vond het intussen wel gezellig daar zo te liggen en liet zich nog even knuffelen ook... ongelooflijk. Om dan daarna recht te komen alsof er niets was gebeurd en verder te kijken wat er nog zo allemaal te doen viel. Ik ben dat soort paarden dus niet gewend! Nu vertelde de eigenaresse wel dat ze hem zelf gefokt had en zelf ingereden, hij had dus ook nooit slechte ervaringen gehad en was super confident. Wie weet wordt Huppeltje ook nog zo...
Confidence is hier trouwens het allerbelangrijkste waar we naar kijken bij het paard (deze week is het nog voornamelijk observatie) en naar werken. Ik haal er eventjes mijn lesnota's bij: wat we willen, in volgorde:
confidence
curiosity
sensitivity
dignity
obedience
exuberance

(Vind ik heel mooi trouwens!)

En de drie regels om Parelli te doen:
De relatie met je paard komt op de eerste plaats (niet de prestatie)
Je moet de vier onderdelen (twee op de grond: on line, liberty, en twee op je paard: freestyle, finesse) alle vier doen
En je moet continu blijven werken om jezelf te verbeteren

We krijgen les van een groep gespecialiseerde instructeurs, 'the faculty' die doen het echt super. 's morgens eerst in groepjes van zestien of zo met een instructeur een uurtje voor vragen en babbelen of mini-demo's (remuda heet dat uurtje), dan wisselt het een beetje, meestal theorieles met de hele groep (we zijn met 71), soms ook met video's.
Vandaag trouwens enorm impressionante video's gezien, van twee Parelli-instructeurs. De eerste was David Lichman, die deed met drie paarden liberty, veel gelijkenis met JF Pignon, echt leuk. En de tweede, Ron Pyne, had zijn paarden zover opgevoed dat hij ze alle vier op het gemak beleefd voor hun voerbak parkeerde, dan op afstand ging staan wachten, de paarden hadden enkel oog voor hem, en pas op zijn signaal vielen ze aan op hun voer... Mijne Cesar kan twintig seconden lang wachten met voer van mijn open hand te nemen tot ik zeg dat het mag, maar dit was nog wel van een andere orde!
Dan demo's, simulaties (dingen uitproberen op elkaar ipv. op het paard) en in de namiddag experimenteren met je eigen paard, we krijgen meestal een opdracht. Vandaag: 'teach your horse something new' en dan kijken en observeren hoe hij zich gedraagt daarbij, wat werkt en wat niet. Ik had al gemerkt dat Zap erg bang is van plastic en matig bang van de (rubber) bal en heb hem geleerd er niet alleen met zijn neus te durven aankomen maar de bal ook met zijn voorbenen vooruit te schoppen. Maar ik weet dat hij nog niet OK is met die bal bij zijn achterhand, dus ik heb nog dingen om aan te werken. Zap is dus doodsbang van het grote plasticzeil... Echt een OH BOY! moment voor mij, want hij was met alle andere dingen, hindernissen zo cool, alles wat ik kon verzinnen deed hij wel eens we mekaar begrepen, ik was dus echt blij een groot probleem te vinden, iets om mijn tanden in te zetten! Eerste keer dat ik dat OH BOY gevoel echt zo ervaar. We kregen vanuit Parelli al lang het advies op die manier tegen problemen aan te kijken, maar nu pas voel ik dat echt.
Ik mis Lolita wel wat... er is hier zoveel dat we samen zouden kunnen ontdekken, het is hier zo groot, we lopen mekaar met 71 paarden en mensen dus helemaal niet in de weg, zoveel ruimte, zoveel leuke uitdagingen, een grote vijver waar de paarden echt in kunnen zwemmen, you name it. En dan nog de trails in de bergen ook natuurlijk.

En het is hier nog steeds erg mooi! Ik probeer foto's te nemen, maar een kolibrie vliegt nogal snel, of dat lukt met mijn cameraatje twijfel ik aan. En mooi weer, te warm soms, maar niet vochtig. 's Nachts is het dan wel weer frisjes, onder de 10 graden C denk ik. Er zijn voor het weekend thunderstorms voorzien...

