e m kraak schreef op donderdag, 30 september 2004, 1:34:


Triest he, die foto. Ik heb er heel aandachtig naar zitten kijken. Toch vraag ik me af: ik wist nog niet zo heel lang geleden niet beter dan dat paarden in het najaar van hun derde jaar ingereden konden worden. Zoals ik zijn er volgens mij verschrikkelijk veel mensen. Dus ook verschrikkelijk veel paarden. Toch hebben niet al die paarden zo'n rug. Wat zou het verhaal achter dit paard zijn? Natuurlijk, te jong veel te veel moeten doen, dat geloof ik direct, maar zou er nog meer geweest zijn?
Die rug is wel extreem toch?
Piet

e m kraak schreef op woensdag, 29 september 2004, 23:43:

Ja het is soms heel erg in de "normale" paardenwereld.

Ik denk wel dat ik een van de weinige hier (vast) op het forum ben die nog wekelijks zeer in het "normale" paardenwereldje loopt, ondanks dat ik "anders" denk en doe.

Hoe moet ik dit uitleggen ...

Kom wekelijks voor mijn vrijwilligerswerk op een echte dressuurmanege met paarden met dekens, geschoren lippen en oren, hoefijzers met allerlei leuke verzinselen erbij, solarium, bandages, enz. Maar ik kom daar niet om me te ergeren aan die mensen en hun paarden, maar voor de gehandicapte kinderen; die beleven juist weer zoveel plezier aan die paardje (die ook met een dekentje op op stal staan nu weer).

Waarschijnlijk omdat ik er dus vaker mee geconfronteerd wordt met "de normale" wereld, kan ik de gedachtengang van die mensen ook wel volgen. En blijf ik gewoon proberen met die mensen te praten, ze te wijzen op hoe het anders kan en sommigen hebben er toch wel oren naar (getuige al die hoefschoenen op de bakrand daar), maar mondjes maat.

Ik verwijs mensen vaak naar deze site, maar ik ben wel altijd bang dat ze als hier wat (soms zelf huiverig) een vraag stellen op het forum, ze zo zijn afgezeken na een antwoord hier, dat ze er dan weer van overtuigd zijn dat wij een stel goeroes zijn hier. En dat is zeker niet mijn bedoeling.

Het is, weet ik uit ervaring, heel moeilijk soms om mensen te overtuigen. Ik ken mensen die het al levenslang anders doen en mensen (zoals dat boertje) dat het eigenlijk al levenslang ook op "onze" manier doet, zonder dat hij het wist. Een hoefsmid inmiddels in de kennissenkring die na veel gediscussieer toch ook wel ineens interesse kreeg na het zien van een hoefschoen (oh bedoel je zoiets?) en misschien wel een cursus natuurlijk bekappen wil doen, maar hij zal ook heus niet al zijn klanten dan ineens afzeggen die wel een ijzer willen, want dat zijn er nog altijd meer dan die ijzersloos willen (en die jongen moet ook zijn brood verdienen).

En dat is soms wel eens mijn probleem, ik begrijp die "normale" paardenmensen ook nog steeds; zit er zelf ook nog half tussen met mijn bitje, zweepje, handje brokjes, schoentjes aan omdat ik toch nog twijfel over langdurig over de weg draven, doekje op na winterrit voor opdrogen, enz.

Dus eh, wat mij betreft is hier iedereen welkom. En eh wat die hamsters ... een keertje humor moet toch ook zeker kunnen.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op woensdag, 29 september 2004, 23:55:

Nee niet alle plekken zijn te herkennen, maar van eentje weet ik het omdat het net naast de laatste paal voor de draad naar de mesthoophoek was. Dat was begin vorig jaar en nu is daar op die hele plek nog steeds geen JKK teruggekomen, maar er groeit wel gras. Zal vanmiddag eens kijken.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Nav het punt "de moeite waard" bedacht ik me net eigenlijk iets in de trant van paardnatuurlijke gedachten tov manegegedachten.

Zoals jullie weten ben ik met pony Iwan een NH cursus aan het volgen. Vreselijk leuk, voor mij en de pony. Tot dusver niets mis mee.

Ik krijg veel positieve reacties (prive) over wat ik doe en al bereikt cq ontdekt heb bij die pony.

Maar wat is het uiteindelijke doel? Zouden mensen het dan nog allemaal zo positief zien?

Want ik doe dit niet alleen om zelf wat te leren, maar wil Iwan van zijn trauma afhelpen zodat hij ook voor de kar kan, nee sterker nog, onder het huifbed. Daar is hij eigenlijk voor bedoeld.

En dan? ... ja dan gaat hij zijn oude moedertje van 27 vervangen. Maar dat betekent ook dat Iwan op stal komt te staan met in de winter een dekentje op. Hij moet dus als ik straks zover ben dat de NH cursus geslaagd is zijn leventje op de wei met soortgenoten op den duur gaan inleveren voor een manegewereldje. Dan vraag ik me ook wel eens af; doe ik het daar nu voor?

Ja en nee. Wel voor het huifbed, maar niet om Iwan op stal te krijgen. Dus zelfs deze hele cursus die ik nu volg is dubbel. Paardnatuurlijk tov manegegedachten. Het gaat kennelijk nauw samen.

