hallo allemaal,
ik weet niet of dit helemaal de plek is om een bijrijder te zoeken, maar verdere tips zijn altijd welkom. Ik heb sinds ruime een jaar Niki(ta), een kwpn paard van 9. Altijd dressuurmatig gereden, maar ik wil veel meer met haar NH rijden.
Het is een lief, maar ook pittig paardje. Ik zoek iemand die het leuk vind om regelmatig met haar te rijden, en haar ook meer te leren. Stal is bij Maarssen (utrecht). Wil je meer weten, mail maar even dan .joustra@utrecht.nl">k.joustra@utrecht.nl / karin.joustra@wanadoo.nl

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 13:31:


Ik vraag me toch af, waarom deze manier van paarden houden zo ingeburgerd is. Ik heb mijn oudste merrie al ongeveer 11 jaar en zij heeft nooit opgesloten gestaan. Zij is de twintig gepasseerd en ziet er opmerkelijk goed uit. Zij loopt samen met twee pony' s op een grote weide met schuilhok en krijgt eten en drinken zoveel ze op kan. Helaas denken de meeste mensen dat dit dierenmishandeling is. Zij vergelijken de vuile paarden met lange wintervacht en knopen in de manen met de mooie glanzende paarden, die vers gewassen en geborsteld in hun stand staan. Het schuilhok vinden ze niet luxueus genoeg en de dikke grasbuiken vinden ze ook maar niks. Ook het rijden zonder ijzers vinden ze niet kunnen: "Je hebt zeker geen geld om je paard te laten beslaan!", hoor je dan. Natuurlijk bekappen is even duur dan ijzers, maar ja, weten zij veel. Hoe kunnen we de mensen duidelijk maken dat paarden op deze manier gelukkiger zijn? Een goudvis in een bokaal of een kip in een batterij kan niet, maar het edelste dier ter wereld opsluiten wordt algemeen aanvaard!

Groeten,
Eleonora

Nou ik zie in de wei geen opvallende mestplekken zoals bij de shet van de buren. Ik weet ook niet hoor. Het gras is wel op, maar de paarden krijgen netjes kuil bijgevoerd, al een hele poos.
Het is ook niet helemaal gelijk hoor, je ziet wel plekken met hoger gras, maar bij de shet van de buren is het gras op zulke plekken zeker 30-40 cm lang en dat is in onze wei niet zo.

Groetjes Karin

Hoi.

Hoe bestaat het.
Mijn paard is begonnen met verharen.

Het is ook veelste warm hier.
Net rond het vriespunt en een dun laagje sneeuw.

Vandaag tijdens de wandeling door de bergen viel me op de terugweg op dat ik telkens een zwarte haar in de sneeuw zag liggen.
Ja, hoor...............ze verhaart.

Ik ben je mailadres kwijt, Petra, voor je onderzoek.

Voor de ijzer en schoenlozen........................

Ik ben begonnen om in de sneeuw te rijden.
En het gaat uitstekend.
Helling op, helling af.
Ik kijk wel uit voor ijs onder de sneeuw.
Maar ook voor de plekken waar we niet door de sneeuw heen zakken, want daar ligt een scherpe laag ijs op.

Het is een milde winter, dus ik heb mazzel.
De sneeuw verdwijnt en komt weer, waardoor ik de traktorpaden redelijk ken.
Er is maar èèn hele stijle, lange helling waar ik afstap.
Maar dat is meer omdat het gruis los onder de sneeuw ligt en mijn paard het niet goed kan inschatten....dan ben ik zonder zadel toch een hele belasting............vandaar. :)

mn kippen zijn in ieder geval al aan de leg begonnen
voor de midwinternacht stond de teller zowat op nul
nu komt ie weer goed op dreef.
De zwarte rand van chilqat's roanwitte oren lijkt al donkerder te worden
en in zn zwarte manen begint meer glans te komen

peter

Zoals jullie weten ben ik zo zoetjesaan al een paar maand doende met met ontwikkelen van een paardvriendelijk bitloos hoofdstel. Het duurt jullie misschien te lang maar ik wil met een doortimmerde presentatie komen. Ik ben daar een heel eind in al, maar zoek nu toch dringend DEGELIJKE info. Het gaat om het volgende:

In de geruchtenstroom komt hardnekkig hier en daar het "gemene" van touwhalsters boven. Die zouden zo in elkaar geknoopt zitten dat de knopen precies op zenuwknopen e.d. liggen.
Dit gerucht lijkt me nauwelijks (mechanisch) van toepassing kunnen zijn op het model touwhalster wat onder de parelliërs zo populair is, maar er zijn legio verwante modellen touwhalsters waar wel degelijk allerlei extra knopen á la "mexicaantje" op bedacht zijn om (hoe en waarom verzinnen mensen dat toch?) met de duidelijke bedoeling vooral zoveel mogelijk pijn te doen.
Ook de achterliggende gedachten bij het als zo paardvriendelijk gepresenteerde Cook-hoofstel blijken doortrapt - of anders schiet ik tekort in mijn begrip hoe Cook schrijft (uit zijn patenttekst - U.S. Patent No. 6,591,589): "may include a plurality of holes for receiving studs [=spijkers; van die SM sierdingen] for applying painless pressure on regions of special acuity at the poll and behind each ear of the animal, or may receive a separate sleeve which includes the studs in order to apply pressure over areas of special acuity. Studs of different sizes can be fitted in a range of locations, depending upon the amount of pressure required". Het ontgaat mijn beleving hoe een dierenarts als Cook de toepassing van "studs" (spijkers) op "regions of special acuity" (extra gevoelige plaatsen) pijnloos durft te noemen!

Om nu een beter begrip hierover te krijgen heb ik een stukje medische kennis nodig, dat me nog niet gelukt is te vinden. Ik wil graag weten hoe die zenuwbanen/knopen/etc op een paardenhoofd nu werkelijk in mekaar zitten.

Wie heeft er een goede veterinair-anatomische atlas waarin de zenuwbanen op een paardenhoofd duidelijk geïllustreerd en beschreven staan?
Of is er iemand hier acupressuurdeskundige of kan me anderszins op professioneel niveau helpen?

Groeten, Egon

Wat fijn dat een aantal al gereageerd hebben! Alvast bedankt ik hoop op nog veel meer reacties zodat ik mijn mening kan vormen

In reactie op Peter!
Er is mij gezegd dat er 2 stukken opnieuw in gezaaid moesten worden omdat het is stukgelopen en omdat er veel grote plekken zijn waar ze niet van eten.
hoe kun je dat dan zo vriendelijk mogelijk doen.en toch haalbaar ?

Angela88 schreef op donderdag, 20 januari 2005, 15:43:


Helaas... dit is NIET waar! Ieder paard heeft een natuurlijke scheefheid. Observeer maar eens jonge, onbeleerde paarden.Het is zaak, en één van de grondbeginselen van het behoorlijk paardrijden c.q. de dressuur, om het paard recht te richten.
Doe je dat niet, dan gaat het paard steeds schever lopen, vaak ook door toedoen van de ruiter, met alle funeste gevolgen van dien.
Kijk maar eens op websites zoals die van Antoine de Bodt, daar kun je lezen en zien wat het verder scheefrijden van een paard aan narigheid kan opleveren. Of vraag het Anne als je daar toch lest, het zal zeker ook onderdeel van haar lessen zijn - dat is echt basiswerk.

Een paard wordt niet scheef van telkens aan één kant opstijgen o.i.d.

Wat je vraag betreft: er is geen leeftijd om met 'gewenning' te beginnen: laat het paard zo jong mogelijk eraan wennen dat je hem/haar van alle kanten benadert. Ik heb hier een 7-jarige staan die dat vroeger nooit geleerd heeft - die staat niet eens toe dat je aan de 'verkeerde' kant loopt. Het heeft me bijna drie maanden gekost om door te dringen dat het écht niet doodeng was.

Groet, Marianne

Peter Donck schreef op donderdag, 20 januari 2005, 12:34:

..> Voor caatje : belgie en nederland zijn frankrijk niet. De weiden

Hoi Peter , gelukkig dat ned. frankrijk niet is , zat ik nog mooi in het verkeerde land . Ik ging gewoon uit van 1hect/paard zoals hier gebruikelijk is . Die van mij (5) staan op ong 5hect , rest is voor 10 geiten . Wij zitten hier in heel rijk grasland , veel te rijk . s'winters is het kielekiele , moet bijvoeren maar vanaf april kunnen ze het niet meer bijbenen . En ik kan ook geen mest opruimen , daar is mijn grond te steil voor , kan er met geen trekker bij ! Ik laat hier de natuur haar gang gaan , geen bijbemesting maar wel rotatie natuurlijk om de wormbesmetting zo laag mogelijk te houden . En die van mij eten ook niet waar teveel mest blijft liggen !
Caatje

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:06:


De snelste weg om degelijke info te krijgen is via http://www.snva.nl
(Samenwerkende Nederlandse Veterinaire acupuncturisten). Op deze
site vind je een doorverwijslijst naar diverse adressen. Een van die praktijken zal je zeker aan de gevraagde info kunnen helpen.

Groet, Marianne

Marianne schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:21:


Hmm, anderen zeggen juist dat wanneer je naar jonge, onbeleerde paarden kijkt, je ziet dat ze probleemloos galopchangementen doen en ongeveer evenveel rechts als links galoperen. Dat is ook mijn ervaring.


