Ans Jondral schreef op maandag 10 maart 2008, 22:59:


Aan Indy merk ik dat ze "er niet bij" is als ze hengstig is. Ze let absoluut niet op, gaat op mijn tenen staan, struikelt voortdurend, snuift voortdurend. Wil ik links, gaat ze naar rechts, etc. Ze heeft dit meestal gedurende een of twee dagen en dan laat ik haar gewoon met rust. Ik moet haar anders voortdurend corrigeren. Aan haar rug merk ik dan niets bijzonders.
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 11 maart 2008, 8:24:


Ja hoor, bij mijn merry is het ook te voelen dat ze anders zit! Het voelt of ze haar constant ligt te presenteren aan de paarden achter haar en soms gaat ze dan ook er een beetje tegenplakken. Het meest gekke dat ik gezien heb is een ruintje(pony) die zich als een hengstige merry ging gedragen. Onze andere ruin ging maar tussen die benen snuffelen en hij stond prinsheerlijk te druppen. Ik begon al te twijfelen of hij geen merry was ipv een ruin. myr

Piet schreef op maandag 10 maart 2008, 22:13:


Hi Piet,

Ik heb echt bewondering voor je.

Ik vind het geweldig om te zien dat je met vuur en passie schrijft over wat je hebt geleerd bij Bob Bailey en zijn ChickenCamps.

Ik weet uit eigen ervaring dat het weinig moeite kost om ook te reageren om mensen die het (nog) niet snappen of zelfs willen snappen. Jij hebt een ervaring die maar weinig mensen op deze aarde hebben. Het trainen van kippen maakt zoveel meer duidelijk over trainen.

Het is als of je lichtje opnieuw gaat branden. Je hebt zoveel meer inzichten in 1 week gekregen en begrijpt nog beter als voorheen hoe trainen werkt en waarom positief trainen de enige weg is.
Het is dan lastig om te begrijpen waarom andere het niet zien. Zou iedereen maar de ervaring kunnen ondergaan van het trainen van kippen dan zullen veel mensen merken dat mechanische vaardigheden echt heel erg belangrijk zijn.
Wat veel mensen niet inzien is dat deze mechanische vaardigheden voor elke trainingsaanpak geldt niet alleen voor clickeren.

Ik ben van mening dat je bij het clickeren wel het grootste voordeel van goede mechanische vaardigheden hebt. Waarom … de reden is simpel. Het aanleren van nieuw gedrag gaat zo snel, je moet dan zelf als “atleet” ook in topvorm zijn.
Trainen is dus naast mechanische vaardigheden (kan aanvoelen als gevoel, maar dan zijn je mechanische vaardigheden Onbewust Bekwaam geworden) ook plannen.

Plannen doe je in je hoofd maar nog veel beter op papier.
Gedachte zijn vergankelijk, papier is geduldig, je hersenen zijn getraind om mislukkingen, extra werk naar de achtergrond te dringen, een trainingslogboek is de spiegel van je bereikte resultaat.
Wie geen plan heeft, heeft ook geen concreet overdraagbaar doel. Wie geen doel heeft, heeft geen stappen om daar te komen.
Deze mensen zijn dus altijd onderweg, zoekend, komen overal maar bereiken het doel niet of veel minder efficiënt dan de trainers met een duidelijk plannen wat dagelijks wordt geëvalueerd en bij gesteld.

Think: Wat is je doel met je training, ongeacht de diersoort kip, hond, dolfijn, paard
Plan: Zet de gehele situatie zo op (inclusief jezelf) dat je het maximale resultaat haalt
Do: Ga daad werkelijk trainen
Plan en Do wisselen elkaar continue af, dat het evalueren en bijsturen.
Alleen als je vastlegt hoe het ging, wat beter kan, kan het ook beter gaan.

Not planning, is also planning, you are then planning to fail.

De boodschap van alle grote trainers is RECORD KEEPING.
Afgelopen weekend bij de lezing “Conrads versie van Ken Ramirez”, is er bij heel wat mensen weer het besef gekomen dat record keeping echt heel veel oplevert.

Naast het trainen heb je dan ook nog de mogelijkheid om maximaal resultaat te behalen. Hoe door trainen te combineren met clickeren. Hiermee kan je gedrag creëren wat je het liefste wilt zien. Heel veel mensen denken dat je clickeren op je huidige trainingsaanpak kan plakken. Ik ben bang dat ik veel mensen teleur moet stellen.

Clickeren is niet alleen vertellen dat het dier doet wat je vroeg op het juiste moment. Doordat je geen dwingende (R-) commando’s mag geven moet je dus op een andere wijze het resultaat zien te bereiken. Hier komt dus een stuk creativiteit om de hoek kijken.
Je wilt hetzelfde resultaat als vroeger maar de weg er naar toe is (heel) anders, hier lopen de meeste cross-over trainers op vast.

