Piet schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:20:


Het kan een jaar duren eer een paard gewend kan zijn ja.

Maar ik zou een paard niet een jaar zijn baasje laten missen, tenzij dat echt niet anders kan als baasje overleden is ofzo of er geen kans op terugkeer is.

Stef bijvoorbeeld was gelijk lang-leve-de-lol, een blije kerel, Oakley ook, Winner, Izzy en al die anderen ook.
Eining absoluut niet.
Bombita heeft ook veel tijd nodig gehad, Casper ook, Amie loopt nog steeds te treuren om haar baasje dat nooit meer komt, gelukkig lijkt er nu een vorm van acceptatie te komen, maar voor haar zijn we op zoek naar een vaste verzorger die haar ook komt rijden, met haar wandelt, haar extra aandacht geeft etc.
Ik denk dat als ik BD ergens anders heen zou brengen waar ik niet was, zij ook ging treuren.

Met Eining wordt het uiteindelijk toch nog goed opgelost.
We wisten dat Chantal haar waarschijnlijk toch een keer zou komen halen, ze was immers tijdelijk (in bruikleen) bij ons.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:26:


he maar wel een voordeel he, je hebt nu gezien hoe een IJslander hoort te lopen!!! Blackendecker Blackendecker Blackendecker Blackendecker en hoe sprankelend ze dan zijn!!! Geen verwijt hoor mocht het zo worden opgevat, maar dat was eigenlijk mijn vraag, het antwoord was niet wat ik verwachtte. Ik vind het echt jammer voor jullie dat het zo is gelopen en ben blij voor Eining met de oplossing.

Esther schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:33:


Ja, ik wist het niet meer zeker, maar nu weet ik weer het verschil tussen het geluid van de tölt en zwijnen. Heel soms neigt Eining naar een paar pasjes schweinepas maar haar terugnemen en opnieuw de tölt insturen helpen wel. Okke kreeg het ook goed geregeld, hij voelt het verschil.

Het komt heel goed uit dat Chantal nu financieel zelf weer in staat is om voor Eining te zorgen. We hadden dit samen al na 5 minuten besloten toen ik zag hoezeer Eining opfleurde. Ben blij dat ik het vermogen heb dat tenminste te zien, nu weet ik dat mijn gevoel me niet bedriegt als er iets niet in orde is.

Greetz!

Spirithorses schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:26:


Hmmmm ,kga weer ambetant doen :
En kzal almaar beginnen met te zeggen dat ik niemand "speciaal" viseer of ik word gestalkt . Sommige paarden hebben inderdaad meer tijd nodig om zich aan te passen dan anderen ! Is nogal wiedes niet . Om dit echter naar één persoon , eigenaar , rijder terug te brengen is weeral een menselijke emotie verpaardlijkt !Tuurlijk herkent het paard die mens , tuurlijk reageert hij ,op de geconditioneerde manier, op DIE mens En TUURLIJK mist hij die vaste gewoontes van omgang . Echter ik heb hier tich paarden binnen waarvan de eigenaar "allemaal" beweerd dat ze hen /hun /ze /hem zullen missen en die kerels en dames rollebollen hier dat het een lieve lust is !!Echer contact/relatiegestoorde omgang is nu NIET eens een mensgerelateeerde emotie. Arm <paardje echter ! Of hond of cavia of rat of whatever !!De eigenaar heeft zich (on)bewust zo belangrijk in dit (sensibele) dier zijn levenswereld ingewurmd dat hij /zij niet meer zonder kan !!! Ik vergelijk dit met een 35 jarige puber die nog altijd op zijn kamertje thuis woont ! Kwaad kan het niet ,maar je kan er ook bitter weinig mee doen ! en eens mammie of pappie wegvalt stort zijn wereld in !!
Kopen iemand, zo'n paard ???