Ik heb ook een vraag over magnesium. Ben nieuw op dit forum en deze site dus ik hoop dat ik alles in 1x goed doe.

Mijn vraag:
Sinds een week krijgt mijn paard magnesium chelaat. Mijn paard is mei 2012 hoefbevangen geweest. Oorzaak is hoogstwaarschijnlijk overgewicht. Het is een KWPN-er van 1.70, die afgekeurd is voor de zware dressuur op meerdere gebreken w.o. spat, artrose, kissing spines en hoge overhoef. Zolang hij blij en "redelijk" gezond is, mag hij van mij lekker dienst doen als gezelschapspaard.

Hem laten afvallen is redelijk lastig omdat hij niet bereden kan worden. Intussen is hij in de periode mei 2012 tot en met nu zo'n 50/60 kg afgevallen. Hij ziet er momenteel goed uit. Na goed zoeken in de wirwar van info op initernet ben ik bij jullie terecht gekomen en dus de magnesium besteld.

Wat mij sinds 2 dgn opvalt is dat mijn paard niet al zijn ruwvoer opeet, terwijl hij dat normaal gesproken tot op de laatste kruimel wel deed. Kan dit de maken hebben met het toedienen van magnesium en dat daardoor zijn stofwisseling verandert? Of is dit heel ver gezocht van mij? In de winter staat hij zo'n 12 uur per dag buiten, maar krijgt dan geen gras, alleen hooi en voordroog 6x per dag.

Bij voorbaat mijn vriendelijke dank voor uw reactie.

Hai, dank voor je bericht en je warme welkom! Het valt echt op want normaal gesproken vreet hij echt alles op. Hij krijgt zijn ruwvoer al een tijdje uit een Little Bit hooitas (met hele kleine mazen), maar hij krijgt echt ALLES eruit. Ik weeg per dag zijn ruwvoer af en gisteren en vanmorgen had hij hem gewoon niet leeg. Ik schrok er eigenlijk een beetje van. Dacht meteen dat hij misschien ziek was, maar verder is hij erg blij en fris.

Ik ben ook erg blij met het aantal kg dat hij kwijt is. Het duurt lang, maar dat is alleen maar goed.

Beweging geven is vrij lastig omdat hij nogal beperkt is. Ook om langs de weg te wandelen is het geen geschikt paard (lees: gevaarlijk voor andere weggebruikers en de medemens). Hij is ontzettend lief, maar wel een beetje lomp en onhandig.

Wieteke jij ook bedankt. In de buurt waar ik woon is helaas geen paddock paradise. Verder wil ik hem graag dicht bij me houden(hij staat nu zo ongeveer in mijn achtertuin), hier heb ik mjin redenen voor. Mocht het iemand interesseren dan hoor ik het wel. Is nogal een verhaal....

Wieteke schreef op donderdag 7 maart 2013, 12:17:


Alles is hetzelfde behalve de magnesium die hij sinds een week krijgt. Ik vraag mij dus echt af, of zijn stofwisseling zich aan het aanpassen is aan de magnesium. Hij krijgt geen krachtvoer.

Kan natuurlijk ook door het weer komen, maar ik vond het in ieder geval erg opvallend. Dus ik dacht direct aan de magnesium. Ik hou hem even goed in de gaten en voor zijn lijf is het alleen maar beter dat hij nog minder eet .

Ja, hij verhaart ook ontzettend. Heb hem gisteren weer eens uitgebreid gepoetst. Doe ik niet zo vaak, hij is zoveel mogelijk "paard". Hij doet het al 3 jaar goed, afgezien van de hoefbevangenheid verleden jaar. Maar toen was hij ook wel errug dik . Mijn eigen schuld... Gewoon te veel eten gegeven en in het voorjaar iets (veel) te enthousiast geweest met het verse gras.

Myriam schreef op donderdag 7 maart 2013, 14:53:


Bij ons krijgen ze waarschijnlijk al eerder een strook(je) gras. Wij hebben eigenlijk teveel gras. Ruim 1 ha voor per 2 paarden.

