Hallo

Afgelopen vrijdag heeft mijn fjord (20 jarige merrie) een toeval (ws tia) gehad.
Ze lag in de bak, eerst lag ze nog 'rechtop' zeg maar en merkte je weinig.
Ineens ging ze haal hals plat naar voren leggen en haar hele onderhoofd vlak in het zand... Dit zag er naar uit.
Ook ging ze een soort van snurkend hinniken, ik kan het niet goed omschrijven, maar ik herkende dat geluid wat m'n vorige pony deed tijdens het inslapen. (van meerder hersenbloedingen)

Direct de DA gebeld en die kwam er aan.
In die tussentijd (wachten duurt zo lang) ging ze nog een keer helemaal plat liggen lag ze heel licht beetje te stuipen....

Tien minuten voordat de DA arriveerde, stond ze op, schudde wat, liep naar de hoek van de bak en ging mesten. Vervolgens komt ze doodnormaal naar ons toe lopen en ging ze op zoek naar een snoepje in mn jas. Alsof er niks gebeurd was!

De Da heeft haar onderzocht en ze lijkt rechts achter licht atactisch te zijn.
Ze heeft pijnstilling en ontstekingsremmers gehad en ze staat voor een paar dagen apart.
(Normaal staan ze in een uitloopstal met een kleine verharde uitloop eraan.
Sinds twee weken is er een 3 jarige ruin bijgevoegd , ze staan nu dus met drie merries en 1 ruin, zij is duidelijk de dominante merrie)

Voorheen was ze het er totaal niet mee eens als zij even apart moest staan, nu lijkt ze het helemaal prima te vinden, geen zenuwachtig gedraai of gehinnik.
Terwijl het eigenlijk wel tegen mijn gevoel in gaat, maar nu is ze wel rustig, anders loopt ze nog een beetje op de ruin te jagen.

Over twee weken komt de DA weer kijken hoe het is.

Gister zijn we een stukje met haar wezen lopen, en ze was al veel beter in balans en echt vrolijk. Liep stevig door.

Maar goed, hoe nu verder...
Heeft er iemand ervaringen met toevallen / Tia's?

Ik zet mijn paarden ook in als coachpaard, dat vind ik een serieus risico.
Ook wordt er op gereden.

Voorlopig heeft ze een rij-verbod en ik geloof niet dat ik daar komende weken inzet met een sessie.
Ik moet er niet aan denken dat er ineens 550 kilo paard opzij valt...
(Of gaan ze niet zo steil als beton vallen??)
Van de week ging ze echt door haar benen zakken en liet ze zich het laatste stukje vallen.

Ik weet dat het niet zo vaak voorkomt bij paarden, en ik heb echt de bizarre pech dat m'n vorige pony 4 jaar geleden is overleden aan hersenbloedingen...
Bij hem kwam het ineens een maand later weer, en toen heb ik hem laten gaan.

Dus ondanks dat ik 'weet' dat een tia ook een eenmalige storing geweest kan zijn, houd ik me hart vast voor de toekomst...

Maar welke opties zijn er dan??
Ze is veel te goed (denk ik) om in te laten slapen.
Verkopen of weg geven is geen optie, wat als iemand er strak weer fanatiek op gaat rijden??

Zijn er mensen die na een tia nog op hun paard zijn geklommen??

Ik ben dus vooral op zoek naar ervaringen...

