Ik lees hier geregeld hele mooie verhalen over communicatie tussen paard en mens.En dat boek daarover mag van mij wel uitkomen!
Ik probeer er open voor te staan en te begrijpen wat ze bedoelen.Zomers komt Maike met zijn hals bij mij staan ;jeuk! krabbelen! zegt hij dan volgens mij.
Sinds een kleine week komt hij met zijn hoofd bij mij staan , hij laat zijn hoofd zakken , ik kijk hem als het ware op zun oren.....Ik weet niet wat hij bedoelt!
Hij loopt al een tijdje met zijn hoofd in de lucht , niet continu , maar het lijkt wel alsof hij iets recht wil zetten , een spiertje oid. Hij heeft er wel veel last van. [ dit was de derde reden dat de dierenarts morgen komt ]
Ik vind hem voor zijn doen sjaggereinig naar Namkje , naar mij toe komt hij meer wat verdrietig over , vooral door zijn houding.
Zomers doet hij het ook maar dat komt dan van de jeuk vooral bij zijn schoft , hij gooit dan als het ware zijn hals de lucht in , om de vetribbels tegen elkaar aan te laten wrijven...
De tandarts is drie weken geleden geweest , zonder resultaat.
Heeft een van jullie een idee? of heeft een van jullie paarden deze houding ook laten zien?
Het is mijn ogen duidelijk een andere houding dan de knuffel-en-ik-vertrouw-jou houding.
Ik hoop morgen zowieso te horen wat er aan de hand is , maar ik vind jullie verhalen ook zo leuk om te lezen! ene leerzaam!

Groetjes Esther die het een goede stap in de richting vind dat ze uberhaupt in de gaten heeft dat haar paard wat van haar wil maar daar nog erg veel in moet leren.

van lennep schreef op woensdag 4 januari 2006, 12:47:


mm eraf halen, laten stappen over de harde weg. Gaat het goed? Nog een stukje, laten stappen etc. Twijfel je? Laat maar even een dag en kijk er de de volgende dag met frisse ogen naar, vaak weet je het dan weer beter.

Leer je paard en zijn hoeven kennen, zo weet je uiteindelijk exáct wanneer hij het beste loopt!

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

Hans van Keeken schreef op woensdag 4 januari 2006, 10:12:


Dé handel? Wélke handel doel je op?
Een effect dat ik heb zien plaatsvinden is dat er veel meer handel buiten de markt om (of lees: het cafe op de markt) is gaan plaatsvinden... Dat was toch al zo maar nu worden de dieren dus gewoon niet meer daadwerkelijk op de markt aangevoerd maar slechts verhandeld onder het genot van een jonkie. Vind ik begrijpelijk.

Zo links en rechts heb ik ook al vastgesteld dat noch DAs, noch Rendac zich met het in praktijk volgen van de registratie bezighouden. Daar zal ongetwijfeld geen peil op te trekken zijn, m.a.w. dan weer wel en dan weer niet, maar het cumulatieve geheel kwalitatief bekeken is dan dus een "niet".


Daar kan ik me in jouw tak van paardensport alles bij voorstellen. Ik weet er niets van maar kan me ook prima voorstellen dat het in de drafsportkringen relatief zeer grondig geregeld is allemaal.

Het is overigens nmm volkomen duidelijk dat het segment dat braaf aan het chippen etc. is vooral de mensen zijn die met hun paarden aan stamboeken/sport doen, en zodoende door de organisaties onder druk gezet kunnen worden (zonder chip, zonder helmpie, zonder weet ik veel wat er allemaal voorgeschreven wordt, mag je niet mee doen...). Dat schijnen er zo'n 100.000 (in paarden geteld) in NL te zijn, grof geschat 25%.


Ja ik ken het. Kafka met Orwell verenigd... die stomme Hitler was gewoon te vroeg geboren om er plezier van te hebben.

Groeten, Egon

Piet schreef op woensdag 4 januari 2006, 13:06:


Ja, zou wel handig zijn. Kost alleen veel data en veel ruimte. We moeten maar eens kijken hoe we dat handig aan zouden kunnen pakken.