Ik moet even kijken hoe het met de hb patient gaat. Mijn merrie krijgt net zoveel of zo weinig gras als de hb-er

Ilma Meijer schreef op donderdag 7 maart 2013, 15:00:


Graasmasker heb ik verleden jaar ook (uitgebreid) geprobeerd, maar mijn grote vriend paniekeert volledig als ik een masker omdoe. En dat vind ik sielugh . Ik hoop dat het dit jaar goed gaat. Hij is in ieder geval een stuk slanker den verleden jaar en als ik nu niet zo enthousiast ben met het schrikdraad verzetten, dan hoop ik dat het goed gaat.

Dank je Jet! Komt 'ie:
Toen mijn ruin afgekeurd werd voor de zware dressuur heb ik hem aangeboden als weidemaatje/recreatiepaard. Een hele aardige vrouw met haar 2 dochters wilde hem graag hebben als vriend voor haar oude merrie. Ik heb toen met haar afgesproken dat ze hem mocht hebben en dat ik altijd bij hem langs kon komen. En als ze hem niet meer wilde hebben of niet meer voor hem kon zorgen zou ik hem weer ophalen. Ook zou ik grote, onvoorziene d.a. kosten voor mijn rekening nemen.

Alles mondeling besproken (hoe naïef kan een mens zijn?) en ik ben bij haar en haar dochters bij hem wezen kijken, had nog een leuk cadeautje mee voor haar dochters (leuke halsterset). Ik heb als een klein kind staan huilen (ben een 40-jarig Pennymeisje ) en mevrouw heeft mij getroost en beloofd zeer goed voor mijn grote vriend te zorgen. Ze vroeg mij de eerste maand niet meer langs te komen zodat hij en haar dochter goed aan elkaar konden wennen. Hier ben ik mee akkoord gegaan. En ik heb zelfs 2 maanden gewacht.

Tot mijn verbazing werd ik na 1.5 maand gebeld door iemand die hem gekocht had als zijnde een gezond Z2 dressuurpaard, voor 4.500,= maar die wat meer info wilde en mijn naam stond nog op het papier . Toen ik meteen daarna mevrouw belde wist ze eerst niet meer wie ik was en later vertelde ze dat ze dacht dat ik hem toch niet terug zou willen enz enz.

Daarna volgden er 2 jaar van veel (heel veel) gezeur, juridisch gedoe, bellen, mailen, zoeken naar medeslachtoffers (die heb ik wel gevonden, maar niemand die veel moeite wilde doen). Juridisch gezien was de afspraak die ik met haar heb gemaakt wel bindend alleen moest ik zien te bewijzen dat we het afgesproken hadden. De eigenaar die mijn paard op dat moment in bezit had was op rechtmatige wijze eigenaar geworden.

Die wilde hem wel aan mij verkopen, maar dan voor 5.500,= en dat had ik niet. Na veel gezeur en veel verdriet om mijn vriend (alles wat ik niet voor hem wilde gebeurde nu juist wel met hem), ben ik hem uit het oog verloren, totdat een stalgenoot zei dat ze een paard op Marktplaats had gezien die wel wat op mijn Preston leek. Uiteraard ben ik meteen gaan kijken en ja hoor, daar stond ie, een schim van het stoere paard dat hij ooit was geweest, ruim 300 km bij mij vandaan. Aangeboden als recreatiepaard. Na heel veel bellen en onderhandelen (mocht hem voor 850,= terugkopen)zijn mijn man en ik 's nachts om 3.00 in de auto gestapt (met trailer) en konden we hem om 8.00 eindelijk inladen en mee naar huis nemen . Wat zag het arme dier eruit. Hij stond heel apatisch in een box. Op mijn "fluitje" reageerde hij wel.

Uiteindelijk blijkt hij in de 2 jaar dat hij "weg" was zo'n 11 x verhandelt te zijn(tenminste dat zijn de keren dat ik heb kunnen achterhalen), heeft hij op transport gestaan naar Frankrijk en is er nog uitgebreid met hem gestart . Nu is hij terug en gaat hij dus nooooooit meer weg. Daarom zet ik hem ook niet ergens anders neer, als ik hem niet zelf dagelijks kan zien. Zolang ik het kan betalen en zolang hij een blij paard is, mag hij blijven. Anders krijgt hij een "enkele reis". Intussen is hij alweer 3 jaar terug en is hij alweer een tijdje zichzelf.