Groetjes
Bi

Myriam schreef op zondag 22 maart 2015, 7:36:


Vooral die huisvesting is in NL een (cultureel) probleem. Het is de denkomslag dat paarden niet in doosjes van 9m² horen te leven, dat rijen"cortonboxen" een je reinste bio-industriële opstelling is. Het kan wel anders, die paardenopslagplaatsen kunnen sluiten, maar dat moet vooral gewild worden.
"Geen aquarium geen vissies" is al zowat zo oud als PN zelf. Met verbeterde huisvesting komt verbeterde voeding vanzelf.

e m kraak schreef op zondag 22 maart 2015, 10:41:


Jammer he, dat ik zo'n bericht van gekke Kraakie nou niet ff kan delen op facebook

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Horsebuddy schreef op zondag 22 maart 2015, 10:42:


Vreemd verhaal, vooral gezien dat dit de 2e pony is waar u dat bij meemaakt en gezien de zeldzaamheid ervan bij paarden.
Ik heb er 2 vragen bij, waar u misschien niet op gelet hebt maar onwillekeurig toch waargenomen:
1) was de pony tijdens/rondom het incident lichtschuw?
2) was de pony tijdens/rondom het incident tevens overgevoelig voor prikkels (beweging, etc)?

Piet schreef op zondag 22 maart 2015, 18:40:


Het gaat toch om dit stukkie?
Knippen/plakken en net doen alsof je zelf zo geniaal bent

@kraak
Even: Ze komt niet in een stal te staan waar ze niet naar buiten kan, lees het maar terug of geloof me op mijn woord, kan me niet veel schelen.
Verhuizen naar Groningen zal kunnen als je teveel geld heb maar ik ben iemand die ook nog moet/mag/kan werken.
Het is geweldig om mensen die niet volgens jouw ideeën leven af te kraken, dat geloof ik graag maar het voegt niet echt heel veel toe en wekt alleen maar agressie en irritatie op (bij mij dan toch). Ik begrijp dat je les geeft en ik hoop van harte dat je niet zo met je leerlingen omgaat want dan komen ze niet meer terug.
Als jij vindt dat alleen de upperclass een paard kan hebben wens ik je veel plezier met je meningen en stellingen. Ik ben het niet met je eens en daar hou ik het bij. Ik heb me hier aangemeld omdat de MEESTE!!! zaken mij logisch en goed leken, als een dom kind overal achteraan lopen en jaknikken zal ik echter niet doen.
Je zal niet veranderen en dat hoeft voor mij ook niet maar laat mij in mijn waarde en gedraag je als iemand die ook geestelijk een zekere mate van volwassenheid heeft bereikt.

Hoi Edith,

Ik heb de draad nog eens doorgelezen omdat je reactie op Egon me nogal verbaasde.

De inhoudelijk PN zaken/adviezen die ik eruit heb gehaald:
-niet op de paard gaan zitten voor zijn 6e jaar
-24/7 buiten met soortgenoten voor lichamelijk en geestelijk welzijn, zo snel mogelijk zien te vinden.
-je krijgt onderbouwde antwoorden, geen fabeltjes uit de tradi-wereld

Ik kan me voorstellen dat je nog te weinig weet hebt van het belang van bovenstaande zaken (je komt toch uit de tradi-wereld?) en dat de vissies/aquarium formulering je vreemd voor komt.

Maar het klopt het natuurlijk wel! Daarom doen PN-ers hun stinkende best om die zaken in orde te hebben, zelfs op zeer moeilijke plekken.
De een zal er voor verhuizen, de ander zal zijn paard verder van huis een plek geven enz

Zelf heb ik bijna 2 jaar een soort latrelatie met manlief gehad, juist omdat de paarden ver weg moesten staan. Ik was een week bij de paarden (in een caravan) en een week in Rotterdam.(thuis) Soms kwam manlief mee naar de caravan, soms niet.
Uiteraard niet ideaal, maar het belang van een uitstekende plek voor mijn paarden stond hoog op de prioriteitenlijst.
Overigens heeft mijn huwelijk er niet onder geleden,
we zijn ondertussen al 42 jaar getrouwd

Edith Janse schreef op maandag 23 maart 2015, 7:36:


Je reageert op een post Re:270335 die niet eens aan jou gericht is. Wat moet ik er nu mee, jou verder negeren? Zeg het maar....
Ik vraag me wel af waarover je het nu eigenlijk precies met mij oneens en steeds zo boos bent, het is mij echt volkomen onduidelijk.


