Piet schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 11:54:


Mm, weet ik niet….; ook hier ga je weer invullen en bepalen voor de ander. Want (nogmaals), wie bepaalt wat "simpel" en wat "dieper" is. Voor anderen kun je dit niet bepalen, dat kun je alleen voor jezelf. Wat voor de één "simpel" of oninteressant is, is voor de ander misschien wel erg boeiend en leerzaam.
Mij lijkt het voorstel wel goed om het forum in te delen in onderwerpen en misschien zelfs in gedachtengoed/categorie. Want zoals ik het nu ervaar, is dat er binnen NH (of in ieder geval op PN) een nieuwe stroming ontstaat, in ieder geval een anti-bit stroming. Geef daar een andere naam aan, bijv. BL-PN (BitLoos PaardNatuurlijk) en iedereen weet dat je daar niet met vragen of ervaringen over bitten moet aankomen.
Goed plan??

groetjes, Petra

Peet schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 12:10:


Tja.. ik wil niet drammen hoor, maar het beste plan lijkt me dat iedereen gewoon wat toleranter wordt, dat er een plek is voor iedereen, zonder dat er allerlei persoonlijke issues meespelen.

of.... misschien moet er een voorportaal komen voor nieuwe lezers/schrijvers waar in eerste instantie een vraag gesteld kan worden en dat de site-moderator of beheerder die vraag naar believen op het grote forum kan door-plaatsen, of, in eerste instantie zelf beantwoorden met eventueel verwijzingen naar de betreffende artikelen op de hoofd-site?

Gr. Marianne

Marianne schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 12:30:

Heb het idee dat Frans op dit moment helemaal niet aan het meelezen is .

Groeten,
Ingrid

T de Bakker schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 22:40:

Dit is overigens ook een goed voorbeeld. Was een reactie een vraag/reactie van mijn kant. Ik zou nu wel willen reageren, maar deed dat niet omdat ik niet durfde. Moet ik dan maar prive gaan beantwoorden ... nee wilde ik ook niet omdat er ook andere mensen misschien op een antwoord wachten.

Een tijd geleden was nl. deze discussie hier op het forum over een paard wel of niet bezweet in het land te zetten. Deze site lezende zou het moeten kunnen zonder deken. Maar door mijn angst dat ze toch ziek wordt, wat al een keer eerder is gebeurd, maar dat werd toen hier door iemand als toeval afgedaan, doe ik haar dus wel een dekentje op totdat ze droog is. Ik vind nog altijd (zelfs na die hele discussie destijds): IK doe iets ONnatuurlijks met het paard dus moet ik het ook ONnatuurlijk oplossen.

Ik stap haar heus wel uit, ze komt op adem terug, maar zweet echt behoorlijk. We maken geen wilde rit, gebruiken onze lichtste wagen, mijn man loopt er vaak naast gedurende de rit (al was het maar om zelf warm te blijven), maar toch komt onze shet bezweet thuis en niet zo'n beetje ook.

Na al de discussies die nu tot op heden gepasseerd zijn zou ik nu dus moeten concluderen dat ik te eigenwijs ben om te leren? Dat jullie zinloos aandacht aan mijn onderwerp hebben besteed?
Dat ik nu weer een onderwerp aanhaal dat niet PN is en dus niet geplaatst mag worden; of had ik niet moeten reageren en dan de reactie krijgen, er reageert niemand.

Ik weet het dus echt niet meer en daarmee vond ik dit een goed voorbeeld om toch nog een keertje te reageren, zowel op de forum perikelen als op het zweten waar de vraag van Trudy van was.

Groeten,
Ingrid

Ik kwam op een ander forum dit verhaal tegen. Wil het hier even plaatsen zodat er ook hier eens over nagedacht kan worden:

"Een extreem voorbeeld zag ik dit weekend in Stuttgart bij Pat PArelli: Een internationaal top-sringruiter uit Italië (Luca) vertelde dat hij als kind was gaan paardrijden omdat hij een droom had, die iedereen heeft als hij /zij begint met paardrijden: Op een ongezadeld paard met uitgespreide armen de ondergaande zon tegemoet rijden.