Bovenstaande is een uiterst beknopte versie, maar dit is de kern van het verhaal en de reden waarom hij zo speciaal voor mij is.

En ja ik weet dat het heel erg dom van mij is en ik riep voorheen ook altijd dat ik niet begrijp dat mensen zich zo laten oplichten, maar ik ben er met open ogen ingetrapt . Het enige dat ik voor mijn vriend wilde is dat hij lekker paard kon zijn, omdat hij nog te gezond was om in te laten slapen. Erg naïef, maar ik heb er een wijze les van geleerd zullen we maar zeggen.

Spat, artrose en kissing spines. Hij is nog maar 16 jaar oud.

Ja, klopt, hij was 11 of 12. Bedankt voor je advies. Moet zeggen dat ik zelf redelijk bekend ben met rechtrichten (Antoine de Bodt), heb erg goede resultaten gezien en bereikt. Het probleem met dit paard is dat hij ontzettend achterlijk en levensgevaarlijk kan steigeren. Heb ook nog een ander paard waar ik fijn mee kan rijden. Voor mij hoeft hij niet zo nodig weer aan het werk. Hij heeft genoeg gedaan en meegemaakt.

Ja het is idd nogal een verhaal, maar ben zo blij als ik hem elke ochtend weer zie..... Veel mensen verklaren me voor gek en vragen me wat ik nou aan "zo'n paard" heb? Hij heeft al zoveel geld gekost en nu staat hij ook nog in pension enz enz. Dan is meestal mijn tegenvraag, of je persé iets aan een dier moet hebben of wat je aan een hond of een kat hebt? En dan heeft men geen antwoord. Ach het is mijn paard en mijn geld en daarmee mag ik doen wat ik wil

Wij zijn niet bij John vd Heuvel geweest. Heb wel meerdere tv programma's benaderd toentertijd. De Rijdende Rechter had wel interesse alleen wilde mevrouw de tegenpartij niet meewerken.

Wat erg jammer is, is het feit dat er best wel veel mensen door deze vrouw en haar dochters benadeeld zijn en dat ik er meerdere via internet heb gevonden, maar dat er bijna niemand was (op 1 vrouw na, waar ik nog steeds contact mee heb en die d'r paard nog steeds kwijt is) die moeite wilde doen. Ik denk nl dat we dan veel meer hadden kunnen bereiken bij diverse tv programma's.

Talitha schreef op vrijdag 8 maart 2013, 15:11:


Ja het is vreselijk wat mensen doen voor geld. Ik heb in die periode ook intensief contact gehad met een onderzoeksjournalist die de misstanden in de paardenhandel onderzocht. Heb van haar vreselijke verhalen gehoord. Afgekeurde paarden die bij de slacht stonden, waar de chip werd verwijdert, nieuwe chip erin, nieuw paspoort, paard weer in de handel.

Zij is ook nog voor mij bij de betreffende handelaar geweest waar mijn paard op transport naar Frankrijk stond. Dat was niet fraai . Uiteindelijk heeft zij haar onderzoek moeten staken vanwege de ondoorzichtigheid van de handel.

Ja, goed idee. Ze heet Petra Koersen, haar dochters Amanda en Nathalie. Dochters zullen nu wel een jaar of 20 of ouder zijn schat ik. In de tijd dat ik met haar te maken had woonde ze in Wapenveld, bij Zwolle.

Ik heb mijn paard uiteindelijk opgehaald in Valkenburg a/d Geul.

Ja, dat was mijn idee ook, zij had een weidemaatje en haar dochters konden er nog lekker een recreatief rondje mee doen. En het was natuurlijk ook voor mezelf een prettig gevoel en het scheelde in de kosten.

Ach ik heb een harde les geleerd....