Christel Provaas schreef op zaterdag 15 juni 2013, 19:21:


Je hebt volledig gelijk.
Maar ik voel dat ik ook niet te lang mag wachten en hoe hij er nu staat zelfs met de pijnstilling, dat is geen leven.
Dat is niet goed voor hem, niet voor de andere 3 en niet voor mij.

Verder probeer ik geen andere produkten meer.
Morgen hou ik het nog in het oog maar als er geen verbetering is, moet ik maandag beginnen rondbellen om te weten wat ik hier moet doen om een paard te laten inslapen.

Hey,

Gisteren is het precies een jaar geleden dat we onze hond hebben laten inslapen (en dat ons veulen werd geboren). Hij was oud en de dagen ervoor was hij ziek geworden, wilde nog wel gaan wandelen, maar het lukte nauwelijks nog, hij at maar een heel klein beetje meer, sliep heel erg veel. We hebben toen een afspraak gemaakt en 2 dagen later konden we bij de DA terecht. Die dag leek hij weer beter, liep weer beter, had gegeten... Mijn man twijfelde maar ik niet. Voor mij zou het uitstel van executie geweest zijn aangezien hij op korte termijn toch weer een terugval zou gekregen hebben. Onze hond is zelfstandig bij de DA binnengewandeld. Ik heb er ook geen spijt van gehad ondanks mijn verdriet en mijn man zei achteraf dat het wellicht het beste was. Hij is 15 of zo geworden en heeft een goed leven gehad dat ook op een "goede" manier geëindigd is.

Ook zo enkele jaren geleden bij ons eerste veulen die na een operatie een koliek deed. Wel een heel andere context. Op een bepaald ogenblik zei de DA dat hij wellicht een darmperforatie had en dat hij niets meer kon doen. Ik heb toen ook gezegd dat hij er zo snel mogelijk een einde aan moest maken, wat hij ook deed. Hij is in mijn armen gestorven.

In beide gevallen heb ik het gevoel dat ik het beste gedaan heb dat ik kon doen.
Ik weet dat ik ook bij mijn oudere ruin ooit zo'n beslissing moet nemen. Hij heeft wat problemen en wellicht gaan die in 1 of andere winter echt overheersen en dat ik er met medicatie ed. niet meer geraak, en dan hoop ik ook dat ik weer kan zeggen: 't is goed geweest, je mag gaan. Ik wil mijn beesten niet nodeloos laten afzien, niet het gevoel hebben dat ik hem (te) lang heb laten lijden.
En ik hoop (en denk dat het tegen dan wel zal lukken) dat ik ooit ook voor mezelf (en evt. mijn naasten) die beslissing kan nemen. Kwaliteit van leven is voor mij een erg belangrijk issue en ik heb de indruk dat dat met het ouder worden nog sterker wordt.

Sterkte!

AMA schreef op zaterdag 15 juni 2013, 20:37:



Jou laatste zin zegt al wel heel veel hè.
Je hebt al zoveel voor hem gedaan en hij heeft er nog 12 jaar door mogen leven. Doorbehandelen is niet altijd de oplossing. Ik zie het vaak genoeg op mijn werk. Soms is loslaten een betere oplossing.
Wij kennen jou paard niet maar jij wel. Je weet echt wel wanneer het genoeg is en mensen kunnen achteraf veel zeggen helaas kan je daar niet altijd wat mee maar vervelend is dat wel. Ook dat moet je zien los te laten.

Sterkte met je beslissing en met wat er nu allemaal op je af komt.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

AMA schreef op zaterdag 15 juni 2013, 20:43:

Je wilt niet. Wilt daar niet aan denken. Maar bedenk nog iets AMA, wij kunnen erover nadenken, weten wat er staat te gebeuren en hebben verdriet.
Maar..... het paard niet! Die accepteert zoals het is. Ik denk dat je moet proberen om de leuke dingen te herinneren, de mooie jaren die hij dankzij jou nog gehad heeft.
Oh ja, het is moeilijk. Ik ben zelf bang voor de dag dat ik ooit zo'n beslissing zal moeten nemen. Maar je denkt en doet in het belang van het dier, dat staat voorop.
En eerlijk gezegd... heb je hier al geschreven dat je, ondanks de pijnstilling, dit geen leven meer voor hem vind.