Die groep van 71, daar zitten mensen bij die enkel deze twee weken doen, degene die de zes weken doen (zoals ik) en ook de 14 mensen die 'university' doen, die zijn hier tien weken, krijgen ook les van Pat Parelli zelf (ik denk niet dat ik hem veel ga zien) en hebben taken rond de ranch ook. Het zijn mensen die level 3 gehaald hebben en nu instructeur willen worden. Als je het parcours hoort van bv. de leden van de faculty is dat heel wat: meestal meerdere keren de zeswekencursus, dan university, eventueel een periode mee met de Parelli-demo-tour, eventueel door Pat uitgenodigd worden om bij hem te komen studeren, nog eens keer tien weken university... niet te onderschatten. En sommigen van hen slagen er toch in ook nog een gezin te hebben (meestal in een andere staat). Ik heb hier al een aantal vrouwen gesproken die niet alleen hun man maar ook hun kinderen tien weken missen. Eentje heeft een zoontje van 18 maand... Onvoorstelbaar hoe gemotiveerd ze zijn.

Groetjes!
________________________________________________ Nathalie

Eventjes kort, want ik kreeg vragen over mijn lease-horse. Zap is een quarter horse, hij heeft dus dikke billen en een klein hoofdje met kleine oortjes. Het is een vos met een witte streep schuin over zijn neus. Hij is vermoedelijk 10 jaar oud of zo en hier op de ranch geboren. Ik kwam vandaag toevallig een foto tegen in een parelli-fotoboek, van Pat, en een veulen die hij imprint, jaar 1999, naam Zap, vader Casper... en ik denk voor zover ik de kleur en de aftekening kan zien dat het wel eens om mijn Zap zou kunnen gaan. Blijkt na navragen idd. te kloppen. Nu, als hij ge-imprint is zou hij OK moeten zijn met plastic, dacht ik. Maar, deze middag experimenteerde ik verder en ontdekte ik dat hij inderdaad OK is om over zijn hele lichaam aangeraakt te worden met mijn plastic-zak-aan-het-eind-van-mijn-stick, het wordt pas griezelig wanneer de zak op de grond ligt! Rare beesten, paarden

vagebond schreef op donderdag 24 juli 2008, 20:07:


Ter aanvulling:
Ik heb Wim net gesproken en wat info gevraagd over de klei "schoenen"
Het is een experimenteel iets om een paard zoveel mogelijk verlichting te geven.
Het werkt met styrofoam, een speciale klei (even kwijt welke) en verband wat onder te hoef getaped wordt.
Hij zoekt natuurlijk net als wij naar een zo pijnloos mogelijke genezing zonder daarbij het paard achter de kar te spannen door, zoals bv. ijzers doen, de hoefwanden en daardoor de laminae te belasten, schokabsorbtie te verhinderen en doorbloeding verder te vernietigen.
Eigenlijk is het in navolging van Pete Ramey die nu werkt met een soort plooibaar en zacht gips, met een hoge slijtvastheid.
ik heb hem gewezen op de site van KC LaPierre, die werkt met speciale pads van het zogenoemde 'traagschuim' in een speciale samenstelling en waar ik me hier in Nederland de T... naar gezocht heb, maar wat niet te krijgen is helaas.

Zijn manier om een bevangenheid te genezen is dezelfde als wat ik hier eerder over schreef. Heel vaak zijn het 'mechanische' bevangenheden ontstaan door een jarenlange slechte verbinding tussen hoefbeen en hoefwand, door een te lange teen of flares in de teen.
Wanneer daar niet rigoureus aan gewerkt wordt, kan het weer een poosje goed gaan, maar het "bevangenheidsgevoelig" paard is daarmee- ontzettend onnodig- wel geschapen.

Het kromme van de flare in de hoefwand past nu eenmaal niet op het rechte van het hoefbeen.....