Hij vertelde dat hij één van Italië's meest succevolle springruiters is, hij verdient bakken met geld met het op top-niveau uitbrengen van andermans top-paarden, clinics geven, internationale springruiters opleiden, enz. Kortom: Hij is zeer succesvol, mag je wel stellen.

Tot hij zich na 20 jaar realisseerde dat zijn droom nog steeds niet was uitgekomen: als hij zou proberen op één van zijn top-paarden zonder zadel en hoofdstel met gespreide armen de zonsondergang tegemoet zou rijden, hij waarschijnlijk zou verongelukken. Hij besloot zich te gaan weiden aan horse-mastership. Hij ging naar Pat PArelli en die zei ijskoud: Haal eerst maar je level 3 en dan praten we verder. Dat was een koude douche voor onze succesvolle springruiter. Maar de oplossing was erg simpel: Luca moest gewoon 20 jaar ervaring even vergeten en net zoals elke student helemaal opnieuw beginnen...
Hij heeft doorgezet en inderdaad in 2 jaar tijd zijn level 3 gehaald en bij Pat in de leer gegaan. Nu kan hij moeiteloos elk paard met plezier de hoogste sprongen laten maken, zelfs paarden die geheel als onhandelbaar waren afgeschreven.

Hij reist met Pat mee door Europa om te laten zien hoe het is om tot in perfectie te kunnen communiceren met paarden en springt parcoursen zonder hoofdstel, waarbij het paard niet alleen netjes rondspringt, maar bijv net zo relaxed (zonder hoofdstel!) even een piaffe tussen twee sprongen doet.

En het belangrijkste: Hij kan zijn jongensdroom moeiteloos uitlaten komen: Heerlijk op ongezadelde paarden in harmonie rondgalloperen! Hij heeft zich nu tot taak gesteld om de springwereld een betere plek voor paarden te maken en hoopt dat hij via zijn naam en faam, ook de elite naar hem zal luisteren"

Groeten,
Ingrid (het is dus niet mijn tekst, maar afkomstig van het Divozaforum, kopje NH en geschreven door M&B).

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 13:09:


Hoi Ingrid!!

Wat is nu eigenlijk het probleem? Of je nu wel of niet genoeg NH bent? Ik kan me bij de THEORIE van het zweten best wel wat voorstellen, maar in de PRAKTIJK zet ik m'n paard na harde arbeid echt niet bezweet op het land ( tenzij het lekker warm is ).. bij kou of andere narigheid gaat ze gewoon lekker met een zweetdeken op stal en dan is de klus in een half-uurtje geklaard en mag ze droog naar buiten! En wat een ander daar verder van denkt zal me een zorg wezen!
Groetjes, Marianne

Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 20:33:


Alles heeft met elkaar te maken. Ieder heeft zo zn visie op eczeem maar ik denk dat het allemaal relaties met elkaar zijn. Somigen mugjes (het zijn niet alleen de cellioides, sellidae hebben ook een flinke rol net zoals steekvliegen) gedijen gewoon beter op een bepaalde grond. Of op bepaalde gronden amper en op zon soort grond woont Esther waarschijnlijk. Aanwezeigheid van zee heeft daar idd niet veel mee te maken. Dus daarom is het een natte aap . Trouwens, zo jong is de grond hier ook weer niet, woon op Walcheren en dat is geloof ik toch al vrij oud... Maar dat is een ander onderwerp .
groetjes Ebby

ebby schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 13:39:


Ebby ik woon op oude grond, en het stikt hier van de mugjes en steekvliegen, (moerassig) het is een misverstand dat ik op nieuwe grond woon. Het pad waar ik op woon was in 1300 een zeedijkje, en een route naar de haven, die toen Kuinre was.