Ik wens je oprecht sterkte!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Ik wil jullie allemaal al danken voor de wijze en lieve woorden.
Ze helpen mij om alles beter op een rijtje te kunnen zetten en de juiste beslissing te kunnen nemen.

Ik zal er later wellicht nog een aantal keer terug naar kijken.
Nu is het bang maar gelaten afwachten hoe hij evolueert.

Boos zeker niet, eerder verbaasd dat mensen hun dieren goedgelovig en klakkeloos als proefdier beschikbaar willen stellen, kijk deze meneer vertelt dat het niet gevaarlijk is, maar welke garantie geeft dat als zo'n stof niet eerder op reeds beschadigde huid is getest in doeldier paard, wat doet dit heerschap als je straks een verbranding ziet ontstaan door chemische inwerking bijvoorbeeld en je paard 6 weken in utrecht moet staan ter behandeling.

Maar voor het geval dat de ontvanger weer eens ..... voor Egon dus Tim Minchin legt het je wel even uit https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=KtYkyB35zkk

Jet krijg je dit bericht eruit Nr:239262 2 sterren

Esther schreef op zondag 16 juni 2013, 1:21:


Eh, je bent er nog! Fijn! Kost me mijn dag morgen met vinkjes? Die sterren Es, die geven niks anders aan dan dat de discussie binnen het onderwerp GOED gewaardeerd wordt. Mijn bijdragen zijn nog nooit met een ster aangemerkt Zoals Marlies al uitlegde staat links naast de titel een rubriekskopje. Ik heb dit antwoord aan jou nu in de kroeg gezet -zit ik wel vaak de laatste tijd, hmm. Jouw stuk werd als stijlloos aangemerkt in die rubriek.

Ik ga nu nog even lezen waarom dat zo was. In de gauwigheid nog niks stijlloos gezien btw.
Nee, nu eerst kip Bel naar buiten op d'r nieuwe stok-onder-dak, bejaarde honden uitschudden en hooi weken voor de meisjes vannacht.

Morgen meer.

Hoi, er is nog een andere optie. Misschien gaat je paard vanzelf dood? Dat je de beslissing niet hoeft te nemen om hem in te laten slapen.
We hebben het altijd over dat wij de beslissing moeten nemen, maar de natuur kan ook beslissen.
Wij hebben onze poes (al weer heel lang geleden) in laten slapen, en ik heb daar geen goed gevoel over achteraf. Het was onze paniek omdat we het niet aan konden zien.
Onze hond daarentegen werd ziek en is vanzelf ingeslapen. Ik heb daar een veel beter gevoel over, daar hebben wij geen beslissing in genomen alleen gezorgd dat zij geen pijn had.
Misschien kan dat met je paard ook? Gewoon zien wat er gebeurt en intussen pijnstilling blijven geven.

Veel sterkte

Groet jean

Als ik een paard zou hebben met exceem zou ik dankbaar zijn als ik dit mocht proberen.
Cedric is niet de man die mijn dier in gevaar zou brengen. Ik ben er van overtuigd dat hij dit van achter naar voren en van boven naar beneden bekeken en onderzocht heeft en wéét dat het werkt. Ik denk ook dat hij dit allang op zijn eigen paarden getest heeft. Hij heeft contacten over de hele wereld, doet daar gezamenlijk onderzoek mee en heeft het helemaal niet nodig om hier een of ander product aan te bieden anders dan vanuit zijn wil om pn mensen als eerste te helpen.
Ik ken hem. De man heeft zóveel kennis.
Om een ander voorbeeld te geven: - een aantal pnners kan dit getuigen-- Cedric heeft mijn vrouw een product tegen een voorheen vrijwel ongeneeslijk mondexceem aangeraden - een product te simpel voor woorden- wat door onze vaste Belgische tandarts als onmogelijk verketterd werd, maar wat hij nu zelf bij zijn patiënten aanraadt omdat het mijn vrouw helemaal beter gemaakt heeft.
Als we niet naar Cedric geluisterd hadden, had hij nu nog hoofdschuddend in haar mond staan kijken... Tja, madam, 't ziet er nie goe uit helaas.

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 9 juni 2013, 22:16:


Jaja. Ik geloof hier bijvoorbeeld niks van:

2. Verharen duurt minimaal een maand
Fabel, een gezond paard dat een goede verzorging krijgt wisselt in een kleine twee weken van vacht.

bijna 100% zeker dat dit niet meer gaat herstellen, sommige dingen zijn soms gewoon te ver heen. als er na twee jaar perforatie nog steeds geen normale zool wordt aangemaakt zegt dit echt wel wat..

