Frans Veldman schreef op vrijdag, 3 september 2004, 13:45:
> Nee, maar je zult dan toch eerst die strategieen moeten leren,
> liefst de werking begrijpen, en als er keuzemogelijkheden zijn
> (en die zijn er bij operante conditionering heel veel) weten
> waar je uit kan kiezen en hoe je vervolgens te werk gaat. Wat is
> je doel? Zo snel mogelijk iets leren? Of iets leren dat niet
> snel verleerd wordt? Of iets leren via een omweg omdat het
> einddoel te ingewikkeld is om in 1 stap te leren? Etc. etc.
***********
Ehm .... nee. Die redenering is niet wat ik bedoel.
Vergeet a.u.b. het redeneren even. Ik snap dat dat jouw manier van problemen aanpakken is (daarom blijf je dat ook doen) maar zolang je blijft redeneren kom je sowieso niet bij dat wat ik bedoelde .... als je daar wilt komen tenminste.
Sommigen doen uit "aanvoelen" iets al perfect, zonder dat ze ooit daarvan iets hebben hoeven leren. Ze voelen het aan en bouwen het uit. Een goed voorbeeld vind ik het omgaan met dieren. Je ziet meteen aan iemand of die iets "heeft" met dieren of niet. Je ziet het aan hoe iemand een hond aait, een paard even vasthoud, of een olifant zo je wilt. Je kunt ook muziek als voorbeeld nemen. Je kunt er boeken over lezen, themadagen over bijwonen, sommigen komen er daarmee nooit, anderen krijgen een instrument in handen en pingelen na een half uurtje al een liedje. Dat is het verschil wat ik bedoel.
Dan heb je nog de groep die het door veel te lezen en veel te doen kan aanleren. En dan de groep die het nooit zal leren (wat het dan ook maar is), ongeacht de moeite die ze er in steken . Die staan dus ook na 10 jaar dansles nog steeds uit de maat te dansen.
Het onderwerp paarden kun je in beginsel theoretisch benaderen dat klopt. Kan ook prima, misschien zelfs wel perfect uitpakken. Maar dan is het voor mij nog 1 van de vele manieren waarop je iets kunt aanpakken.
En dan over het doel. Niet iedereen werkt even bewust naar een doel toe. Jij doet dat wel, en ik denk de meesten met jou (ik zelf ook in zekere zin, hoewel ik zo langzamerhand wel denk dat ik dat een beetje ga loslaten). De meeste
Parelli-ers hebben zeker een doel, want je begint daar toch met een bepaalde reden aan. Voor sommigen is echter de omgang met het paard zelf het doel op zich. Klinkt misschien vreemd voor een "doelbewust" iemand?
Awel, jij gaat uit van een verstandelijke aanpak gecombineerd met een doel. Maar dat geldt niet voor iedereen even sterk natuurlijk.