Groeten Esther

Esther schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 13:56:


De 'grond' heeft er niet zoveel mee te maken - of het moet zijn dat er in bepaalde gebieden een hoge of lage dosis silicum zit. Want die stof is (volgens Ir. Taal) een onderdeel van het middel dat een paard kan genezen ( 87%) van SeMe.. voor het overige zou ik een ieder die er meer van wil weten gewoon willen aanraden om kontakt te zoeken met de heer Taal - hij heeft het onderzoek gedaan en kan zijn theorie het beste uitdragen.

Groet, Marianne

Marianne schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 14:05:


Hallo,
toch nog even een reactie van mijn kant. Mijn paard is import USA. Had beslist geen zomerexceem. Binnen 2 jaar na aanschaf had hij er wel last van en het wordt ieder jaar erger. Wij hebben een keileemgrond. Of daar wel of niet bepaalde mineralen in voorkomen danwel ontbreken is mij niet bekend.
Wat me wel opvalt is dat verschillende paarden hier altijd 'likplekjes' maken in de zwarte grond. Ik heb dan het idee dat ze 'iets' tekort komen dus heb ik een emmer mineralen in het land geplaatst. Ook zoutblokken worden in dank aanvaard. Als ze voldoende mineralen en zout hebben maken ze geen 'likplekjes' meer. Zelf begin ik nu ook te denken dat het eerder een stofwisselingsprobleem (voeding?) is, het heeft er m.i. mee te maken.
Mijn paard staat vanaf maart t/m oktober onder een Boett-deken en als hij de kans krijgt schuurt hij nog steeds! Eiwitten spelen zeker een rol en ook lang en hoog gras. Ons weilanden worden absoluut niet bemest, paardenmest wordt dagelijks verwijderd en sinds vorig jaar hebben we ook een weilandbloter of toppenmaaier. Het gras wordt minimaal 2 keer per maand superkort gehouden. Zo kom je ook van de mestplekken af.
In een vochtige omgeving, in de buurt van sloten etc. en met lang gras, zitten veel meer mugjes dan op drogere grond met weinig en kort gras.
Sinds een paar weken ondersteun ik mijn paard ook met Cojosol produkten.
Heb het idee dat een dagelijks scheutje Cojosol-olie over z'n eten iets helpt.

Groetjes,
Wil.

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 13:09:


blijven oprakelen
niemand weet alles
niemand weet evenveel
hoop dat iedereen wil blijven leren

richard schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 11:40:


Sommige vragen worden ook niet beantwoord, waarvan je zeker weet dat iemand het weet en dat antwoord kun je heel veel aan hebben.

Zoals mijn vraag hoe ik mok moet behandelen bij een paard wat buiten blijft. Ik kan me niet voorstellen dat een paard van een PNner wat altijd buiten staat, hals over kop de stal ingaat vanwege een paar plekjes mok.

Ik weet niet beter of een paard met mok moet droog staan en met dit weer betekend dat dus in dr stal... We laten haar liever buiten, maar de dierenarts roept gelijk opstallen wanneer we met mok bij hem aankloppen.

Groetjes // Fitna

Fitna schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 14:53:


Vreemde uitspraak van je DA....!! Lekker buiten laten je paard!
Lees mijn pagina over mok maar eens (link staat op mijn site links onderin, 'Onderzoek naar mok'); word je misschien ook niet veel wijzer van, maar er staat wel wat info op over mok.
groet, Petra

Marianne schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 13:39:

Dat ik onzeker word hier op het forum, mede door destijds die discussie over zweten en wat er uit voortkwam en nu weer over wat wel en niet op het forum kan. Tja aard van het beestje he (dan dit typend beestje bedoel ik ).


En ja dus dat ook.


Mijn idee, maar dat durf ik niet meer te schrijven, vanwege bovengenoemde.
En het probleem is, dat ik echt een probleem met Isabella begin te krijgen (ik met haar, niet omgekeerd !!).

Zal ik het dan toch maar plaatsen? Kan het proberen. Dus zie verder volgend berichtje. Hoop wel op reacties dan deze keer.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Zoals ik eerder zei, ik kaart in tegenstelling tot eerdere berichten toch maar mijn probleem met Isabella hier aan.