Soms moet je hoe moeilijk het ook is loslaten, laten gaan, ondanks alle tijd en moeite je erin hebt gestoken.....

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"

Piet schreef op zondag 16 juni 2013, 8:23:


Cedric Coucke schreef op dinsdag 11 juni 2013, 13:27:
Het produkt heb ik uitgetest op mijn 6 paarden en het werkt.


Ik gebruik het ook, zeer tevreden.
Gewoon doorgaan Cedric, mijn pony heeft jeuk en als het helpt dan ben ik tevreden.

Groejes Rita

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

Jean Mclean schreef op zondag 16 juni 2013, 7:31:



Hij heeft een hart van een sportpaard, die gaat niet vanzelf dood... of hij moest zichzelf verhongeren en dat wil ik ook niet.

Hij is de ganse nacht niet bewogen.
Vanochtend stonden mijn 4 paarden nog steeds op dezelfde positie als gisteravond: hij blokkeert de ingang van de stal, hoofd naar buiten. De 2 jongens staan er binnen en Gauda staat buiten naast hem.

Ik heb geprobeerd om hem te verplaatsen maar hij wil op mijn vraag niet voor of achteruit. En ik wil hem nu niet forceren indien dat niet echt hoeft.
Uiteindelijk heb ik me met een deel hooi door de deur gewrongen en dan heeft hij een paar passen gezet om wat te kunnen eten.

Ik moet vooral zorgen dat de anderen nog kunnen eten. Had de 2 jongens buiten gezet via de andere ingang maar die zijn al na 10-15 minuten terug helemaal rond gegaan naar de andere kant, terug naar hem, terug naar binnen.

Hij heeft er echt geen zin meer in, dat is nu echt wel duidelijk.
Ik mag pas deze namiddag laat terug een inspuiting geven tegen de pijn. Misschien dat ik dat wel eerder doe als ik hem weer zijn been zie opheffen. Dat doet hij nu ook niet meer, hij staat daar gewoon.
Als ik kon, ik riep nu de veearts. Maar dat zal hier niet lukken. Ik verwacht me aan weer een boel Italiaanse administratie vooraleer we hem uit zijn lijden mogen verlossen.

muriel schreef op donderdag 13 juni 2013, 16:37:


Zo simplistisch mag je het denk ik niet zien.
In de natuur is er een natuurlijke hiërarchie in een groep.
One ups en one downs, ook tussen hengsten, paarden krijgen namelijk net zoals in elke groep een rang toegedicht naargelang het eigen kunnen of rang moeder, een status.
Als zo'n dier/hengst zich geschikt heeft in een one down positie, dan wéét hij dat hij niet mag dekken. Er is geen frustratie bij de wilde jonge hengst met een one down positie, zoals bij de weide hengst, want de weide hengst beschouwt zich zeker in een one up positie, hij is namelijk de enige hengst en wéét verdomd goed dat hij en geen enkel ander op z'n territorium mag dekken, hij is de sterkste (zou anders nogal een woesie zijn als enige hengst in de groep zijnde). Hij verdedigt zijn recht dus met hoef en tand.
Er is ook geen zo'n frustratie bij een jonge wilde hengst in de natuur als die niet of niet meteen mag dekken, omdat hij instinctief weet dat hij dat wel kan, als hij de groep verlaat en zelf een groep of paringsmaatje gaat zoeken. Op dat moment stelt de jonge hengst de veiligheid van die kudde waarin hij een one down positie heeft nog boven de behoefte van sex (zie primaire behoeften.)
Ik heb bewust gekozen om een merrie met een zeer zacht karakter te zetten bij mijn hengst en dat gaat ongelofelijk goed. Ze wijst hem terecht, maar doet dat op haar typische manier, ze slaat, maar op een zachte manier. Ze hebben beide veel aan elkaar, maar de kleine leert toch waar de grenzen zijn. Er zou beter nog een speelkameraad bijkomen voor de wilde spelletjes, maar voor het ogenblik zit het hier wat te vol daarvoor.
Een ruin bij een hengst vind ik not done, dat is vragen om problemen, daar zie ik geen oplossing voor behalve scheiden.