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

Hans van Keeken schreef op woensdag 4 januari 2006, 10:12:


Hallo, Egon en Hans,
Nog even over het hele gedoe van eigendom: als je het heel nuchter bekijkt heb je dus eigenlijk geen poot om op te staan.
Er geldt alleen een koopovereenkomst, maar wat kun je daar dan inzetten als je paard geen duidelijke kenmerken heeft? Voorzien van een foto? Ik heb mijn paard als veulen gekocht, toen ze 10 dagen oud was leek ze net een ree, haast niet op een paard. Een jaar later was ze zo veranderd, dat ze niet weer te herkennen was. Bovendien had ze zwarte benen gekregen.......
Eerder werden paarden gebrandmerkt, maar dat mag (gelukkig) al een tijdje niet meer in Nederland, in Duitsland mag het helaas nog wel. Mijn paard is niet gebrandmerkt, ik heb bij haar (gelukkig) een koopovereenkomst, afstammingspapieren, een paardenpaspoort en ze heeft sinds enkele jaren een chip.
Toen ik mijn paard wilde invoeren in Duitsland moest ik de RVV inschakelen die mijn paard in Nederland ging keuren. Ik moest het koopcontract voorleggen, overdracht van eigendom in het stamboek en haar afstammingsbewijs. De douane werd ingelicht wanneer wij haar de grens over wilden brengen, we moesten zelfs het kenteken doorgeven. En er stond bij de grens dus iemand te controleren.......
In Duitsland moest ik haar bij het Veterinäramt aanmelden, en via mijn Duitse dierenarts een paardenpaspoort aanvragen en een chip laten zetten, die geregistreerd is in een speciale database, bijgehouden door de FN. Zou ik mijn paard verkopen moet ook de informatie in de database veranderd worden en de nieuwe eigenaar worden geregistreerd.
Ookal is dit een systeem van niks zoals veel mensen vinden, het is toch beter dan niets, hoe wil je anders paard A koppelen aan eigenaar B? En ja, bij een paardenpaspoort gaat het er in eerste instantie om dat er bij paarden die ooit geslacht zullen worden de medicijnen die ze krijgen geregistreerd worden ivm wachttijd. Mijn paard wordt niet geslacht, dat staat ook zo in haar paardenpaspoort, maar dat ding is nu een maal verplicht in Duitsland. Dmv het chipnummer is het paardenpaspoort en het afstammingsbewijs nu aan mijn paard gekoppeld en aan mij. Bij twijfel kan in ieder geval snel de chip gescand worden. Natuurlijk kun je dat ding vast wel manipuleren, maar wat moet je anders? DNA e.d. is kostbaar en tijdrovend, een chip aflezen kan een dierenarts, de douane en politie binnen enkele seconden doen. Sorry, Egon, maar ik tendeer dus meer in de richting van Hans, ivm de eenvoudige controle........
Groeten, Monique

ElkeW schreef op woensdag 4 januari 2006, 13:07:


Ik kende het inderdaad niet.
Het lijkt mij dat er continu druk op moet staan , want anders glijd hij af.
Ziet er verder wel simpel en eenvoudig uit.

Groetjes Esther

Michiel schreef op dinsdag 3 januari 2006, 23:42:


hallo, misschien heeft u hier wat aan.
als het regent gaat een paard met zijn kont naar de regen toe staa en doet meestal het hoofd naar beneden, ik weet niet of je een deken met of zonder halsstuk hebt maar ik denk dat je geen last hebt van inregenen.
het paard staat nu nog s'nachts op stal he? je kunt proberen het iedere dag wat langer buiten te laten ,als het paard het koud heeft staan zijn haren recht overeind en is het net een teddybeer.
daaraan kan je zien of de vacht dik genoeg is.
een paard kan heel snel vacht aanmaken als het nodig is maar moet dan ook genoeg voer krijgen omdat het veel energie kost.
ik borstel mijn paardjes voor de winter alleen met zachte borstel en blijf van de rug af ,zodat er een vetachtig laagje op de huid komt te liggen ter bescherming.
als ze in de regen staan loopt het water langs het vacht naar beneden.
succes groet conny

van lennep schreef op woensdag 4 januari 2006, 13:08:


hallo , mijn welsh pony heeft ook een tijd gehad telkens met haar kopje te jeuken ,vooral bovenop.
ze ging schuren tegen vanalles en op een gegeven moment kreeg ze kale plekjes boven ogen en bij de oren, ik mocht haar oren niet aanraken dan werd ze pissig.
ze had jeuk in haar oren ik denk van losse haren tijdens ruiperiode en daarna last van de jeuk van de korstjes.
ik henb er uierzalf ingesmeerd en het heeft geholpen.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 4 januari 2006, 1:08:


Aha, inderdaad verkeerd begrepen, sorry. Maar goed, nu worden de feestberichten in ieder geval weer even gelezen, zakt het niet zo ver weg op de lijst.
Mijn man heet John, zeg gewoon Sjon dus niet Djon. Hij weet sinds 'ie met mij samenwoont steeds meer van dieren en dus ook paarden. (kon twintig jaar terug niet eens een hond uitlaten, heb vreselijk gelachen toen hij voor het eerst met de hond van mijn ouders aan de andere kant van een lijntje liep.)
We weten allebei nog heel weinig van natuurlijk paarden houden/rijden. Moeten dus samen nog heel veel leren. Zelf ben ik er heel klassiek in opgevoed sinds ik een jaar of vijftien was. Het natuurlijke staat mij ontzettend aan, hoewel ik me wel erg in moet leren houden, word nogal snel boos als paard niet doet wat ik wil. Ben zelfs van plan om, zodra we een eigen bak hebben, ook mijn oude Froukje zonder bit (te proberen) te rijden. Ze heeft altijd ontzettend veel weerstand op het bit gegeven. Heb van alles geprobeerd, maar nooit bitloos. Met Willem van nu viereneenhalf ga ik helemaal opnieuw beginnen. Is allemaal goed fout gegaan en wil het nu voor zover ik het kan "natuurlijk"op gaan lossen. Ga eerst wel oefenen met m'n oude dame, daar kan ik niet zoveel meer aan verprutsen. (Is meestal nogal bijterig, ze bokt en laat iedereen die ooit op haar gereden heeft alle hoeken van de bak zien, zowel van boven als van de grond af.) Mijn instructeur heeft vaak genoeg gezegd dat ik haar beter weg kon doen, maar ja, ik hecht nogal aan mijn dieren.... Heb haar inmiddels veertien jaar.
Zo, weten jullie al voor het feest iets van ons af. We zijn helemaal niet van die feestvarkens, maar hierover was zelfs John enthousiast, wordt er eindelijk eens niet raar gekeken als we over paarden praten. John is trouwens een echte sleutelaar, repareert en onderhoudt al onze spullen (auto, trekker, kraantje, alles om te hooien) zelf. Misschien zijn er onder de niet zo paardgeïntresseerde mannen, wel meer van dat soort lieden. Zetten we ze lekker op een hoop!

Is er iemand die een beetje wil regelen wie wat meeneemt? Ben zelf niet zo'n organisator. Dacht erover om maar bier mee te nemen i.p.v. wijn, zijn ook vast wel liefhebbers voor. Ik drink (heel ongezellig) voornamelijk gemeentepils, heel voordelig en iedereen heeft het in huis. Maar wil ook wel wat anders meenemen. Hapjes of i.d.

Hoor het anders wel.

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 4 januari 2006, 14:03:


Ik denk dat het t handigste is dat iedereen meeneemt wat hij zelf lekker vindt, en zoveel als hij zelf maximaal op zal drinken. Dat kunnen we dan allemaal bij elkaar zetten en dan komt het wel goed.

Wat eten betreft, ach dat kunnen wij ook wel regelen. Maar als jullie bijvoorbeeld heel erg van ... houden, dan neem je dat toch lekker mee? Dat is misschien ook wel leuk. Het echte eten doen we allemaal van te voren (jaja, ik heb geen zin om een diner voor te bereiden), dus het gaat om hapjes.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Huertecilla schreef op woensdag 4 januari 2006, 11:15:


Mwa..... Nmm:
- kan álles "scherp" werken (waarin "scherp" = hoge magnitude), en;
- iedere prikkel die aversief ervaard wordt roept weerstand op.

1 en ander hangt, overigens net als met bitgebruik (of wat dan ook), af van wat er mee gedaan wordt.


en hoe lichter waarschijnlijk de constructie, toch?


Dus alle reden de "lijn" (als je daar teugel mee bedoelt) zo mogelijk nóg lichter te maken.