De laatste tijd krijg ik niet meer van Isabella gedaan wat ik graag wil. Ben met de cursus Parelli bezig (soort van) en wil dat graag met haar oefenen thuis. Niet dus, ze "vertikt" het. Van de week wilde ik kost wat kost dat ze ging doen wat ik geleerd had en ze ging na verloop van tijd hevig in verzet. Zo erg zelfs dat ik de dag erna toen ze voor de wagen liep geen land met haar kon bezeilen. Zo "de kont tegen de krib".

Op een ander forum krijg ik vast te horen: "verkeerd afgericht; niet goed opgevoed, dominantieprobleem".

Allemaal juist waarschijnlijk, maar iets anders dan de meeste schrijvers bedoeld zullen hebben. Isabella hoefde niet afgericht te worden, opgevoed was ze al door haar moeder en dominantie vind ik ook geen fijn woord.

Maar vanaf het begin af aan heeft Isabella mij opgevoed. Ik was de leek, zij de expert op het gebied van paardentaal en ze heeft het keurig gedaan. Ik heb hier ook vaak geschreven dat ze een goede leermeester was. Het ging ook altijd goed tussen ons 2. Menigeen gaf wel eens aan jaloers te zijn op mijn relatie met mijn paardje. Toen ze ziek werd ben ik haar gaan ontzien, heb ik haar in de watten gelegd en die ommekeer heeft ze handig weten te gebruiken, door mij nog specifieker dingen aan te gaan geven; ik heb jeuk en wel daar, en ik wil gras, ik wil hooi, ik wil nu even niets, enz. Ik begreep haar volkomen. En ik deed wat "madame" graag wilde. Ohoh wat was ze mij perfect aan het africhten en ik had eigenlijk niets door .
Zelfs als ze haar hooi niet lekker vond, of de scheut appelazijn door haar voer net niet naar haar zin was, dan gaf ze mij dat aan: bah niet lekker ik wil nieuw. En ja hoor, ik ging nieuw halen voor haar. Tuurlijk wist ik dat wel, maar ach ze is zo lief he.
Wilde ik wat gaan doen met haar, dan alleen dat wat zij ook wilde en dan ging het goed. Ze wist dat ze mij zelfs kon aangeven welke route ze graag wilde lopen of welk tempo.

Het ging eigenlijk goed, totdat ik het anders wilde gaan doen. Haar hoeven leken me weer in orde, dus er was werk aan de winkel. Weer gaan trainen met longeren en ritten voor de wagen gaan opbouwen. Maar eh, dat lukt dus niet meer. Ze vertikt het gewoon om dingen te doen. Niet uit pure onwil, maar geen zin en ze hoefde dat toch nooit. Dus ze geeft mij even aan dat ze niet wil. Echter het vrouwtje reageert nu niet zoals zij van mij gewend is, ik word "boos" en ze moet toch. Dus komt ze in verzet nadat ze het zoveel keer op haar manier heeft aangegeven dat ze niet wil. Ik twijfelde in het begin weer; voelt ze zich wel goed, toch maar stoppen, maar dat moet eens afgelopen zijn nu.

Maar eh ... hoe?????

Tja het verhaal eindigt heel abrupt, maar ik weet dus echt niet hoe. Ik kan met die parelli cursus niet verder met haar. Ik krijg echt totaal verzet van haar zijde. Ze gaat nog net niet slaan, maar het scheelt niet veel. Ze is het totaal niet eens met wat ik nu ga willen van haar. Dominatieprobleem? Ik denk dat het veel meer is dan dat. Ik moet even door die eigen wil en die dwang om mij af te richten heen bij die pony, maar hoe???

Tips zijn welkom, ook stomme opmerkingen, want af en toe heb je zelfs daar een hoop aan . Maar wel graag reacties, want het is voor MIJ echt een probleem aan het worden. Ik wil niet alleen een knuffelpaardje op de wei dat leuk aan mij vraagt wanneer ze wat te eten wil hebben en hoe. Ik wil ook graag mijn droom; "met kar en picknickmand een dagje uit" gaan verwezenlijken.

Groeten,
Ingrid