Graag wil ik reageren op het chip verhaal. ik heb drie shetties. Komen niet het erf af. eentje heeft papieren. 2 gepensioneerd een 1 niet geregistreerde shet van 4 jaar. (Oma bleek zwanger toen ze hier kwam)Ik heb ze voor de heb en met veel liefde. Ben een hobbyboer, zo heet dat geloof ik..
Van de Lokale paardenverzekering (dat is een klein onderneminkje) heb ik een brief gekregen dat er gechipt moet worden. hoe zit dat ? Wie kan mij meer info geven hierover? Wat is het nadeel van chippen en het voordeel en kun je verplicht worden.De verzekering zegt dat ze het tot 1 oktber voor je verzekerden betalen. Dat vinden die boeren hier (incluis me...) zeer interessant. Wat is wijheid?

Malenka schreef op donderdag, 16 september 2004, 22:30:

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:19:


Pien heeft al geantwoord maar ik kan het niet laten om ook te antwoorden :).
Ik denk dat het in je karakter licht, je word anstig, nerveus of je blijft juist kalm. Ik denk niet dat je dat kan veranderen, hoe spijtig ook.
Ikzelf blijf altijd erg rustig in de situatie zelf, daarna komt de schrikreactie pas. Denk heel snel na, bedenk wat het beste is en handel daarna. De gevoelens komen later pas, als het allemaal voorbij is... Daarnaast, als ik op een paard zit wat er van door gaat laat ik juist los. Hop, teugels los, als ze toch al op snelheid zijn (en de ORS er niet in zit) kan je gaan trekken maar daardoor gaan ze toch juist harder. Lekker zitten, mee gaan met de beweging, als het te snel gaat verlichte zit (in de veronderstelling dat je met zadel rijd) en na denken. Er is geen man over boord als de weg naar huis een rustig landweggetje is. Als er een drukke weg tussen zit is het wat minder maar er zijn vaak genoeg gaten tussen dus dat zal ook wel los lopen. En de galop gaat dan wel hard, maar lekker zit het wel :). Paar keer diep in en uit ademenen. En pas als je echt rustig en ontspannen bent (met die lange teugel) kan je proberen hem terug te nemen. Ik maak het niet echt vaak mee dat een paard gewoon gaat rennen (vanuit "ongehoorzaamheid", geen schrikreactie, en t is niet (meer)mijn paard hoor), gelukkig maar toch al een paar keer mee gemaakt. Na de ontspanning neem ik ze meestal vrij abrupt terug. Maar of je dat wel moet doen moet je van het paard laten afhangen. Aandacht weer bij jou en tot nu toe kwamen ze ook altijd terug.
groetjes Ebby

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 16:39:


Ja het klopt precies wat je zegt! Vreemd eigenlijk dat er volgens veel mensen een vaste leeftijd voor een paard is wanneer je hem in mag rijden... Daar is denk ik door de jaren heen een gewoonte van gemaakt.

Ik vind het wel fijn om dit allemaal te weten. Samen met mijn zusje heb ik onze 2 verzorgpaarden in gereden. De eigenaar geeft ons ook helemaal vrije hand in de verzorging en omgang. Zo hebben we op een rustige manier 2 merries in kunnen rijden. Ze zijn 6 en 8 jaar en nog lang niet helemaal beleerd, maar ik vind dat je ze daar ook gewoon de tijd voor moet geven...

Wel een probleem vinden we dat we ze verzorgen met nog een meisje. Ze is een vriendin van ons, maar helaas komen er steeds meer ruzies. Nu is ze al langer dan een maand niet meer geweest. We hebben vaak andere meningen over dingen. Wij zoeken dingen op feiten en zij wil alleen dingen doen zoals ze die op de manege heeft geleerd...
Er valt daarbij ook nauwelijks met haar te praten, omdat ze altijd haar gelijk wilt hebben!

De ergste ruzie was toen wij op vakantie waren en zij allemaal vriendinnen van haar mee nam en op die pony's liet rijden! En hoe... Meteen hup aan de teugel, strak aan het been, lange tijd rijden... En toen we weer terug kwamen kende ik die pony bijna niet meer terug in de omgang en leek ze zich tegen me te keren. Dat was wel een moment waarop ik echt had kunnen janken en leek het alsof al die moeite voor niets was geweest.

Bijvoorbeeld als ik op wilde stijgen wilde ze gaan steigeren of naar me schoppen en dan ook echt gericht! Toen had ik besloten dat er een tijd niet meer op haar gereden mocht worden en gelukkig zijn mijn zus en ik het altijd over bijna alles eens. We hebben eerst weer vanalles aan de hand gedaan, weer rustig op bouwen. Daarna een zadeltje erop en kleine dingetjes. Na een tijdje zijn we op gaan steigen en dan ook zo zacht mogelijk. Ze deed niets meer! Precies zoals ze eerst was. Toen hebben we haar heel fanatiek beloond. Die andere pony was alleen zenuwachtig geworden. Maar dit vond ik gelijk staan als dierenmishandeling, en ik was er gewoon echt ziek van!

En zo zie je maar weer hoe vergeeflijk paarden zijn. Het ergste vond ik nog wel dat ik haar een tik had gegeven met m'n hand toen ze me wilde schoppen. Natuurlijk uit zelfverdediging, maar ik had eigenlijk meteen moeten weten wat het was. Zo schuldig als ik me voelde heb ik meteen over de geslagen plek geaaid, maar de pony leek gewoon echt beledigd en wilde even niets meer van me weten! Maar ik ben blij dat het allemaal weer goed is gekomen, want dat diertje is me heilig!

Ze staat nu weer meteen vooraan het hek als we komen en is weer het paardje dat ze altijd geweest was. En dat andere meisje ga ik nog mee overleggen dat ze moet kiezen. Of zich aan passen of stoppen, maar eerst moet het maar even tot haar door dringen wat ze had aan gericht. (Als dat nog wil lukken met dat lege hoofd van haar)

Zo, ik ben weer even mijn verhaal kwijt!

Groetjes, LeSz

ebby schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:13:


Aanvulling: De dingen over die drukke weg zijn meer gedachten omjezelf gerust te stellen. Natuurlijk kan er het eea gebeuren maar daar moet je als je in de situatie zelf zit niet echt aan denken natuurlijk. In geval van schrik zou ik neit weten hoe te handelen. Heb het 1x mee gemaakt, en effectief handelen is er dan gewoonweg niet. Maar van deze "handleiding" kan je denk ik de oplossing maar beter vergeten, lees alleen het rustig blijf gedeelte maar, de rest is nogal, uhhh, niet nuttig.
nogmaals groetjes Ebby (phoe, eindelijk alles bij gelezen :))