Ik ben van mening dat je met het basis clickeren zoals Ken Ramirez en ook Bob Bailey beschrijven bijna alles kan bereiken. Deze basis van het clickeren is zo helder als ABC.
Antecedent: Vraag
Behaviour: Antwoord
Consequence: Beloning
Je beloont 1 op 1, maakt niet te fout dat je altijd blijft belonen voor dezelfde vraag. De vraag wordt elke keer moeilijker (duur, kwaliteit, uitvoering), maar het correcte antwoord wordt 1 op 1 beloond.
Ik heb op de lezing van Ken Ramirez, tijdens de uitleg van de basis geen 1 x de gevleugelde uitspraak “It depends” gehoord.

“It depends” werd alleen maar geroepen bij alles wat voorbij de basis (95%) van het clickeren lag. Allemaal hulpmiddelen om de laatste paar procenten ook nog binnen te halen bij het trainen van dieren.
Wil je deze advanced concepten gaan gebruiken dan moet je zelf al heel ervaren zijn, Ken blijft maar hameren op de basis. Alleen als je de basis 110% beheerst dan kunnen de advanced concepten effectief zijn, maar dat hangt van (It depends) de trainer, trainee en de situatie af.

Als “gewone” trainer, oftewel eigenaar van je paard heb je aan de basis van het clickeren voldoende om alles te bereiken wat je wil. Het levende bewijs heeft Piet weer geleverd met het trainen van Kippen, kleur discriminatie, vorm discriminatie, aporteren etc. Met alleen maar ABC, vraag – antwoord – (click) beloning.

Piet, ik sta helemaal achter je en vind het super dat jij de tijd en moeite hebt willen nemen om naar Zweden af te reizen en daar de ervaring met Kippen Trainen op hebt gedaan.
Als ik na mezelf kijk was dat 1 van de beste investeringen van de afgelopen jaren, volgens mij dat voor jou hetzelfde gaat.
Ik denk als je dat niet hebt mee gemaakt dat het lastig om te begrijpen is waarom wij zo enthousiast zijn. De metafoor met Kippen Trainen is het levende bewijs dat clickertraining echt werkt, niet dat we dat al niet wisten, maar soms is het prettig als je gesteund wordt door mensen als Bob Bailey en Ken Ramirez als je nog “alleen” in de woestijn loopt te roepen.

Groet
Conrad van Pruijssen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 10 maart 2008, 23:34:


Wallyke (oke tis ma een mini shet) heeft deze zomer in de wei naast Uranie gestaan, Hij zat de hele tijd stoer te doen en naast de draad mee te lopen ed en Uranie trok er zich niets van aan , beetje verder staat nog een grote shet hengst maar ook daar heeft ze eigenlijk nog nooit reclamaties op gehad. Mja kan misschien ook zijn omdat het maar shetjes zijn en dat te min is voor haar
Oja schiet me te binnen dat ik eens in het Azelhof ben gaan rijden terwijl er een bloedmooie zwarte hengst in de piste was, toen was ze wel ietsje heviger.
Zou dat dan kunnen dat dat te maken heeft met de grote/ras van de hengst?

Julie_Uranie schreef op dinsdag 11 maart 2008, 8:49:


Denk het wel, ben ook meer onder den indruk van ne knappe grote stoere dan....... hahahaha

Er staat een oude pony bij ons op de wei, 17j geschat door dierenarts. Best leuk Welshkopje. Aangekocht door ouders voor hun 14jarige dochter maar zelf absoluut niet geinteresseerd. Betalen niet voor zijn eten, kappen, ontworming of slechts na lang zagen en wachten. Op gegeven moment spraken ze van hem te verkopen maar ook dat vind ik vreselijk voor dat beesteke want hij is lief, braaf nog vinnig en tot handelen komen ze toch niet. Zo een beestje verkoop je ook niet zomaar en je krijgt er toch niks voor tenzij er over de leeftijd gelogen wordt.Enerzijds heb ik zoiets van ach laat hem er maar bijlopen anderzijds kan ik niet echt de zorg aan voor 3 paarden en daarbij zie dat ze na een half jaar hem dan alsnog van de wei halen heb ik er wel mijn centen ingestoken. Ik weet dus niet goed wat te doen, kan ik hem aangeven als achtergelaten? Wordt er dan op een goede manier voor herplaatsing gezorgd? Misschien kan ik een papier afdwingen van afstand doen van hem en hem dan zelf proberen te herplaatsen?Hij is voor kinderen zeker tot 14j met normaal gewicht een ideaal paardje.
Geef eens raad wat je kan doen in zo een geval zonder dierenleed te veroorzaken?
Myr

amar schreef op dinsdag 11 maart 2008, 9:23:


Je kunt pas iets doen als de eigenaars akkoord gaan, Myriam (tenzij hier natuurlijk sprake is van echter verwaarlozing maar daar ziet het niet naar uit).

Zo kun je de eigenaars vragen of jij de pony onder je hoede mag nemen en belooft dat jij een goed tehuis voor hem gaat zoeken en hun zorgen uit handen neemt. Let wel; zij doen dan vrijwillig afstand van de pony. Laat hiervoor altijd een afstandsverklaring tekenen (voorbeeld kun je van mij hebben, ik werk er ook mee) zodat de pony van jou wordt en ze hem niet over een half jaar kunnen terugvorderen. Of betaal desnoods een symbolisch bedrag zodat er een daadwerkelijke transfer/koop voor een symbolisch bedrag heeft plaatsgevonden, al is het maar 50 euro.

