> Begin niet waar je gebleven was is mijn advies maar neem ,
> figuurlijk gesproken, enkele stappen terug. Wellicht eerst
> wandelen en later erop met iemand erbij of nog beter, een paard
> dat niet angstig is en afwisselen met alleen gaan.
> Hoe oud is je paard?
Ja, dat zei mijn buikgevoel ook. Maar misschien heeft iemand een andere mening met een reden, daarom de vraag.
Het meisje dat op de wei staat naast de mijne heeft een paard dat goed verkeersmak is, met haar heb ik afgesproken om samen te gaan wandelen binnen enkele weken. Als Jeanneke er klaar voor is natuurlijk.
Nu wil ik terug eerst die kleine toertjes gaan doen zodat ze terug vertrouwen krijgt.
Ze is ondertussen 9 jaar. In het begin dat ik haar reed (toen had ik ze nog niet gekocht, ze was aangekocht door de manege om te dienen als lespaard), had ze bang van elk hoekje en spleetje van de piste. Elke dag dat ik naar de buitenpiste ging moest ik een kwartier erbij rekenen omdat ze niet langs de stilstaande tractor durfde, dit is pas weggegaan na een paar weken dagelijks oefenen.
Toen ik ze naar de wei verhuisde moest ik terug van nul beginnen. Voor alles sprong ze opzij en stormde ze weg: een blaadje, takje, vogeltje, ... Nu is ze volledig ontspannen in de piste en als ze nog van iets schrikt staat ze ofwel stil ofwel gaat ze 1 of 2 passen opzij en staat dan stil. Het wegstormen doet ze niet meer. Ze mag van mij dan kijken naar het verschrikkelijke iets, ik stel haar gerust en dan loopt ze weer ontspannen verder. Dit is al een hele vordering tegenover in het begin.
Wanneer ik op de wei kom gelopen met een raar ding (paraplu, ballon ofzo) dan is ze de eerste die wegstormt maar ze komt als eerste even snel terug om dat ding te bestuderen. Ze vertrouwd mij genoeg om dat ding dan te onderzoeken en ze is nieuwschierig. Dat is dan toch al wel een goed teken.
Groetjes