Piet

Iets kroms past niet op iets rechts

joop schreef op donderdag 24 juli 2008, 20:38:


Ja, maar om Cushing te testen en de juiste diagnose te stellen is het een manier.
Alleen als je zeker weet dat het Cushing is kun je op de juiste manier behandelen.
Pergolide bijv werkt niet bij pherifical Cushing en als de Cushing dus niet goed is gediagnosteerd zou je misschien levenslang verkeerde heftige medicatie geven.
De Pergolide moet dus juist de cortisol zien te regelen die op hol is.
Hoe ze die test precies doen weet ik trouwens niet, maar wel dat het een betrouwbare test is. Bij mijn paard is het weer anders getest, alleen omdat je dus wel dubbel moet testen zitten er wel weer een paar maanden tussen waarin je dus een paard ook niet kunt behandelen omdat de test dubbel gaat.

Ilma Meijer schreef op donderdag 24 juli 2008, 17:25:


Sorry, maar deze site heeft niks met sport te maken, maar alles met het paard en daar horen wij ook bij hè

Nils en Olly

Heeft iemand hier ervaring met een podium zadel? Ik wil graag alle meningen horen, positief en (als die er zijn) negatief.
Voor welk type paard vinden jullie het zadel geschikt?, geeft het bewegingsvrijheid? etc. etc.

Ik ben erg benieuwd naar alle reacties, alvast bedankt!

Piet schreef op donderdag 24 juli 2008, 20:04:

If you hate to say so, then don't! Grinn. Natuurlijk had je gelijk Piet, het ging er hierbij om dat Unartica zelf zei dat de poney beter liep met een randje hoef, en zoals we allemaal weten, is pijnlijk lopen ook een boosdoener voor genezing. Vandaar dat ik zei" laat een pietsie rand staan" Maar wat ik niet helemaal snap is, dat wanneer een poney op allerlei ondergrond loopt, dus niet alleen op vlakke (zoals asfalt) dan heb je altijd wel zooldruk...........everything that casts a shadow, bears weight...............dus. Ramey gebruikt idd Hoofarmor, ik neem aan met dezelfde gedachtengang als Wim de Leeuw. Krijgen we fotos te zien van dat spul om de hoef?? O nee, het was er alweer meteen af of niet? Waarom eigenlijk zo kort eronder, wat was het nut dan eigenlijk?

My best whisper is a thought

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:08:

Supe leuk, je verslagen Nathalie, wat zul je met een hoop goede bagage straks weer thuiskomen..............geniet ze daar!

My best whisper is a thought

Caatje schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:38:


Het klinkt geweldig allemaal. De omgeving is in het echt dus net zo mooi als op de dvd's?! Je zal daar maar wonen, heerlijk! Geniet ervan!

Ophir schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:30:


Ik heb ooit eens een uurtje op een Podium endurance zadel gezeten. Ik vond het rotslecht! Ik moest op het laatst recht staan in de beugels wegens pijn aan mijn ....!!!
Het was te koop omdat de eigenaar er schuurplekken op kreeg (hoorde ik achteraf).

Dus: eerst proberen!

Marianne

marianne laenen schreef op donderdag 24 juli 2008, 22:19:


Oh ja, het was het oude zadel van Couscous, hiernaast op de foto, een arabiertje.
Voor haar was het denk ik wel OK!

Marianne

Ophir schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:30:


Ik heb een R.O.C. zadel, ( die van mij heeft een Podium boom, die van nu niet meer, maar wel vergelijkbaar) en ik ben er best tevreden van nu.
In 't begin heb ik wel wat problemen mee gehad, weet eigenlijk niet juist meer wat.Maar nu ben ik er wel zeer content van.Hij ligt op een fjord.(geen balonneke é)Dit type zadel geeft idd meer schoudervrijheid dan b.v. een dressuurzadel.
De beugelophanging zit ook iets verder naar achter.
Door de inlages heb je ook de mogeljkheid om iets aan te passen als uw paard meer bespiering krijgt, dikker, dunner, zomer ,winter.

jan.