Daarna kun je zelf een nieuw tehuis voor hem zoeken, je kunt hem ook bij ons opgeven als TweedeKans paard. De pony blijft dan gewoon bij jou en jij wordt erbij betrokken als we een neiuwe eigenaar vinden. Tot die tijd ben jij eigenaar en verantwoordelijk, dus jij kunt ook beslissen naarwie de pony uiteindelijk heen zal gaan. Het inbrengen van een TweedeKanspaard kost je 25 euro (bemiddelingeskosten), en de nieuwe eigenaar ook, maar dan weet je wel dat de pony een goed plekje zal krijgen en nooit op stal of alleen komt te staan.

Mocht je meer info willen hebben, mail dan naar Nele of Nadia: tweedekans.spirithorses@gmail.com

Groetjes, Pien

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 11 maart 2008, 8:01:


Dat klinkt heel goed Els!! Ik hoop dat dit dé oplossing is!!
Kruidengeneeskunde is heel interessant je kunt ook eens googelen op herboristen, je vind dan best goed onderbouwde websites en literatuur en veel over werkzame stoffen.

Koen Theys schreef op maandag 10 maart 2008, 22:31:


wil ik dan jouw hebbedingetje ontzeggen ?!
nee hoor, jouw hebbedingetje is precies mijn hebbedingetje
maar het kiger-hebbedingetje hier proberen te realiseren is misschien
net NIET goed voor de kigers zelf......

ik vond deze site:

http://www.swingtree.de/index.php?mp=50&aktion=zack&lk=de

Je moet eens kijken, is wel een heel rare methode. als je te hard trekt dan knakt het plastickje en breekt het dus door.
De plastickjes heb je in verschillende kleuren, en dat hangt af van het breekpunt op de aantal kilo's druk dat geeft.
Vind het wel interessant. Zo kunnen velen die zo hard aan het bit "trekken" eens doorhebben met wat ze bezig zijn...
En ja miss geven jullie wel commentaar dat ik zelf ook nog met bit rij . Maar ik rij met los contact en men teugels op een boogje. Dus gelieve hier geen commentaar op te geven. dank bij voorbaat.

Groetjes charlot

charlot van r schreef op dinsdag 11 maart 2008, 9:50:


Je kunt die dingen ook aan de teugels van je bitloze hoofdstel doen. Weet je meteen of je daar ook niet te hard aan trekt.

Ik ben werkelijk geschokt door deze beelden en dit bericht.
Ik kan me absoluut niet voorstellen dat er mensen zijn die dit laten gebeuren!
Zo'n weerloos beestje op zo'n onterende manier aan zijn einde laten komen is gewoon weerzinwekkend. Ik ben er stil van en de tranen staan in mijn ogen................

charlot van r schreef op dinsdag 11 maart 2008, 9:50:


Ik had ze al eens in een duits blad zien staan. Is dus echt voor mensen die hard trekken.Maar dan moeten ze eerst toegeven dat ze hard trekken natuurlijk. Ik heb geloof ik vroeger geleerd dat je niet meer dan 500 gram in je handen mag hebben. Maar ik weet het niet zeker. Dus dan is 15, 10, 7, 4 oder 2 kilo nogal wat. Maar in iedergeval al iets en dat in de sport.

Bij mijn paarden in het land staat ook een paard waarvoor bijna nooit iemand komt. Deze ruin heeft een blessure en kan niet meer bereden worden. De eigenaar komt 1 tot 2 keer per jaar kijken. Het paard vermaakt zich in het weiland goed met de kudde. Mijn vriendin en ik hebben hem onder onze hoede genomen. Als hij bekapt of ontwormd moet worden doen wij dit met de groep mee en de eigenaar maakt dan geld aan ons over.

Een ander paardje dat bij ons in het land stond werd ook bijna nooit bezocht. Dit beestje, een jonge fries, was door ouders voor dochter lief gekocht. Het eerste jaar was dat leuk, maar zoals dat vaak gaat de uitdaging was eraf en ze kwam zelden tot nooit meer opdagen. Met als gevolg dat wij nog een "weesje" onder onze hoede hadden die gevoerd en verplaatst moest worden en uiteraard zijn aandacht vroeg. We doen dat met liefde, maarja naast je eigen paarden en ons petekind is dat wel een extra belasting. Het was een heel lief beest. In overleg met eigenaar hebben wij het dier te koop aangeboden. Hij is terecht gekomen in Belgie in kuddeverband. Gelukkig voor dit dier is het zo goed afgelopen. Het beestje was nog jong en heeft nu een gelukkig leven voor zich.

De moraal van dit verhaal..... overleg of je een nieuw tehuis mag zoeken of, als je de tijd kan opbrengen, overleg of de eigenaar aan jou de kosten voor zaken als ontworming, bekappen etc wil overmaken, en neem hem onder je hoede. Tweekans idee van Pien vind ik ook super!