Dus ik denk dat heel veel mensen na dit schrijven heel anders tegen mijn cursus met Iwan aankijken of niet?

Groeten,
Ingrid

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 0:32:

Eh, een site met de wat???

Groeten,
Ingrid

Ingrid schreef:

Ingrid:

Pien :
Iedereen moet zich welkom kunnen voelen hier ! Maar zoals ik het zie, en zeker Nick, Egon, Isabel en vele anderen met mij : Dit is een paard natuurlijk forum. De naam zegt het al : NATUURLIJK , dus niet zomaar een van de vele paardenforums ! Bezoekers die hier komen willen bewust nadenken over het rijden, omgaan met enz.enz. van hun paard. Een aantal van ons (waaronder ikzelf) hebben hier hun werk van gemaakt, zoals ik zo vaak roep : Een levenstaak, een levensweg....

Niet omdat wij denken, of voelen dat het er een heel stuk natuurlijker (oké, wat is natuurlijk in onze westerse samenleving....) aan toe zou moeten gaan, nee : omdat wij inmiddels weten dat het ook anders kan. Dat het anders moet , willen wij over een paar jaar nog 30 jarige paarden in een groep op het land zien staan.......

Ingrid:

Die jongen moet ook zijn brood verdienen: klanten niet afzeggen die wel een ijzer willen : Ingrid, dit is zeker niet persoonlijk naar jou bedoeld, maar omdat jij dit aanhaalde ga ik er wel in het algemeen effe op in :

Dit is nou precies waar wij het over hebben : De Kern. Ondanks dat hij zelf waarschijnlijk allang weet dat ijzers onder alle omstandigheden slecht zijn, nagelt ie ze er toch onder.... Waarom : voor de centen. Wederom ten koste van een paard.
En ik vind dat je dan weer een waardvolle kans hebt gemist !!!!!!!!!!!
En zo gaat het maar door en door....

Ik zal jullie iets vertellen : Ook ik ben afhankelijk van wat mijn paarden en ik bij elkaar verdienen. En ik ben nog niet zolang bezig met mijn bedrijfje. Ik kan iedere cent hard gebruiken, sterker nog : Alles wordt gelijk terug geïnvesteerd in de vorm van zadels, materiaal en paarden aankopen.... Wat het geld betreft kan ik ieder pensionpaard gebruiken, kan ik mijn paarden wel 6 keer per dag in de les laten lopen....klanten genoeg.

Maar ik doe het niet. Omdat het welzijn van mijn dieren voorop staat. Ik selecteer uit. Wanneer mensen mijn paarden een uurtje willen komen afraggen wijs ik ze het hek van de wei.
Op mijn nu 2 hectare land kan ik maar een maximum aantal paarden huisvesten. Is dat een reden om een stal te bouwen zodat ik voor het geld kan stapelen ????
Eigenlijk was het voor mij veel praktischer om ijzers onder de paardenhoeven te slaan, dan kon ik tenminste ellenlange ragtochten maken over de harde weg. Dat noemt men "de klant waar geven voor zijn geld", geloof ik....
Ook brengt het mij meer geld op om mijn paarden jong in te rijden. Eens kijken : Ons eerste veulen wordt in april geboren : 2 jaar daarna zou hij/zij al inzetbaar zijn.... Kost me dan........

Nee, weten jullie wat er voor mensen bij ons komen ? Die dit waarderen !
Onze nieuwe drachtige merrie arriveert a.s. zaterdag. Ik heb echter voor zondag een trektocht gepland met de andere paarden. Zij zou dan alleen thuis achter blijven. Wat ik heb gedaan ? De trektocht een week opgeschoven, opdat zij niet drachtig, gestressed, onwennig, alleen thuis hoeft te blijven....

Zo word ik niet rijk nee, altans niet in mijn portemonnee. Als we dat al zouden kunnen worden. Maar ik voel me wel rijk in mijn hart.
Ik schrijf dit verhaal zeker niet om me op de borst te kloppen, sterker nog : Het zal mij een rotzorg zijn wat jullie ervan vinden. Maar als ik met dit verhaal één persoon geraakt heb en over de streep heb weten te trekken is er weer een gelukkiger paard erbij !

....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Hier, hier gaat het om. Denk daar maar eens over na.
Succes ermee, groet, Pien

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 0:48:

Niet om te zeggen dat het dus goed of fout is, maar op onze manege stond een paard dat werkelijk alle verwachtingen overtrof.

Afgeschreven draver (dus al jong beleerd), later manege paard. Met zijn 18e werd hij verkocht aan onze manege als beginnerspaard. Met zadel, deken en hoofdstel nog geen 1000 gulden. Hij werd in een stand aan een ketting gezet, zag er niet uit, maar was een enorm fijn rijpaard. Was ook een veel gevraagd rijpaard door klanten (heb er zelf ook nog heel vaak opgereden). En hij was een wever tot en met.

En raad eens hoe oud dat dit paard onder deze omstandigheden is geworden (en nog dagelijks zijn rondjes in de manege liep ook nog):

34 jaar !!!

Groeten,
Ingrid