Wel van met één oog naar een mens kijken en in de les ook steeds met dat ene oog naar de instructeur willen kijken en daardoor op die hand gemakkelijer galoperen en in stelling lopen waardoor het een vicieuze cirkel wordt doordat het paard dan ook fysiek sterker wordt aan die ene kant.

Alles aan één kant doen, helpt volgens mij dus wel degelijk mee aan de scheefheid van het paard.

Ilona
--
let's keep on moving

Marianne schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:44:


Ja, misschien wel Marianne. Echter wildvreemden lastig vallen (i.p.v. hulp aangeboden krijgen) is nu weer zoiets waar IK nogal geremd in ben
En helaas kan ik wat ik zoek dit keer niet op i-net vinden.

Groeten, Egon

Joke Metselaar schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:12:


als je daar de dieren afhaalt gedurende het voorjaar, zal je zien dat deze stukken mooi regeneren, er zal normaal terug gras opgroeien.
Als de bodem echter echt dicht gelopen is dan zal je zien dat bepaalde kruiden als kamille, herderstasje, netels, zandraket, varkensgras e.d. daar de overhand nemen. Dit zijn kruiden die eigenlijk op lange termijn de bodem terug voorbereiden op ander planten zoals grassen. Als dit grote delen zijn van de weide, dan kan je deze gewoon laten scheuren en scharren, dan schiet het gras ook sneller terug. Als deze delen slechts beperkt zijn zou ik dit zo laten, het zijn over het algemen de stukken waar de paarden veel over lopen paadjes, drenkplaatsen, rolzones ed.
Paarden eten normaal niet waar ze mesten, deze "lange" stukken kan je maaien of mulchen. Schapen kunnen deze zones ook goed aanpakken, dan kan je ze best tussen hekjes (sheep-hurdles) zetten anders eten ze ook eerst de paardengraaszones nog eens korter.
In ieder geval je weides opdelen zodat je deels kan hooien en zeker omweiden om de zoveel weken.
Dit hooien is ook goed om de mest-gedeeltes om de 2 jaar eens kort te zetten.
Als je de lange delen niet maait dan zullen ze verruigen, er zullen andere planten als zuring, kaardebol ed in groeien, ook boompjes als wilgen, abelen,populieren en vlieren. Deze worden grotendeels afgegeten tijdens de winter, behalve de vlieren, die vormen op den duur schaduwzones en ook struwelen met braam.
Ik vindt persoonlijk dat je dit op 6 ha met 8 paarden wel mag aandurven. MAAR je zal wel bakken kritiek over je heen krijgen.
Lange grasstukken zijn ook goed voor rupsen en vlinders, muizensoorten als bv dwergmuizen, vogels enz. In de struweln krijg je plaats voor dierne als wezel en hermelijn.......

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:06:


Van zenuwen weet ik misschien niet zo veel, maar ik vraag me wel wat dingen af:
1) Iedereen heeft het altijd over die zenuwknopen, maar wat zijn dat nu precies?
2) Er wordt van uitgegaan dat zenuwknopen gevoelig zouden zijn, maar waarom is dat zo? Ik mag aannemen dat de zenuwen in een mensen- en paardenhoofd evenigzins vergelijkbaar zijn, en waarom heb ik dan geen plekken op mijn hoofd die 'extra gevoelig' zijn (zonder duidelijke externe oorzaak natuurlijk)?
3) Zijn het niet vooral de zenuwuiteinden die gevoelig zijn, en is de rest (knopen/banen) slechts voor het transport van de signalen?


Misschien is er wel niets te vinden omdat het gewoon niet significant is?

Groeten,
Frans

Marianne schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:21:


Hoi marianne,

Bedankt voor je reactie. Met scheef bedoelde ik niet de natuurlijke scheefheid, maar de scheefheid die een paard echt schaad, die hem werkelijk uit balans haalt. Helaas gaan mensen vaak mee in de onbalans van het paard (het niet volledig rechtgericht zijn) en maken daardoor het probleem erger.

Ieder paard heeft natuurlijk zo zijn trekjes en rechtrichten is inderdaad niet voor niets de basis (en meteen het allermoeilijkste).

Met dat je het paard niet scheef wordt van het telkens links opstijgen ben ik niet helemaal eens, het is toch een mensengewicht dat telkens aan 1 kant van het paard omhoog gaat (en het paard moet dan wel zijn balans bewaren). Het ligt er dan natuurlijk wel aan hoe vaak je je paard rijdt en hoe goed je kunt opstijgen (bij een groot paard is dat toch iets moeilijker als bij een pony.)

Groetjes Angela