Ik kijk wel beter uit!
Dan is het meteen gedaan met kunst maken en leuk leven. Ik koester mijn Pippi Langkous complex

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 23 maart 2015, 15:00:


Ik snap er ook echt helemaal niks van

@Tineke. Ieder zijn eigen manier van iets regelen uiteraard, wat mensen doen moeten ze zelf weten en daar zal ik zeker niet over oordelen. Mijn geïrriteerdheid was om de opmerkingen dat ik het paard ergens zou stallen waar ze niet buiten zou komen of heel beperkt. Dit is niet het geval en heb ik ook al eens aangegeven. Het idee van goudvissenkom snap ik. Mij bijna beschuldigen van een zekere soort van dierenmishandeling laat ik niet over mijn kant gaan en is totaal onterecht. Het kan zijn dat het krom werd geschreven/gelezen en dat het niet zo bedoeld is, daar zal ik dan maar vanuit gaan. Ik ben hier op het forum gekomen om fatsoenlijk te woord te worden gestaan met tips en meningen, wel met de nadruk op fatsoenlijk.
@e.m. kraak: ik denk dat het negeren in deze van beide zijden het beste is aangezien we elkaar waarschijnlijk verkeerd begrijpen.

Edith Janse schreef op maandag 23 maart 2015, 15:57:

[knip]

Hiermee toch nog even lekker implicerend dat ik je onfatsoenlijk te woord gestaan heb en dat moet ik dan maar over mijn kant laten gaan?
Dacht het niet. Wijs maar aan wat er onfatsoenlijk was. Ik ben tot vergaande onfatsoenlijkheden in staat maar zie ze in deze niet.
Tevens stel ik je graag op de hoogte dat we op PN niet je personeel zijn; als je betaalt mag je bevelen maar ik ben ongetwijfeld veel te duur voor jou.
Kan nog gezellig worden op deze manier, trek je asbestpak maar an als het zo nog even doorgaat

e m kraak schreef op maandag 23 maart 2015, 20:20:


ah rimpelingen in de gezellige kalme vliet Ik heb heimwee!

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Ik heb het een flinke tijd terug al eens geprobeerd, maar toen kwam er eigenlijk geen of te weinig PN-respons om er zinnig op door te gaan. Ik kon ook niet duidelijk omschrijven wat ik nu precies bedoelde zonder te verzanden in ellenlange research wat niet geschikt voor PN is. Dat kan ik nu wel, aan de hand van filmpjes:
http://programma.ntr.nl/10132/focus
Het gaat om de delen 1 en 2 van "Hoe denken dieren" - komende zondag het derde en laatste deel.

Ik heb geen paard in die filmpjes waargenomen, maar daar gaat het ook niet om.
Ik ben benieuwd wat jullie vooral van deel 2 vinden, of er ideeën leven over onze paarden in dat kader en (voor mij althans) het meest interessante: hoe de belonende belering van niet-soorteigen gedrag daarin staat. En, zouden we, uitgaand van een steeds betere inschatting van de beleving van onze paarden, de belering verder kunnen verbeteren? Zo ja, hoe dan?

Het staat uiteraard op volkomen gespannen voet met de behaviouristische aanpak die niet geïnteresseerd is in wat er in die zwarte doos tussen de oren speelt. Belonen werkt uiteindelijk toch universeel.
Maar die filtering is er natuurlijk wél en dat kan nmm behoorlijk meewerken in het "opzetten voor succes".

Jullie kennen me, ik ben gewoon weer aan het vissen en wacht de excellente PN-ideeën af. Daarom geef ik nog geen voorbeelden van waar mijn gedachten in dwalen

Piet schreef op maandag 23 maart 2015, 21:41:

Heb nu even geen tijd, maar zal zeker snel eens kijken!

Groetjes Marlies