Juist. :)*


Leg me dit even uit graag... heb geen idee wat je met een lariat oftewel lasso aan het doen bent.


Dit denkvoer is zeer eenduidig terug te vinden in de basis-wisselwerking tussen impulsen en responsen, latentie en magnitude als variabelen. En precies wat ik sinds het Libra bedenken al beweer. Laat je lief de boel filmen en draai het voor jezelf af; kun je beeldje voor beeldje nog es bekijken wat er precies gebeurd is.
De ellende is dat het allemaal staat of valt met het beheersen van de leertheorie te beginnen met simpele reflexen, dan conditioneren, verwachtingspatronen, shaping, bekrachtigen versus ontmoedigen, chaining, emotie, ontwijking. Hoe "beter" (effectiever) het gereedschap des te grondiger je het gebruik moet leren.
Maar ik las dat ook jij nu al met wortelschijfjes op pad gaat...
BRAAF! :)* Gaat zo door en ook gij zult wortelschijfjes eten

Groeten, Egon

Monique Meijer schreef op woensdag 4 januari 2006, 13:22:


Lieverd, het grote probleem is dat onze Minister van LNV letterlijk tegen de 2e kamer gezegd heeft als antwoord op vragen dat het paardenpaspoort niet kan dienen als bewijs van eigendom.
Hans heeft het in zijn enthousiasme over een ander aspect waar hij in de drafsport veel mee te maken heeft: de identiteit van het paard zélf.
Als waterdicht bewijs van eigendom denk ik dat alleen een DNA sample in ondeelbare combinatie met een eigendomsbewijs volgens het BW volstaat. En dat kan dus niet het paardenpaspoort zijn helaas (dat was oorspronkelijk naar mijn indruk ooit wel de bedoeling maar is er in praktijk niet van gekomen).

Groeten, Egon

Waarom doen de smiley-icoontjes het al een tijdje zo slecht?

Groetjes, Egon

leuk stukje uit boek paardetaal.
de schrijver had een paardje gekocht voor zijn dochtertje en de dochter van zijn buurman reedt het paardje in, de twee waren echte maatjes geworden.
zijn dochtertje heeft het gereden tot het te groot voor het diertje werd en het werd verkocht.
ze verhuisden en 8 jaar later waren ze op een wedstrijd en hij ontmoette daar het meisje dat 4 maanden het ponnytje had opgeleid.
ze begroette elkaar met luide stem en hoorde een paardje aan de andere kant van het veld hinnikken,ze zagen een pony met een klein kind op de rug,buiten zichzelf van opwinding er vandoor gaanen kwam recht op ze af.
de pony had na 8 jaar de stem aan de andere kant van het veld herkend van zijn vroegere verzorgstertje.
uit het boek PAARDETAAL zeer mooi om te lezen voor ieder die zijn paard wil begrijpen.
groet conny

Katja Goovaerts schreef op dinsdag 27 december 2005, 19:48:


hallo kathja, ten eerste de video v. klaus ferdinand hempfling, emiel voets freestyle training fase 1 , de boeken van monty robberts en henry bleek hebben mij geholpen een 4 maanden oud moederloos veulen op te voeden tot 2,5 jaar ,daarna geruind i.v.m. merrie.
hij kwam bij mij en ik had 2 shetlander ruintjes en pony merrie en meneertje was arabiesch hengstveulen, en ik had geen ervaring!!!! en was bang dat het fout zou gaan en iedereen waarschuuwde mij voor een arabier,dus was ik bij voorbaat voorzichtig.
de eigenaresse was in verwachting en moest hem kwijt.
al snel de groep in dag en nacht los en de grootste(95 cm.)shetlander ging hem opvoeden, hij lag telkens op zijn knieen en probeerde hem uit,maar kreeg flinke happen.
hij kreeg respekt en wist hoe ver hij kon gaan. ik heb dit gadegeslagen,want hij probeerde het bij mij ook.
als hij aan touwtje liep mocht hij mij niet voorbij,ik was de baas en hij moest ten alle tijden achter blijven dan deed ik mijn hand omhoog.
luisterde hij niet deed ik hetzelfde maar snel en spreide daarbij mijn vingers uit net als het paard zijn oren in zijn nek legt.
dit kun je telkens gebruiken als hij brutaal is. de andere pony's deden hetzelfde bij hem.